Hoge pieken, diepe dalen
Het is vallen en opstaan. Hoe vaak lees je wel niet dat je in onze sport flink moet kunnen incasseren, om moet kunnen gaan met teleurstellingen en dat de dalen diep zijn. Is het daarom zo mooi als er eens een piek wordt behaald? Dat al die inzet en tijd worden beloond. Als een duif vroeg op de plank stuitert dan wordt dit zeker bevestigd. Dat gevoel, de voldoening, daar werken wij allemaal naar toe.
Maar soms krijgt een liefhebber te vaak de deksel op de neus, een te grote klap te verduren of zijn er alleen maar dalen en geen pieken. In zulke gevallen is het lastig om door te gaan in onze sport en haken mensen af. De laatste tijd hoor ik veel geluiden van mensen die er klaar mee zijn, of tenminste klaar zijn met de marathonvluchten. Wanneer de duiven niet tiptop in orde zijn en er is een moeilijke vlucht, dan zie je niet al je vliegmaten terug. Op de kortere vluchten zie je in de meeste gevallen tenminste je maatje terug, ook al is -ie dan te laat. De week erop heb je nieuwe kansen, terwijl er na een pittige marathonvlucht gaten op je hok. Het is mooi om te zien dat er gelukkig veel goed spelende marathonliefhebbers zijn die anderen helpen. Met raad en daad helpen ze de melker weer in het zadel en in het seizoen wordt toch nog een mooie vlucht gevlogen waardoor de melker er weer een jaar tegenaan kan. Zo blijven er genoeg duiven in concours en meer goede concurrenten. De sterke speler blij en de andere melker ook. Een positief fenomeen in onze sport!
Over teleurstellingen en verliezen gesproken: Barcelona… Wat een mokerslag voor de duiven en melkers. Er is al genoeg over gelezen en geschreven en ik ben blij dat ik veel berichten lees over duiven die toch terugkeren op het hok na de verzorging van anderen. Top! Jammer dat de media bovenop deze vlucht springen. Ik schreef er in mijn vorige column al over. Een paar melkers schreeuwen moord en brand en de media pikken dit op. Het is nou eenmaal zo dat dit soort vluchten een hogere nieuwswaarde hebben dan de mooie vluchten. Wederom geen goede reclame voor de sport. Natuurlijk was dit een moeilijke vlucht en natuurlijk wil geen enkele melker zo’n soort vlucht als deze. Maar het is niemands opzet om zo’n soort vlucht neer te zetten en gelukkig zijn dit de uitzonderingen. Evalueren, leren en doorgaan met de opgedane kennis! Ik hoop dat er binnenkort ook een mooi stuk over postduiven in de media geplaatst wordt. Wellicht een leuke anekdote, maar niet weer over een duif die voor een ton verkocht is. Ik ben benieuwd.
Soapserie Wendel
Eerlijk is eerlijk, de laatste weken is het wel even doorzetten. Dax was voor ons een zeer pittige vlucht. De Wildcard kwam mooi op tijd. Na mijn eerste op het hok te zijn van Limoges, pakt hij nu een 15e NPO. Het Slagschip was meegeweest op Ruffec en ging meteen door naar Dax. Hij kwam fris weer van Ruffec en oogde nog in goede conditie. Hij pakt na 5 keer 1:10 te hebben gevlogen nu op zijn 6e overnachtvlucht net geen 1:10. Wel weer een mooie prijs, maar het was te merken dat het misschien net wat te gek voor hem was door de zwaarte van deze vlucht in combinatie met Ruffec. Mijn derde doffer kwam de volgende ochtend en pakte nog een staartprijsje. Op Dax heb ik drie duiven verspeeld:
- een late duivin;
- de 613 die als jaarling een 17e NPO Albi speelde;
- en de Underdog (nestmaat Wildcard) die vorig jaar een 16e en 35e NPO als jaarling op de marathon speelde.
Dit was een grote teleurstelling en ik had voor dit seizoen veel verwachtingen van mijn doffers uit 2015. Balen! Maar pa zegt altijd: “Kijk naar wat je hebt, niet naar wat je niet hebt”. Dus de focus ligt nu op Orange.
Orange ging los op zaterdagochtend 07.00u. Er waren acht duiven van mij in concours: Snelle Jan (vloog als jaarling 7e NPO Orange), Muhammad Ali (1 van mijn betere doffers), Ruuds parachute (nachtvlieger Ruffec ’17), 1 weduwnaar jaarling, 2 jaarling paters en 1 jaarling nestduivin. Ik heb lang lopen twijfelen of ik de jaarlingen wel of niet zou spelen met de vooruitzichten. De jaarlingen die ik wilde spelen zijn niet mee geweest naar Ruffec; ik waagde de gok. Ik kan nu al verklappen dat ik achteraf gezien de verkeerde keuze heb gemaakt.
Na een korte nacht van 00.00u tot 04.00u ging ik maar weer wachten. De dag ervoor waren er duiven en ik wilde mij niet laten verrassen; mijn nachtvlieger was immers mee. In het midden van de ochtend kwam Snelle Jan aangestormd om 10.11u, mijn 1e getekende. Hij zag er goed uit en ik was blij dat ik eindelijk één pakte. Hij speelt ongeveer de 32e NPO. Ik dacht: “Als jij er zo uit ziet, komen er vandaag vast nog wel meer!” Maar ik heb enorm lang moeten wachten op mijn 2e. Muhammad Ali kwam helemaal leeg gevlogen om 18.39u, hij pakte een staartprijs. Toen realiseerde ik mij wel dat ik de verkeerde keuze had gemaakt door de jaarlingen te spelen. Wat in 2016 een succesverhaal was met jaarlingen op Orange, bleek nu voor mij een nachtmerrie. Tijdens het schrijven van deze column (maandagmiddag) heb ik er één duif bijgekregen. Ruuds parachute zit bekaf in een kooitje, ook helemaal leeg gevlogen. Ik hoop dat de rest van mijn jaarlingen ergens een hapje en een drankje mogen nuttigen en het hok weer kunnen vinden. Ik heb veel geleerd van deze vlucht en ben met de neus weer op de feiten gedrukt.
De laatste marathonvluchten liggen alweer in het vooruitzicht. Ik ga er mijn best voor doen en hoop toch nog een mooie prestatie neer te zetten. Tot nu toe is het seizoen niet gelopen als gepland, maar in de duivensport valt nou eenmaal weinig te plannen. Maar dromen mag!
Ik heb ook besloten dat ik voor een periode weer ga stoppen met mijn twee wekelijkse column. Ik vind het leuk om te schrijven en vooral over duiven. Maar ik begin te merken dat ik een beetje duivenmoe ben. Komt omdat het niet helemaal gaat zoals ik het wil en gehoopt had, dat geef ik eerlijk toe. Daarnaast wil ik mij de komende weken op andere zaken concentreren. Zoals de planning er nu voorstaat wil ik in de wintermaanden weer fris en fruitig bij jullie terugkeren.
Tot die tijd, succes op de laatste vluchten! Succes met de voorbereidingen van de toekomst (de jongen 2017)! En iedereen bedankt voor het lezen waaronder mijn vrienden/kennissen die zelf geen duivenmelker zijn en niet hebben afgehaakt!
I’ll be back.
© Fabian
voor reacties of vragen fabiansocialmedia@outlook.com of contactpagina Marathonduivenjournaal
Recente reacties