Zoals jullie misschien hebben gelezen in mijn laatste column had ik een hoopvolle start. Ik had dit jaar meer tijd en meer ervaring voor en in de duivensport. Zo had ik al vroeg groepjes voor de vluchten gemaakt afgestemd op ervaring.

Er werd gekozen voor Agen, Narbonne en voor de onervaren 2-jarige dagfond Issoudun en Bergerac.
Vol hoop haalde ik de broedschalen weg voor Agen bij ‘’Jaapie’’ en ‘’Eefje’’. ‘’Tante blauw’’ en ‘’Swift’’ werden nog even opnieuw gekoppeld ivm het verliezen van partner. Ik zag het al helemaal zitten een mooi vrij weekend om te wachten op ‘’Jaapie’’ de enige doffer die als eerst getekende mee ging en de 4 dames. Alle 5 hun eerste marathonvlucht.

Het eerste obstakel diende zich aan toen het officiële programma van de ZLU werd bevestigd. Agen was een week later… én in mijn werkweekend én de duiven te vroeg afgebroken voor een mooie stand voor de duivinnen. Hier baalde ik van. Jaco werd meteen geappt. Ook hij ging uit van ‘t onofficiële bericht aangezien de duiven eerder afgebroken moest worden voor een mooie stand (in mijn ogen) dan dat het officiële programma uitkwam. Gelukkig was er voor eerst getekende ‘’Jaapje’’ niets aan de hand doordat hij nog een mooie stand had met een groot jong.

Dan hadden we “Tante Blauw” nog een vliegduivin die vorig jaar tegen een kweker zat i.v.m. haar afstamming en een tekort toen aan kweekduivinnen. Echter legde “Tante Blauw” dit jaar slecht. Haar stuit stond open maar er kwam maar geen ei. In het begin van het seizoen heb ik een leeg ei van haar gevonden en 10 dagen later 2 normale eieren maar verder dan dat kwam het niet. Dus ook zij kon niet meer deelnemen

Agen kwam in zicht en het was nog onzeker naast ‘’Jaapie’’ wie er nog meer meegingen.
‘’Swift’’ en ‘’Eefje’’ zaten op jong van 13 dagen en de kans dat ze moesten leggen werd steeds groter. Een dag voor inkorving was ik niet zeker over de stuitten waardoor ik besloot om ze niet mee te geven.

Een week ervoor keek ik alle duiven na qua pennenstand tot mijn verbazing kwam ik erachter dat ‘’Zussie’’ mijn grote trots van het hok nog maar 7 pennen had. En Narbonne de vlucht die ik voor haar had gekozen was nog best ver weg…
Jaco werd geraadpleegd. Agen zou het worden echter moest ze nog leggen. Ik heb de keuze gemaakt om haar op eieren in te manden.
Agen werd dus een vlucht waar ik voor mijn gevoel mijn beste duif (“Zussie”) en beste kanshebber (“Jaapie”) op zou zetten.

‘’Zussie’’ presteerde eerder 2de van Brabant 2000 op Bergerac (nat. 207de van 16.366 duiven) en op haar eerste ZLU vlucht St. Vincent 2019 een staartprijsje maar dit betekent dus wel bij de eerste 25 procent nationaal.
Maandag werden de duifjes ingemand en eerlijk ik had alle vertrouwen in een prachtige vlucht.

Vrijdagavond ging de BBQ aan en het wachten was begonnen. Ik zag de meldingen binnenkomen en mijn zenuwen werden steeds groter om 20.48 valt mijn eerste duif. Ik zie hem uit de lucht komen en merk meteen op dat het ‘’Jaapie’’ is.
‘’Jaapie’’ gaat meteen naar binnen en ik bel de club. De derde gemelde van de 100 ingemande duiven in NIC Tilburg. Super! Uiteindelijk pakt ‘’Jaapie’’ de 211 nationaal van 6.642 duiven.

Mijn streven was dit jaar om bij de eerste 500 te zitten en wat meer prijsjes als vorig jaar te verdienen.
Dit was dus voor mij een super begin. Echter kreeg ik meteen een naar gevoel, hoe blij ik ook was met ‘’Jaapie’’ waarom was ‘’ Zussie’’ die meer ervaring had niet thuis. De avond verstreek en ‘’Zussie’’ bleef weg.

De volgende ochtend weer vroeg op want ‘’Zussie’’ kon natuurlijk nog komen. Toen ‘’Zussie’’ er voor 12 uur nog niet was werd ik pas echt wat ‘’paniekerig’’. ‘’Zussie’’ nog nooit gemist mist nu, hoe kan dit maar vooral waar blijft ze.
Zaterdagavond nog geen teken van ‘’Zussie’’ en toen wist ik het is goed mis. De mensen die lief bedoeld zeiden: ‘’Die komt nog wel’’. Ik wist dat dit niet ging gebeuren.
En jammer genoeg had ik gelijk. Op moment van schrijven heb ik niets meer gehoord of gezien van haar. Haar afwezigheid werpt een schaduw op voor mij de geweldige prijs van ‘’Jaapie’’.

Een teken dat verdriet en blijdschap dicht bij elkaar staan in onze mooie sport.

Romy