Mijn laatste column over het gebeuren op ‘Het Eigen Hok’ stopte met een verhaaltje over de rui. Het was eind september. Het seizoen zat er al weer bijna twee maanden op. De jongen waren opgeleid en de oude duiven zaten nog bij elkaar. We zijn inmiddels ruim drie maanden verder. In de tussentijd gebeurde niet veel … het is immers wintertijd.
Wintertijd op het hok
Ruim een maand na de laatste column zijn de duiven gescheiden. Eerder dan normaal (normaal is bij ons … variërend van midden december tot eind januari), omdat de duiven door de rui heen kwamen en ze weer volop belangstelling kregen voor het andere geslacht. De omstandigheden in ons land zijn de laatste jaren zo dat we nauwelijks winter hebben. We gaan tegenwoordig van de zomer over in een lange herfst richting de volgende zomer. Je kan de duiven dan wel lang bij elkaar houden, maar die keuze levert in hoekjes nesten op en koppeltjes eieren. Dat vinden wij voor de duivinnen geen goed plan. Ze moeten immers het jaar erop weer mooie prestaties neerzetten en veel koppels eieren leggen op jaarbasis helpt daar niet bij (zeker op lange termijn). Rest er niets anders dan scheiden.
De duiven komen, in deze periode, als het half kan, een paar keer per week los. Ze houden zo de spieren soepel en ze kunnen dan genieten van een bad. Dat kan gelukkig omdat we dit najaar en winter weinig tot geen last hebben van de roofvogel. In oktober heeft hij een kweekdoffer gepakt (waar we nog over aan het twijfelen waren of we hem hebben zouden aanhouden, vanwege te weinig rendement) en daar is het tot nu toe bij gebleven. Tijdens het loslaten zorgen pa en ik er wel voor dat we met zijn tweeën zijn. We kunnen dan makkelijker een oogje in het zeil houden wat betreft de roofvogel.
De rui is goed verlopen. We zijn nog geen duiven tegen gekomen met rare pennen of meerder oude pennen bij duiven die door de rui horen te zijn. De duiven zien er gezondheid uit … strakke nekjes, vaste mest met mooie pluimpjes erop. Geen klagen dus. Met een regelmatige controle bij Hans van der Sluis en Stephan Göbel hopen we dat tot het eind van het vliegseizoen zo te houden. Verder geven we de duiven wat natuurproducten om de weerstand van de duiven te ondersteunen. We geven onregelmatig Usneagano, wat zuren (o.a. Bio Lugecol), probiotica (van Dipo producten) en we gaan vanaf komend vliegseizoen wat producten van Travipharma gebruiken. Vooral Turbo Desinfect lijkt ons een mooi product om de duiven ‘schoon’ te houden van mankementen na de vluchten. De familie Hage uit Woerden heeft er veel baat bij, dus waarom de familie Van Nieuwamerongen uit Veenendaal niet. Ook Gerard Schalkwijk (eigenaar van Travipharma) timmert de laatste jaren goed aan de weg. Daar zullen zijn producten ook een bijdrage aan leveren. Al blijft de kwaliteit van de duiven het belangrijkste. Echter … goede duiven die niet gezond zijn, presteren niet. Onze visie is om zo min mogelijk (bij)producten te geven, want we hopen een stam te vormen met sterke duiven. Belangrijk hierbij is volgens ons een regelmatige controle bij de dierenarts en een paar producten die de weerstand helpen ondersteunen en die bewezen hebben dat ook te doen (op het eigen hok).
De aankomende kweek
De wintertijd is bij uitstek de tijd om rustig te kijken welke koppelingen gemaakt gaan worden voor het volgende kweekseizoen. We gaan begin februari 20 koppels samen zetten. Dit doen we, zodat we van de kweekkoppels meerdere koppels jongen kunnen kweken, die we kunnen invliegen voordat ze enorm in de rui gaan vallen. Voor begin februari wordt gekozen (het zou ook prima een paar weken later kunnen) om zo een viertal jongen te kunnen uitkiezen voor de Golden Classic Marathon-competitie. Deze competitie wordt georganiseerd door de Luchtbode uit Hendrik Ido Ambacht. Ik denk voor iedere liefhebber in Nederland een mooie competitie. Het is een initiatief die onze sport een extra dimensie geeft. Op hun site kunt u meer informatie vinden over deze competitie. In het kort: de liefhebber kweekt 1 tot maximaal 4 jongen. Die worden verkocht in het clubgebouw van De Luchtbode. De koper of kopers gaat of gaan de jongen inspelen. Als jaarling kunnen de duiven worden gespeeld op Agen ZLU en/of Bergerac. Van deze duiven wordt een aparte uitslag gemaakt en over de eerste 5 duiven per vlucht wordt de geldpot verdeeld onder de kweker en speler van de winnende duiven. De geldpot is een jaar eerder gevuld door de verkoop. Een prachtig initiatief.
We hebben nu twee jaar mee gedaan en twee keer was een duif van ons, gespeeld door een andere speler (Leen Stout en Ineke van der Rhee), in de prijzen gevallen. De tweede duif zelfs twee keer.
Terug naar het samenstellen en samen zetten van de koppels. Voordat de koppels worden samen gezet krijgen twee afdelingen in het hok nieuwe broedhokken. Gelukkig hebben we de timmerman in huis en samen met een beetje hulp van mij, zal dat klusje ook wel worden geklaard.
In de tussentijd kunnen we nadenken welke 20 doffers tegen welke 20 duivinnen komen te staan. Eén koppel staat vast. Het koppel wordt gevormd door een doffer van Piet Heikamp met een duivin van Harry Brundel. Harry is een liefhebber die net als pa in de bouw heeft gewerkt en die mijn vader met regelmaat tegenkwam op de bouw. Van Harry hebben we af en toe een paar jongen gehad, want hij had duiven die op Barcelona mooie prijzen pakten en die duiven hadden wij toen nog niet. Deze duivin won in 2016 de 61e nationaal Barcelona en omdat ze een jaar later gewond terugkwam van een inspeelvlucht, werd ze voortaan gebruikt als kweekduivin.
Ze is inmiddels de moeder van de 53e nationaal St. Vincent ZLU van afgelopen seizoen. Verder zitten er drie zonen van het jaar 2018 in het vlieghok die op de dagfond afgelopen seizoen samen met twee zonen uit de 3e en 18e nationaal Narbonne 2015 zich van hun beste kant lieten zien. Deze drie zonen zijn gekweekt met de doffer van Piet Heikamp. Dit koppel moet nodig weer op elkaar. De doffer van Piet Heikamp is ook de vader van de 36e nationaal Barcelona 2017.
De 3e en 18e nationaal Narbonne 2015 zullen hoogstwaarschijnlijk ook weer op elkaar komen. De andere 18 koppels wordt een mooie puzzel met nieuwe combinaties. Sinds vorig seizoen hebben we alle kinderen van de Carteus Giant naar ‘de kweek’ gehaald. Van twee dochters bleven in 2019 de meeste kinderen over. Deze twee dochters gaan waarschijnlijk gekoppeld worden aan een doffer van Kees Elzakkers (soort Wim Kooreman maal Cor de Heijde) en een doffer van Jos Martens (zoon Atlas). Wat het eindelijk allemaal gaat worden, leest u wel in een volgende column over ‘Het Eigen Hok’.
Tot Slot
Ik wil u als lezer veel plezier wensen met onze hobby. Probeer de
duivensport voor uzelf simpel te houden en luchtig. Ga lekker sparren met
collega-duivenliefhebbers in ‘de buurt’ en geniet van de duiven op het eigen
hok bij de verzorging van je vogels. Ik wens u verder een paar goede kweekkoppels
toe voor het komende kweekseizoen. En tot slot natuurlijk veel leesplezier
verder op het Marathonduivenjournaal.
Heeft u vragen of opmerkingen … stuur mij gerust een mail … marathonduivenjournaal@gmail.com of gebruik het contactformulier op de contactpagina.
Recente reacties