Sinds een jaar ken ik Jaco. Ik had een stukje in een duivensportgroep geplaatst op Facebook. Dit stukje is toen ook gepubliceerd op Het Marathonduivenjournaal. Nu, een jaar later, heeft hij me gevraagd of ik  eens in de zoveel tijd een stukje zou willen schrijven. Dat lijkt me wel leuk dus ik ga m’n best doen.

Vorig jaar hebben we vier eitjes van hem gekregen van twee Barcelona-gangers. De duiven moesten toen nog ingemand worden. Hierbij zaten de eitjes van ‘De Blauwe 81’. Die een mooie prijs won van deze Barcelona-vlucht (de 36e nationaal). Helemaal blij zijn we daar uiteraard mee. Dit jaar gaan we ermee fokken en kijken of we er ook succes mee zullen krijgen. ‘Gewoon laten vliegen om het huis’, zei Jaco, ‘dat is het beste.’ Na een aanval van een roofvogel (Havik) waren we al gelijk een jong van hem kwijt. We laten de drie overgebleven duiven nu in het kweek hok.
Ik ben nog een beginnende duivenmelkster. Drie jaar zijn we nu bezig. U zou kunnen vragen: We? Dat klopt … Cor, mijn vriend, is hier in Ede samen met mij opnieuw opgestart. Hij heeft zijn hele leven al duiven. Hij komt uit Delft en gelooft het of niet … bij hem in de buurt zijn er bijna geen roofvogels actief. Er zitten veel kraaien en raven. Zij houden de roofvogels vaak wel op afstand. Het was dan ook even goed wennen toen hij hier met mij opnieuw ging starten in Ede … op de Veluwe.

Wij vroegen op de duivenvereniging of de collega-melkers ook zo’n last hadden van de roofvogels. Iedereen super verbaast … Laten jullie ze los dan in de winter? Dat doet bijna niemand hier! Wisten wij veel. In Delft had Cor er weinig last van en vlogen ze de hele winter buiten. (Nu hebben ze op de TU gebouwen in Delft ook slechtvalkkasten, dus zal het daar ook wel veranderd zijn). Zo zie je maar weer dan doe je je hele leven aan duiven, is het toch anders als je hier of ergens anders woont.

Vier weken geleden hadden we de duiven voor het eerst los. Wat een prachtig gezicht is dat toch! Ik geniet daar echt verschrikkelijk van. Dan zitten ze na een poos op het dak uit te rusten en praat ik tegen ze. Ze kijken je dan met van die kopjes aan of ze je helemaal snappen.  De duiven vlogen los. Ik stond even voor de deur nog met iemand te praten … zie ik ineens een havik die een duif aan het plukken is op het grasveld voor de deur. Ik ren er heen en maak even snel een foto om te kunnen zien wat voor een roofvogel het is. En loop vervolgens daarna op hem af om de duif op te halen. Ik ging er van uit dat een duif gelijk dood is door zo’n aanval. Ik blijk nog zo veel te moeten leren … Het blijkt dus dat een duif zich ook wel dood houdt. De roofvogel pakte de duif op en vloog ermee weg toen ik in de buurt kwam. Ik heb nu dus weer wat geleerd … Je moet er niet rustig op af moet lopen, maar je moet er juist op af rennen en herrie maken. Dan is de kans dat de roofvogel de duif had laten liggen groter. Nu zit ik steeds met de gedachte: Wat als het duifje toch nog geleefd had?

Ik kon nog net zien dat hij een rode ring om had, het was best wel even zoeken voordat je weet welke duif het was. Het was er één die we van mijn zwager hadden gekregen. We hebben de duiven vervolgens weer drie weken binnen gehouden.

Nu vliegen ze weer lekker uit. Ik zit buiten op te letten en maar hopen dat de overwinteraars weer terug zijn naar waar ze vandaan kwamen. Tot nu toe gaat het gelukkig goed … geen aanvallen meer gezien. Of het door de nep-uil komt die we gekocht hebben, en die we steeds op een stok op een andere plek in de tuin zetten, weet ik niet. Tot nu gaat het goed. Niet geschoten altijd mis! Wat we wel gezien hebben is dat de eksters er bang voor zijn en op een veilige afstand de uil bekijken en vervolgens wegvliegen.

Dat was mijn eerste stukje. Ik hoop dat jullie het met veel plezier hebben gelezen. Tot de volgende keer.

Ineke