Afgelopen zaterdag is het een jaar geleden dat Cor Uitham is overleden. Een bekende schrijver schreef ooit: Je bent pas echt overleden als niemand meer aan je denkt. Er zijn gelukkig nog veel familieleden, vrienden en oud-leerlingen die nog regelmatig aan Cor denken. Af en toe plaats ik nog een stukje van Cor, zodat we met een lach en een traan extra aan hem denken. In de periode van het jaar dat er veel veilingen online zijn een verhaal van Cor over hoe het vroeger veel vaker ging. Cor vertelde het als volgt …
Er staat een man in een microfoon te blazen, naast hem houdt een meisje een rieten kooitje met een duif omhoog. Achter een tafel zit iemand met een papier vol internetbiedingen voor zich en een mobiele telefoon aan het oor. De Microfoonman roept: ‘Verkocht…dan gaat hij naar Frankrijk, of ‘Veel succes met dat mooie laatje.’
In een met voor 99% met mannen gevuld zaaltje zit ik weer eens met een paar duivenvrienden bij een duivenveiling. Er komen ruim 60 late jonge duiven, tegoedbonnen voor eieren die nog gelegd en duivenkroost dat in het komende jaar nog het levenslicht mag aanschouwen onder de hamer. Het is een drukte en spanning van belang. Zelf word ik vaak wat nerveus van dit gedoe. Meestal neem ik mij voor deze keer nou eens niks te investeren. Vooraf hebben we de te koop gestelde duivenpubers kunnen bezichtigen. Allemaal krassen, blauwen en een enkele rooie en bij zoveel vogels zie je door de veren de duif niet meer. Twee duivinnetjes heb ik in de hand beoordeeld. Een verkoopofficial maakt het vliegertouwtje waarmee de duiven- cel verzegeld is welwillend voor je open. Waarom kies je voor nadere inspectie juist die twee duiven uit? Nou bij de ene hangt stamboominfo met een interessante grootmoeder en dat andere duifje met die sproetjes heeft charisma, uitstraling , zo’n houding van mij moet je hebben.
Terug in de zaal; zo’n verkoop moet altijd even op stoom komen. De eerste duiven en bonnen gaan aarzelend van de hand. De verkoopleider mag er aan trekken. Maar even later wordt het tempo opgeschroefd als er sprake is van ‘gouden’ duiven en ‘eenmalige en niet te missen kansen.’ De microfoon tettert: ‘Ik heb 70 euro aan bod in het midden, 80 bij het raam en 90 aan de bar, bedragen vliegen over en weer. Honderd euro! Iemand bij de buiten deur lijkt zich te mengen in de zenuwenoorlog. Tenslotte steekt de maat naast me opeens zijn wijsvinger op en doet er nog een schepje bovenop. ‘Voor de derde maal, niemand meer, zeker weten, verkocht, U mag deze zomer naar Roodeschool, gefeliciteerd….daar krijgt U geen spijt van!
‘Kampioenen kopen van Kampioenen’
Dan is er pauze met koffie appelsap, cola,, bier en iets te knabbelen, buiten staat een kraam voor een stevige aantrekkelijke hap. Ondertussen pieker ik over duiven en bonnen die ik in afgelopen jaren en in de vorige eeuw gekocht heb, wat en waar me dat allemaal gebracht heeft. Met mijn rode Nissan Micra ben ik naar om maar eens een paar bestemmingen te noemen naar Odijk, Apeldoorn, Eemnes, Hilversum, Putten, Laren, Rijssen, Knollendam, Assen, Steenbergen en Zwartemeer gereden, en dan vergeet ik nog een heel kralensnoer van afgelegen en onvoorspelbare bestemmingen in Nederland. Daar heb ik veel plezier aan gehad ofschoon er van al die aanwinsten is nu nog weinig terug te vinden is. Heeft het allemaal misère opgeleverd! Oh nee mijn Rooie Doppie uit Putten heeft op Ruffec midden in de nacht een teletekst vermelding genoteerd . Oh ja voor ik het vergeet met collega melkers ben ik ook naar café De Fles en Zaal Romantica in Zundert getrokken. Dat zijn spannende tijden geweest en in Zevenaar schiet me nu te binnen werd ik in een stampvol lokaal voor 300 gulden de trotse eigenaar van de Rode Van Giels, een duivin die in de jaren erna leuke nakomelingen heeft gegeven. Jammer genoeg ontsnapte ze op een ongelukkige dag.
Als na mijn gemijmer de verkoop pauze voorbij is en er rondom weer bedachtzaam of doldriest geboden kan worden zijn mijn favorieten aan de beurt. De duivin met de mooie grootmoeder – of vader en de broer die kop heeft gedaan op Marseille gaan aan mijn neus voorbij. Een boom van een melker met een kale kop troeft mij af. Het intelligente duivenvrouwtje met de sproetjes mag na een zenuwslopend biedersgevecht met mij mee naar huis.
©c.u.
Recente reacties