Als het vliegseizoen erop zit, is het tijd om de zaak de evalueren. Wat ging er goed? Wat ging er minder goed of zelfs slecht? Wat zijn de redenen hiervoor? Hoe kan je de verzorging en begeleiding zo aanpassen dat het volgende seizoen beter gaat en er minder slechte vluchten tussen zitten … het liefst helemaal niet. Af en toe moet je eerlijk tegen jezelf zijn en zeggen: Ik snap er gewoon niets van. Zoals bij ons Perpignan, maar daar later in dit stuk meer over.
In dit deel van de evaluatie gaan we het hebben over de marathonvluchten St. Vincent t/m Perpignan.
St. Vincent ZLU
Al jaren als we deze vlucht spelen, is het vooral vooraf lastig … welke duiven gaan we spelen? En al jaren is het resultaat op deze vlucht goed. In 2022 hadden we twee duiven mee en die zaten allebei bij de eerste 100 nationaal. Enkele jaren daarvoor speelden we één duif die won de 1e prijs in het NIC en de 43e nationaal. Ook ons eerste vaasje wonnen we op St. Vincent in 2015. Dit jaar speelde we 2 duiven. De eerste duif op die zondagavond was eerder naar St. Vincent middaglossing geweest en won daarop een heel klein staartprijsje. Dit maakte hij op zijn tweede St. Vincent helemaal goed. Hij won de 15e nationaal tegen 2.532 duiven. Het is ‘De Rooie 391’ van 2021. De vader van deze doffer is enorm ingeteeld naar de Carteus Giant. Deze vader heeft een vader die uit zoon en dochter Carteus Giant komt en de moeder van de vader is een dochter van De Carteus Giant. De Carteus Giant is vader, en inmiddels ook grootvader, van veel topduiven, zoals de 3e Nationaal Narbonne, 7e nationaal Perigueux, 11e nationaal Brive en 15e nationaal St. Vincent middaglossing. De moeder van ‘De Rooie 391’ is een dochter van ‘Het Figo-koppel’ van Jan Broersma waar veel toppers uit gekomen zijn. Uit dit koppel zijn veel Nationale Top 10 prijswinnaars uitgekomen. ‘De Rooie 391’ is gekweekt in het kweekhok van Everard Kampert van Kampert en zn uit Kootwijkerbroek.
Twee slechte vluchten … Marseille en Narbonne
Na St. Vincent volgden de twee slechtste vluchten … Marseille en Narbonne.
Op Marseille gingen wederom twee duiven mee. Hierbij zat onze eerste duif van Pau. Hier was onze hoop op gevestigd. Helaas bleef deze duivin achter. De ander kwam te laat.
Op Narbonne gingen 4 duiven mee, waarvan we op twee best goede hoop hadden. Deze twee duiven vlogen slechts een staartprijs in het NIC. Het was een vlucht waar de duiven zeker 300 km in de regen hebben gevlogen. Op één of andere manier hebben onze duiven daar een hekel aan. Dat hebben onze duiven al op meerdere vluchten laten zien. Ik zeg zelf altijd: Een duif in topvorm wil naar huis en gaat er doorheen. Tenminste als het kan. Honderden duiven konden het wel, dus hadden die van ons het ook moeten kunnen. Gelukkig kwamen ze wel thuis. Dus hebben ze in 2024 weer een kans.
Perpignan
Na Narbonne volgde al weer de laatste vlucht van het marathonduivenseizoen … Perpignan. Een vlucht die, zoals ik in eerdere columns al had aangegeven, voor ons (systeem) heel moeilijk is. De duiven zijn inmiddels te ver in de rui … de vorm is dalende. Dit jaar hebben we daar op meerdere manieren wat aan proberen te doen. Zie ook deel 3 van de evaluatie.
Op Perpignan gingen 8 duiven mee. De bovenste 3 duiven waren onze favorieten. Ze gingen mooi en goed in conditie de mand in. Eentje was zelfs heel mooi!
De duiven gingen op maandagochtend los. Op maandagavond waren een achttal duiven in België gevallen. In de nacht van maandag op dinsdag ging het in Nederland los. Wij klokten onze eerste duif om 6.38 uur. Goed voor de 1e prijs in het NIC en de 36e nationaal.
Deze prijs werd gewonnen door ‘De 27’ van 2019. Deze duivin komt uit de 3e en 18e nationaal Narbonne 2015. De 3e nationaal Narbonne is ‘Bella Donna’. Zij is een dochter van onze topkweker ‘Carteus Giant’ met een dochter van ‘Jo’, onze 1e nationaal Mont de Marsan. De 18e nationaal Narbonne is ‘Het Zondagse Pak’. Hij won ook mooie prijzen op Bergerac Ochtendlossing (als jaarling) en Narbonne 2016. Hij is ook de vader van de 1e Nationale Asduif Agen 2019-2021.
‘De 27’ won op Perpignan dus nationaal de 36e prijs tegen 4.633 duiven. Dit was haar 4e prijs van de 4 maal spelen. Ze won eerder prijs op Bergerac 2021, Narbonne 2022 en Pau 2023.
Op deze vlucht hebben we, metname ik, twee domme dingen gedaan. Punt 1 ik had de klok nog niet aangesloten toen ik naar bed ging. Punt 2 ik had de wekker op 6.30 uur gezet ipv een uur eerder.
Hoe komt zoiets doms tot stand? Ik was de avond na de lossing van Perpignan best moe. Voordat ik naar bed ging (rond half 11 in de avond), keek ik bij de meldingen op PiPa. Hier stonden slechts 8 Belgische meldingen bij, waarvan de snelste 150 km korter heeft dan onze duiven. Feit: Als wij tussen 7 uur en half 8 een duif zouden draaien, zaten we alle Belgische en Franse duiven voor. Waar ik geen rekening mee had gehouden, is het feit dat de wind naar het zuiden was gedraaid. Dat geeft de duiven een extra motivatie om door te vliegen. U voelt het al aan. Eén van die doorvliegers was onze ‘27’. Op de bewakingscamerabeelden zagen we achteraf dat ze 6.02 uur arriveerde. Toen ik even over half 7 beneden kwam, nadat ik door de wekker was gewekt (normaal ben ik altijd voor de wekker wakker, dus ik was echt moe) en naar het hok liep, zag ik haar zitten. Nadat ik het hok voor haar had open gedaan en de klok had aangesloten, is ze uiteindelijk om 6.38 uur geconstateerd. Ze won nog de 36e nationaal.
Een leerschool voor ons (metname voor mij): gewoon het klokje aansluiten (je kan je ook verslapen) en op tijd de wekker zetten!
Verder hadden we geen fatsoenlijke prijzen gewonnen op Perpignan, maar ‘de 27’ is een lichtpunt voor de toekomst en de toekomstige laatste vluchten van het ZLU-seizoen.
Tot slot
Dit was ons vliegseizoen 2023. Een vliegseizoen met hoogtepunten en enkele dieptepunten. Een seizoen met (te)veel verliezen en ondanks dat goede vluchten en redenen voldoende om tevreden te zijn en verder te gaan bouwen naar de komende seizoenen!
Recente reacties