Het seizoen is weer voorbij. Alleen wat late jongen worden met goed weer nog een stukje weggebracht. In ons lange hok zitten de meeste duiven op schapjes. In het hok van 5 meter zitten nog 8 koppels met jongen. De duiven zijn op schapjes gezet, nadat ze van de stenen eieren af zijn gelopen … in de hoop dat ze daarna niet meer gaan leggen. Nu ligt er bij ons een dikke laag erwtenstro in het hok. Daarom zijn er altijd een paar koppels die er anders over denken dan wij. Die gaan vrolijk in hoekjes lopen rommelen en dan heb je ze uiteindelijk toch weer aan het broeden. Al zijn ze zo kaal als een luis. Zes koppels gaan vrolijk verder met het zorgen voor nakomelingen … denken ze. Er liggen echter inmiddels weer stenen eieren onder.
Afgelopen week liet ik, zoals bijna dagelijks, het grote hok los. Tussen de koppel loopt een doffer met een lamme vleugel en de Oude Meeuw van 2003. Deze oude baas heeft niet elke dag zin om mee te vliegen en op die middag was het weer eens zo’n dag. Nu is hij één van de broeders in de vele hoekjes van het lange hok. Zijn duivin, Juliana, ging naar buiten en hij nam vrolijk zijn broedtaak op zich. De oude baas ziet er nog mooi uit, dacht ik nog. Ik maakte het hok schoon … pa had andere verplichtingen (anders doen we het samen) … gaf na het schoonmaken de duiven schoon water en deed de kleppen weer open, zodat de uitgevlogen duiven in en uit konden vliegen. Ik ging binnen nog wat werken en kon door het keukenraam de duiven goed in de gaten houden.
Toen ik ruim een half uur binnen was, waren de meeste duiven uitgevlogen … tijd om ze binnen te roepen. Ik pakte het voer uit de schuur en liep het hok in. En daar lag hij bij de deur … de Oude Meeuw … hij had onverwacht zijn laatste adem uitgeblazen. Een uurtje ervoor liep hij nog vrolijk in het hok rond en even later was er eind gekomen aan zijn mooie duivenleven in ons duivenhok en omgeving. Een vervelend moment voor een duivenliefhebber als ik ben. 14 jaar lang hebben wij van hem mogen genieten en hij van ons … het was een plezierig rustig beest. Toen ik hem oppakte was hij nog warm. Het leed was nog maar kort daarvoor geschied.
Nu ben ik een man met een goed geheugen. Zelfs na mijn burn-out, kan ik me nog veel dingen goed herinneren. Niet meer als voorheen … maar toch! Van de duiven weet ik best veel. In 2003 hadden wij in het gangetje van het lange hok een paar koppels zitten. Twee koppels vonden het nodig om van partner te wisselen. Ik vond dat niets (principieel als ik ben) … dus ik zette ze weer terug. Ik heb ze een paar dagen om en om losgelaten. Maar de koppels waren dat niet met me eens en wisselden weer zodra ze samen los mochten. We hebben het toen maar zo gelaten. Het Sodom en Gomorra-gehalte was nog niet erg genoeg, want één van die nu gevormde koppels werd gevormd door de Oude 11 (een topvliegster in die tijd) van 1996, die was aangelopen met haar zoon (ook zoon Carteus Giant). Zoals een vader die zijn kinderen na het verlaten van het ouderlijk huis moet leren loslaten, liet ik het mokkend toe.
In het najaar van 2003 lagen er her en der wat jonkies. Een aantal van die jonkies had mijn vader beloofd aan een collega. Bij de Oude 11 van 1996 en haar zoon lag een Blauw Meeuwtje. Ik had tegen pa gezegd, kleurengek als ik ben: ‘Je mag alles weggeven, maar die Meeuw blijft hier!’ Pa had niets anders verwacht, dus de Meeuw bleef lopen.
Omdat deze doffer pure inteelt was naar een hele beste duivin, werd De Meeuw gebruikt voor de kweek. Hij mocht in 2009 zelfs tegen Jo (onze 1e nationaal Mont de Marsan 2006). Er kwamen twee hele beste doffers uit. De één vloog goed en de ander kwam als jonge duif van een vlucht verlamd thuis. Hij had een spier in zijn vleugel afgescheurd. Deze doffer groeide uit tot één van de beste kwekers van het hok. De 2e NPO Bordeaux, de 14e nationaal St. Vincent ZLU duivinnen en de 3e nationaal Bergerac bij Leen Stout waren drie kinderen van hem. De 21e nationaal St. Vincent ZLU was een kleinzoon van hem en ik zal nog wel wat knappe duiven zijn vergeten. Uit de Oude Meeuw zelf kwam rechtstreeks naast deze goede doffers o.a. de duifkampioen Ochtendlossing van het rayon en 2e duifkampioen Ochtendlossing van de afdeling. In zijn laatste jaar gaf hij nog verschillende mooie duivinnen met Juliana, een duivin van Jurrian van Amerongen. Ons ‘neefje’ uit Bunnik. Deze duivin is op de kweek geraakt, omdat ze haar poten laat hangen tijdens het vliegen. Beide poten zijn gebroken geweest. Omdat ze aerodynamica mist, mag ze proberen goede nazaten te geven. En dat lukt met verschillende doffers. Hopelijk zijn haar jongen met de Oude Meeuw ook toppertjes. De Oude Meeuw is sinds vorige week alleen nog een mooie herinnering. Dat is waardevol in de hobby die we hebben. Naast de mooie herinneringen is er nog iets … Zoals ze bij ‘Dit was het Nieuws’ altijd zeiden … Gelukkig hebben we de foto’s nog!
Recente reacties