Vrouwen in de duivensport … het blijft toch meer een uitzondering. Gaat het als vrouw nou echt anders in de duivensport en welke voor- en nadelen zitten eraan. Ik heb natuurlijk mijn eigen ervaring maar ik wilde weleens weten hoe andere vrouwen dit ervaren. Vandaar dat ik enkele vrouwen dezelfde vragen heb gesteld. Om zo te weten te komen wat hun kijk is op de duivensport.
De eerste dames die antwoord geven op mijn vragen zijn Anouk van Zuijlen en Ria Luesink. Anouk is een jonge duivenmelkster die de sport met de paplepel is ingegoten. Ria mag gezien worden als een serieuze duivenmelkster en liefhebster.
Hoe ben je begonnen?
Anouk:
Bij ons is duivensport familiesport. Opa, papa en mijn oom hebben duiven. Als klein meisje was ik al niet weg te slaan uit de kooi. Tot vervelends aan toe bij ons pap, want ik nam ook nog eens een hoop vriendjes en vriendinnetjes mee het hok in. En dan zat papa daarna weer vloeken dat dat niet goed was voor het weekend en vervolgens kwamen de duiven super in het weekend. Dus eigenlijk ben ik er gewoon ingegroeid als kinds af aan.
Ria:
Ik ben ooit begonnen voor de grap. Ben er net als jij (Romy) mee opgegroeid doordat pa duiven had. Na ons trouwen bleef ik op zaterdag vaak naar huis gaan voor de duiven om ze terug te zien komen. Mijn vader heeft me op een bepaald moment een klein hokje neergezet en zo ben ik zelf begonnen
Waar loop je tegenaan als vrouw in de duivensport?
Anouk:
Dat je af en toe iets te vaak dat slap geouwehoer van de mannen aan moet horen in de club. In de loop der jaren raak je daar ook wel aangewend en maak je een scherpe opmerking naar ze terug. Maar het zou leuk zijn als er wat meer dames in de duivensport bij kwamen zodat er ook wat inhoudelijke gesprekken gevoerd kunnen worden in de club.
Ria:
Waar is tegen aan loop dat je als vrouw toch niet helemaal serieus genomen wordt door het gros van de liefhebbers. Wanneer ik eens een mooie prestatie heb, dan komt het omdat ik de wind mee had, of omdat ik hulp krijg van meneer X.
Wanneer vervolgens meneer Z een mooie overwinning maakt, zal niemand zeggen: oh maar die heeft hulp gehad van Ria Luesink.
Heb je het idee dat je anders wordt behandeld als vrouw in de duivensport?
Anouk:
Hier heb ik totaal geen last van. Af en toe een flauw geintje van de mannen. Maar dat moet kunnen. Wat vind je het mooiste aan de duivensport? De jonge duiven opleiden en poging tot tam maken. En als je de hele week je best doet om ze super te verzorgen en al je energie erin steekt voor de vlucht om een goede uitslag te maken.
Ria:
Jazeker worden vrouwen anders behandeld in de duivensport. Juist omdat het er zo weinig zijn, worden we nog wel eens gematst hier en daar. Tenminste, zo ervaar ik dat. Heb al geregeld ergens een duifje mogen halen bij deze of gene, juist omdat ik vrouw ben.
Wat vind je juist positief aan het vrouw zijn in de duivensport?
Anouk:
Dat ik mijn vriend heb ontmoet in de duivensport en wij nu samen deze mooie sport kunnen beoefenen.
Ria Luesink
Wat is je drijfveer?
Anouk:
De jonge duiven zo goed mogelijk opleiden, zodat ze als volwassene eerste prijzen kunnen pakken. Vooral de eendaagse vind ik een mooie discipline in de duivensport.
Ria:
Geen idee eigenlijk Haha. Ik werk als roostermaker en mijn man is boer. De duiven passen precies in het ritme van de boerderij en in mijn werktijden. Ook zijn ze een geweldige tegenhanger op de stress van het werk. Verder ben ik geen mensenmens maar een dierenmens. Ik ben introvert. Dat wil zeggen, ik haal geen energie uit mensen, die kosten me energie. Alleen tussen de duiven is voor mij DE manier om weer op te laden
Wat is het leukste deel van de uitoefening van je hobby?
Anouk:
Uren bij de jonge duiven in het hok zitten en er mee spelen. En ik geniet ervan als ik een goede uitslag heb gemaakt. Maar het allerbelangrijkste vind ik wel dat alles thuis moet komen. Ik kan er goed chagrijnig van zijn als een duif achter blijft. Ook al is het niet de beste. Maar je leid ze op en verzorgd ze om thuis te komen. Natuurlijk ook voor een mooie prestatie en dat is altijd leuk meegenomen.
Ria:
Ik heb niet echt iets wat ik het mooiste vind. Ik vind alles mooi. Nu aan het kweken. Is er iets mooiers dan kweken? Kijk ze het ei uit de kont om vervolgens niet te kunnen wachten tot de eitjes uitkomen. En is het uitkippen begonnen, kan ik weer niet wachten tot ze me aan gaan kijken en op me gaan reageren. Maar het contact in het hok vind ik ook mooi. Een duif op je hoofd, duif in je nek. Het dagelijkse trainen straks weer, kan ik ook echt van genieten. Met als kers op de taart de vluchten. Dat kippenvel moment wanneer je die eerste aan ziet komen. Af en toe wanneer ik echt een gave prestatie heb, zoals toen ik er twee mee had naar de dagfond en ze beide thuis had voor de rest van de vereniging begon te draaien, joh, daar kan ik dan echt een week van lopen grijnzen … Haha.
Wat een leuk bijkomend iets is van onze hobby , is dat het uiteindelijk een klein wereldje is. Zo ken ik toch best veel duivenmelkers vanuit het hele land. Zo ken ik jou ook
Dat er ook veel negativiteit is binnen onze hobby, dat weet jij ook. Dat maakt ook dat ik er soms voor kies even niet meer op FB te kijken en op een forum. Anders gaat het met je op de loop…..
Romy
Recente reacties