Na een vervelend jaar moet er weer naar positiviteit worden gezocht en met een blik vooruitgekeken worden. In 2022 heb ik ervoor gekozen om na 2 vluchten niet meer mee te doen, maar volop te genieten van de duifjes die er nog wel waren. Enkele jaarlingen zijn een paar keer meegeweest maar verder was het vooral´ niets moet alles mag ´voor de duifjes. Hieronder staat deel 2 van deze column …
‘Pieter’ en ‘Eefje’ kozen ook weer voor elkaar tot mijn blijdschap. Vorig jaar had ik ze bewust samen gezet. Pieter is een van de duiven waar nog veel jongen van zitten uit meerdere koppelingen waaronder die van hem en ‘Eefje’. ‘Eefje’ was mijn 4de duif op Mont de Marsan in 2021. ‘Eefje’ had zoals ik eerder schreef altijd wat last van haar poot na thuiskomst van haar debuut op de ZLU. De eerste grote vlucht leek hier toch meer aan de hand te zijn dan de aanstelleritis die ik dacht. Ik weet nog dat ik tijdens een van de ZLU-avonden in 2021 met Marno van Lensvelt aan het kletsen was. Een uiterst sympathieke fondspeler uit Kaatsheuvel die mooie prijzen haalt met vaak maar 3 of 4 duifjes mee. Hij gaf mij het advies om haar op het kweekhok te zetten toen ik hem dit verhaal vertelde. Als ze met zo’n poot prijs kan spelen was dit het proberen waard.
En daarnaast… oude liefde roest niet… dat weten ook ‘Florence’ en ‘Markie’. Een rustig ´underdog´ koppel. Maar als er een jong is wat (tijdelijk) twee andere ouders nodig heeft dan kan het altijd naar ‘Florence’ en ‘Markie’ … hoe groot of klein het ook is.
Dit is ook de reden waarom ‘Florence’ vernoemd is naar Florence Nightingale. Een oermoeder met elke veer die ze heeft.
Altijd makkelijk om zulke duiven op het hok te hebben.
Toen alle koppels compleet waren werden ze verhuisd naar het kweekhokje. Dit tot groot ongenoegen van ‘De Bonte’ en zijn vriendin. Er werd geprotesteerd, ontsnapt en opengebroken om hun zin duidelijk te maken… maar uiteindelijk de aanhouder wint.
Ook de nieuwe kweekduivin de vriendin van ‘De Bonte’ had een naam nodig. Want zodra je als kweekduif wordt ingezet, verwacht ik dat je op het hok je laatste adem uitblaast. De vriendin van ‘De Bonte’ deed mij erg denken aan ‘De Lieveling’. Beide kleine, donkere duivinnetjes met een fijne bouw. Waar papa de naam ‘De Lieveling’ had bedacht en mijn achternichtje altijd zijn oogappel noemde wilde ik iets in deze trant. Ik ging op google op zoek naar vertalingen van lieveling. Toen kwam ik uit op Cherié. Naast ons pap zijn liefde voor duiven zong hij ook enkele nummers standaard als hij bezig was. Vaak werd de tekst geremixt en gaf hij zijn eigen draai eraan. Eén van zijn vaste stukjes (het hele nummer werd nooit gezonden altijd het zelfde stukje op repeat) was Cherié… Cheriéeeeeee dans met mij de tango…
Terwijl ik dit typ hoor ik het hem gewoon zingen … De naam werd dus Sherie op zijn Tilburgs.. een ode aan ons pap.
Romy
Recente reacties