Hoe verging het Simon Budding in het seizoen 2019

In deze nieuwe rubriek vragen we aan een marathonduivenliefhebber hoe het hem of haar is vergaan in het afgelopen seizoen. Dit doen we door middel van een aantal standaardvragen, die we aan iedere liefhebber in deze rubriek deelneemt, stellen. De hoofdvraag is: Hoe beleeft een gemiddelde marathonduivenliefhebber zijn seizoen? In deze editie geef ik het woord aan Simon Budding uit Sluiskil. Een echte hobbyist met een goed hok met marathonduiven. Plezier staat voorop bij hem.

Simon: ‘Mijn doel dit jaar voor het seizoen was om allereerst meer te genieten van de duiven. Door grote gezondheidsproblemen was dat de afgelopen paar jaar niet optimaal gelukt omdat de verzorging er dan nog weleens bij inschoot.
Ik ben begonnen aan het seizoen met 26 koppels vliegduiven die het hele jaar vanaf half maart op nest gespeeld worden. Wat hier anders gedaan is dan andere jaren, is dat zoals eerder gezegd de verzorging met meer zorg gedaan kon worden. Ik had dit jaar weinig problemen met mijn gezondheid.
Mijn mooiste moment is ieder jaar de Barcelona-vlucht, die met weinig duiven gespeeld wordt. Als je dan weer een mooie tijdduif draait is mijn jaar weer goed. Mijn 442 en 477 zijn hierop al 3 jaar aan een mooie prijsduiven en lieten het dit jaar ook weer zien.
De grootste verrassing dit jaar was voor mij dat een laat jong van 2018 op Bordeaux. Deze duif speelde een mooie 6^e prijs in de afdeling.
Wat een nieuwe kweker aangaat kan ik eigenlijk niets zeggen. Mijn bestand is nog te jong om daar uitspraken over te doen. Wel zitten er een paar veel belovende jongen uit een nieuw koppel die op de natour zeer goed naar huis kwamen.

Of ik wat geleerd heb? Dat is wel zeker en wel dat ik wat zuiniger moet omgaan met mijn jaarlingen. Deze ontzie ik niet, maar dat houdt wel in dat de verliezen te groot zijn.
Geblunderd is er hier natuurlijk ook. Na St. Vincent, waar mijn duiven zeer slecht van naar huis kwamen, had ik ze wat meer tijd moeten geven voor hun volgende opdracht. Het gevolg was, dat Dax ook niet best ging.
Het beste van dit jaar was dat ik met minder duiven het jaar in gegaan ben wat het plezier in de duiven duidelijk heeft bevorderd. Dit jaar heb ik ook wat minder jongen voor mezelf gekweekt. Zo is mijn duivensport al met al wat overzichtelijker geworden.

Het zogenaamd steeds warmer weer is in mijn ogen sterk overtrokken. Hier spelen WOWD en IWB en de liefhebbers een grote rol door de reacties op sociaal media . Voor onze duiven is warmte geen enkel probleem mits ze optimaal gekorfd worden. We hoeven alleen maar te kijken naar Arabische en zuidelijke landen als Spanje en Portugal waar het altijd boven de 30 graden is in het vliegseizoen. Als advies geef de lossingscommissies meer vrijheden om op de situaties in te spelen en dat zonder de inspraak van al die betweters die het zo nodig beter willen weten vanuit hun stoel. Dat er dan weleens een rampvlucht is, is inherent. Dat is al zolang ik duiven heb en is zeker geen opzet van de mensen die het werk doen. Gewoon omdat niet alles voorspelbaar is. Én gooi je frustraties niet gelijk op Facebook, maar ga ermee om als een volwassen kerel of vrouw (soms).

Wat verliezen van jongen duiven aangaat, zouden we in mijn ogen weken later moeten beginnen. Om de jongen eerst over hun kinderziekten heen te laten groeien. Daarbij neem je ook de druk van toch in te korven weg. Maak een programma waarbij na 3 vluchten er nog eens drie vluchten van de zelfde afstand worden vervlogen om daar na door te stomen naar 300 en 450 km. Als ik naar mezelf kijk gaan de jongen alleen de natour op. Ik breng ze drie maal 25 km weg en dan gaan ze gelijk op 130 km. Dat heeft nog nooit een probleem geweest opgeleverd. Dit jaar na 5 vluchten zijn er van de 31, waarmee begonnen is, nog 27 aanwezig en dat beeld heb ik ieder jaar.

De favoriete duif van mij is er een van Bennie de Blok.  Het is een Bont duivinnetje uit de oude Kouters met van Dommelen. Dit niet, omdat ze zo’n geweldige vliegduif is, maar ze altijd op mijn schouder het hele hok meegaat en zonder stoeien niet opgeeft om terug haar nest op te zoeken. Als favoriet vliegduif is het een tweejaarse die bestemd is voor Barcelona en zeer belofte vol is.

Als tip voor de mede liefhebbers zou ik ze graag meegeven: Geniet van je vogels en staar je niet blind op de grote mannen met hun mega uitslagen. Door er zo naar te kijken blijft het plezier in je hobby aanwezig. Mocht een topnotering dan toch vallen op je eigen kooi is de lol nog groter.

De basis van de duivensport zou in mijn ogen moeten bestaan uit een betaalbaar houden van de sport wat bewerkstelligd kan worden door mekaar bij te staan en te helpen als het even niet wil zoals je graag zou willen. Schroom niet om eens advies in te winnen en om te vragen. Vele zullen je dan willen helpen zonder dat er altijd geld aan te pas moet komen. De fijne contacten die je er aan over houd zijn dan de moeite waard. Niet altijd zal dat beloond worden, maar zo zit het leven ook niet in elkaar. Ik heb dat zelf mogen ervaren en heb er hele fijne mensen aan over gehouden.
Wat alle veranderingen aangaat ben ik bang dat het geen bijdrage levert aan een betere sport in de toekomst en besluit met de raad mee te geven: Liefhebbers blijf bij de les en laat je niet overrulen door veranderingen die de gewone liefhebber niet wil hebben en hun plezier te niet doen. Sport staat voorop en niet het geld … dit is mijn motto.