Na een lange periode als programmaspeler met veel successen, schakelde Jan van Gils uit het Brabantse Oosterhout enkele jaren terug over op de marathonvluchten. Hij haalt sinds die tijd op zowel de middaglossing als de ZLU-vluchten mooie prijzen binnen. Zoals u, als lezer, weet, is dat meestal of de één of de andere discipline van onze hobby … of er moet een ploeg duiven op de hokken zitten van 100 tot 150 of zelfs nog meer. Bij hem is in het laatste geval zeker niet zo. Het heeft dus allemaal met kwaliteit te maken. Afgelopen winter ging ik op een maandagochtend samen met Romy, mijn trouwe columniste en duivenvriendin, naar Jan om eens gezellig over de duiven te praten en de voorbereidingen te treffen voor een mooie reportage. Hieronder staat alweer het derde deel van het verslag over Jan met zijn toppers …
Het seizoen
Jan vertelt: ‘De jaarlingen worden goed ingespeeld. Vijf gaan naar Agen ZLU en enkele jaarlingen gaan naar Bergerac. De meeste jaarlingen mogen lekker uitgroeien en leren en krijgen geen marathonvlucht als jaarling.
In het hok zitten ongeveer 65 vliegduiven. Zoals u eerder heeft kunnen lezen zijn dit weduwnaars en nestduiven. De vliegers worden begin februari gekoppeld. Alle koppels brengen minimaal één jong groot.
Bijlichten en verduisteren doe ik om ze zo glad mogelijk te houden tot het einde van het seizoen. Vanaf einde maart tot begin juni verduister ik de duiven van 18 uur tot 8 uur in de ochtend en bijlichten doe ik direct na verduistering. Het is dan licht in het hok van 6 uur in de ochtend tot half 11 in de avond.
Na de kweek gaan de duiven direct allemaal op weduwschap. Ik vlieg ze in totdat ik de nestduiven in etappes ga koppelen voor de diverse marathonvluchten. De echte weduwnaars, blijven na de kweek tot augustus op weduwschap. Mijn favoriete standen voor de nestduiven zijn jongen van 5 tot 7 dagen op de eerste vlucht. Daarna bij thuiskomst laat ik ze betijen tot einde seizoen.
In het begin van het seizoen probeer ik de duiven zo goed mogelijk in te spelen: Ik lap ze zelf één of twee keer zelf op een afstand 20 km, dan krijgen ze zo’n 3 keer een vitessevlucht tot 260 en daarna drie of vier keer Melun, ingemand in Hank.
De gezondheid van de duiven was vorige winter niet echt goed. Diverse keren problemen gehad op wat leek op paratyfus. Dit is nooit vastgesteld, maar toch in december 2022 de duiven gekuurd op advies van de Weerd (Jan van Wanroy) en daarna gespoten voor paratyfus. Dat was zeker 10 jaar geleden dat ik daarvoor gekuurd had. Ik zit tot op dit moment in twijfel of ik de duiven voor het seizoen weer zou laten spuiten. Ik heb totaal geen problemen gehad afgelopen seizoen en deze winter.
De vorm op het hok in 2023? Ik denk dat de duiven zelfs wat te vroeg in vorm zijn gekomen. Vanaf half mei kwamen de duiven verschrikkelijk hard naar huis in de voorbereiding. Op de Hank opleer-vluchten meldde ik dikwijls tien of twaalf duiven bij de eerste honderd. Consequentie was volgens mij wel dat het op het einde van het seizoen wat minder werd.
Een paar toppers
De laatste seizoenen is ‘Leila’ een regelmatige topper. Op de middaglossing won ze vier mooie prijzen: 8e, 26e, 130e en een 326e nationaal. Ze komt uit ‘Lucky Luke’ met ‘Mo Sophietje’.
‘Lucky Luke’ zelf won 10 prijzen en werd in 2023 6e Nationale Asduif Pau over 4 jaar. Hij heeft als ouders ‘Old King’ en ‘Zus Sophietje’.
‘Guus Geluk’ won 7 prijzen op de 8 maal spelen. Hij werd 4e Nationale Asduif Agen in 2022. Hij komt uit het koppel ‘Lieve Saar’ met ‘Verwaaijen’.
‘Electra’ won diverse kopprijzen: 9e internationaal Narbonne, 20e Nationaal Narbonne, 66e nationaal Mont de Marsan, 104e nationaal Narbonne, 142e nationaal Narbonne. Ze won 6 prijzen van de 7 maal zetten. Ze is 1e Europese Asduif Narbonne in 2021 en 1e Nationale Asduif Narbonne in 2022. Zij is een dochter uit ‘Iris’ met ‘Old King’.
… wordt vervolgd …
Recente reacties