Als we met een koppeltje duivenmelkers bij elkaar zitten (en ik heb het ook weleens geschreven), zeg ik regelmatig: Als duivenliefhebber verlies je meer dan je wint. Dat is geen zwartgalligheid, maar realiteit. Daar moet je tegen kunnen! Als je een paar weken achter elkaar slecht hebt gespeeld met je duiven, hoor je mij zeggen: Je moet als duivenliefhebber het incasseringsvermogen hebben van een bokser. Je krijgt de ene rechtse hoek na de ander uppercut te verwerken, maar je moet proberen om je benen te blijven staan. Bij een matig seizoen krijg je dat gevoel. Verder is het altijd te hopen dat je als duivenmelker een eeuwige optimist blijft … ‘Volgende week wordt het beter.’ Of nog een grotere optimist: ‘Volgend seizoen word ik kampioen!’ Over deze liefhebbers zei mijn opa vroeger: ‘Een duivenmelker is een jaar ouder dan een “normaal” mens.’
Moedeloos
In de vorige column over ons eigen hok heb ik onze eerste marathonvlucht vanuit Perigueux beschreven. Een week later gingen er bij ons drie duiven naar Pau. Pau was voor de lossingscommissie een lastige vlucht. Vrijdag was het geen ideaal weer. Vooral in het westen van het vluchtgebied waren er veel buien. Zeg maar gerust een aaneengesloten regengebied. De dagen erna waren slechter. De gok werd genomen en ze gingen vrijdagochtend los.
Eén van onze duiven koos de oostelijke route en kwam thuis net over de helft van de prijzen. De andere twee kwamen in de avond en de ochtend erna thuis. Dat was ruim na de prijzen. Zij hadden duidelijk veel regen gehad. We dachten bij onszelf: Pech gehad. Maar het was bepaald geen opsteker.
De week erna hadden we 16 oude duiven voor Agen. Op deze vlucht scoren we meestal goed. Dit jaar was het beduidend minder. Onze favoriet was onze eerste duif. In 2019 en 2020 won hij een prijs rond de eerste 100 nationaal. In 2021 won hij de 382e nationaal. Voor deze doffer eigenlijk onder de maat. Wat verder tot ontevredenheid stemde was het prijspercentage: 25%. Precies ons part, terwijl we op Agen meestal tussen de 50% en 80% halen. Het optimisme kreeg op Agen een knauw.
Daarna kwam Barcelona. Er gingen drie duiven heen met Barcelona-roots en wat ervaring. De duivin had al twee prijzen binnen de eerste 400 nationaal gevlogen op Barcelona. De andere twee (halfbroers, ook halfbroers van onze 36e nationaal Barcelona 2017) waren debutant, maar moesten prijs kunnen pakken. Het resultaat kan ik kort over zijn: er is er niet één thuis gekomen.
Om moedeloos van te worden. Dag optimisme … dag motivatie om de draad weer op te pakken!
Wat nu?
Een paar dagen na Barcelona werden zes duiven gecontroleerd bij de dierenarts: enkele hadden een lichte besmetting van het geel en 5 van de 6 ontstekingen aan de luchtwegen. De duiven zijn hiervoor behandeld en Marseille is in ieder geval overgeslagen.
De duiven hebben van die behandeling een terugslag gekregen in conditie. Dat zien we bij de trainingen bij huis. Verder hebben we ze een keer gelapt naar St. Job in ’t Goor (103 km) en hiervan kwamen ze niet vlot naar huis. Eén positief punt: ze kwamen wel fris thuis (op een enkeling na).
We hebben de duiven één voor één bekeken. Een Vitaboli-pilletje opgestoken als extra ruggensteun op weg naar een betere conditie. Narbonne gaan we ook overslaan. De duiven worden nog een keer gelapt … kijken of ze wat strakker naar huis komen en dan gaat er eventueel een ploegje naar Bergerac. Een topprestatie verwachten we dan niet (als ze mee gaan), maar ze moeten in ieder geval laten zien, dat ze die afstand in 24 tot 30 uur fatsoenlijk kunnen afleggen … wat hebben we er anders aan voor de komende jaren?
De jonge duiven
Gelukkig is er ook iets positiefs te melden. De jonge duiven zien er prachtig uit. Ze vliegen goed en trekken goed weg. Af en toe blijft er één weg, maar dat hoort bij jonge duiven. Sommigen hebben nu eenmaal het oriëntatievermogen van een goudvis. Onze hoop is dat we van deze ploeg een mooie groep over gaan houden en dat er dan weer duiven tussen zitten die vaasjes voor ons kunnen winnen of in ieder geval prijzen 1:50 kunnen pakken. Zo lijk ik weer op een echte duivenmelker: Volgend jaar gaat het vast beter!
Tot Slot
Na dit weekend van Marseille duurt het marathonseizoen nog twee weken. Ik wens iedereen een mooi slot van het seizoen!
Recente reacties