In het laatste weekend van juli was het tijd voor de tweede Internationale vlucht. Dit keer was de lossing in Agen. Op vrijdagochtend om 7 uur mochten de duiven vertrekken richting het thuisfront. De wind kwam uit het NW en draaide later naar West en het laatste stukje WZW. De verwachtingen waren dat de duiven een mooie snelheid zouden halen. Dat viel dan toch wat tegen. In Nederland werd de 1.200 mpm niet gehaald. Het verloop was verder prima. Verderop in Nederland viel het niet mee om een duif in de avond te pakken. Op veel plaatsen lukte dat dan ook niet. Bij de jaarlingen ging de overwinning naar onze sympathieke lezer en goede duivenliefhebber, Marc Gielen uit Maasbree. Zijn weekend kreeg een geweldige boost toen tegen 8 uur zijn eerste Agen-duif arriveerde. Zijn Beau bleek later de Nationale Winnaar te zijn van het jaarlingen-concours tegen 5.483 duiven. Marc pakte niet veel later ook nog de 9e nationaal en draaide 50% van zijn Agen-jaarlingen in de prijzen.
De Beleving
Marc: ‘Voor mij is de duivensport een uitlaatklep, maar ik ben wel iemand die doelstellingen heeft en wil presteren. Ik eis namelijk altijd meer van mezelf daarin. Mijn kinderen kunnen mij wel eens helpen maar echt betrokken zijn zij ook niet. Mijn vrouw ook niet overigens … al hoewel zij wel met een bak koffie ’s ochtends erbij komt zitten als het lekker weer is. Mijn beste maatjes in de duivensport zijn toch wel Jo Lardenoye en Stéphane Depasse. Aan hun beiden heb ik veel te danken en dat zal ik ook nooit onder stoelen of banken steken. Samen met Jo heb ik wat duiven aangeschaft en daar kweekt hij dan uit voor mij en ook voor Stéphane. Vaak zit er in één van de koppels een duif van Stéphane en dan krijg ik daar ook weer iets van. Maar andersom kunnen zij ook van mij krijgen wat ze graag willen. Met Jo heb ik meerdere keren per week contact en hij is echt voor mij wel mijn nestor. Daarnaast niet te vergeten mijn maatje Wim Gielen uit Breda, trotse winnaar van Nationaal St. Vincent vorige week. Deze geweldige kloot is voor mij ook een enorme inspiratie, zo knap wat hij in 5 jaar tijd allemaal gepresteerd heeft. Velen vragen of wij broers zijn en dan zeggen wij maar ja. Maar dat is niet zo maar het voelt wel zo.
Zeker mag ik niet vergeten mijn eigen vader Ton Gielen. Wij hebben heel veel op sportief gebied samen gedaan en ook de duivensport beleven wij veel samen. Wij kweken samen, delen het beste met elkaar en alles voornamelijk met mijn basisbestand. Ik ben dan ook altijd super blij als hij weer goed pakt.
Voor mij is het mooie aan de duivensport dat ik er mijn rust in kan vinden, lekker tussen de duiven in het hok. Daarnaast ben ik ook iemand die doelen heeft en van het ’s avonds een duif thuis zien komen of in het donker of in de vroege ochtend een geweldige kik geeft. Jarenlang heb ik op het hoogste niveau topsport bedreven en de concentratie en adrenaline die door mijn lichaam giert is iets wat mij altijd blijft trekken is iets wat mij altijd blijft trekken dus.
De overwinning
Marc vertelt dit over zijn beleving omtrent zijn Agen-overwinning en andere kopduiven: ‘Ik had mijn duivinnen zo ingekorfd zoals ze ook 2 weken daarvoor van Melun waren gekomen, vlot en snel achter elkaar. De weersverwachtingen had ik goed in de gaten gehouden en de westenwind kon wel eens in het voordeel zijn. Toen op vrijdag in de late middag de eerste duiven in Noord-Frankrijk en België gemeld waren zag je toch dat veel duiven aan de westkant zaten. Om 18.58 uur net onder Maastricht de eerste Nederlandse melding was voor mij duidelijk dat ik vóór 20.00 uur moest draaien om hem alvast te verslaan. Ik heb het grasveld daarna helemaal plat gelopen want had hoge verwachtingen en als ik dan om 19.56 uur een duif zie komen gaat het wekkertje toch wel even wat sneller tikken. Maar ja mijn jonge duiven waren nog lang niet allemaal thuis sinds ik ze om 15 uur had los gelaten. De duif die naderde durfde niet naar beneden te komen en na 4 extra rondes viel ze op het hok om vervolgens snel op de antenne te springen, piep 19.58.48, yes een van mijn favoriete jaarling duivinnen. Snel melden bij Karina Paulssen en snel even een jong onder schuiven. In de tussentijd kwamen er wat jonge duiven terug en kwamen er diverse berichten binnen. Terwijl ik weer aandachtig maar genietend met een hartslag in mijn keel aan het turen in de lucht was kwam er weer eentje. Is het er eentje van Agen of een jonge duif? Maar toen ook deze duif dichterbij kwam zag ik dat het er eentje van Agen was. Verdraaid ook zij gaat een paar keer rond maar gelukkig niet te lang. Ook zij was van het dak snel op de antenne en werd 15 minuten later geconstateerd als haar hokgenote. Warempel de 19-1080918 en 917, 2 zusjes, nestzusjes schoot het door mijn hoofd. Hoe vet is dat?
Ik kreeg nog niet eens de tijd om te melden en moest een andere telefoon pakken want ik werd overstelpt met reacties vanwege mijn 1e duif die schijnbaar op nummer 1 op de meldingslijst prijkte. Toen mijn 2e duif als 8e vermeld stond en nummer 1 bleef staan wist ik wel dat ik Limburg op de knietjes had, maar ja toen begon het spel der zenuwen, echt tergend langzaam je op de proef stellen. Tegen 21.10 uur viel mijn droom in duigen, er was een snellere melding, en gelijk daarna nog eentje dus nummer 3 was het voorlopig. Een flinke vloek, een teleurstelling, maar ook de druk was ineens weg. Al bellende met mijn vader hadden wij het over een verlate melding of foutieve melding want ik stond weer op 2, raar maar waar. Maar na een tijdje stond ik op de ZLU meldingslijst weer als nummer 1, alleen bij ifcinfo stond ik nog steeds op 2! Al snel kreeg ik her en der berichten dat het om een foutieve melding ging en de duif een uur later moest staan, pffff toen werd het pas echt spannend. Het rekenen kon beginnen, neutralisatietijd erbij, omrekenen naar de afstand en ja toen het donker was en de neutralisatietijd begonnen was kwam langzaam het besef dat het toch wel heel raar moest lopen als het niet zou lukken.
In de tussentijd kwamen 4 van de16 jaarlingen en 3 van de 13 2-jaarse thuis. De volgende ochtend om 06.14 uur mijn 1e getekende 2-jaarse zwaar gewond als 1e thuis en om 08.00 uur 9 van de 16 jaarlingen thuis en om 08.10 uur 8 van de 13 2-jaarse.
Tot Slot
Tot slot wil ik wel kwijt dat dit voor mij een heel speciaal jaar is. Het corona heeft mijn 50e verjaardag in het niet gedompeld. Daarom heb ik samen met mijn dochter Beau een loterij gehouden en 5x 2 jonge duiven verloot onder ruim 340 liefhebbers die mee wilden loten. Gewoon omdat het kan en omdat ik het leuk vond om op die wijze iets te vieren en te doen. Ja en als je dan nu een 1e en 9e Nationaal vliegt met 2 nestzusjes en ook nog een 33e Nationaal bij de oude duiven dan is dat misschien wel een dank voor mijn geste om anderen te willen helpen.
Verder wil ik graag vertellen dat ik het initiatief van marathonduivenjournaal wel heel erg leuk vind. Het is ongedwongen, niets commercieels maar vanuit het hart en dat siert de mens, maar ook de sport.
Marc, ik dank je, eerst voor het compliment en zeker ook voor je mooie verhaal! Daarnaast wil ik nogmaals van harte feliciteren met deze fantastische overwinning en je mooie uitslagen.
Recente reacties