De laatste twee weken heeft u de eerste helft van de reportage over het duivenseizoen van mijn duivenvriend en plaatsgenoot Piet Westerlaken kunnen lezen. Zijn duivenseizoen verliep heel goed. Na een rustige start met gewone prijzen, ging het vanaf Barcelona echt lopen. Alle twee de Spanje-gangers kwamen binnen een half uur in de prijzen terug. Op de drie vluchten na Barcelona ging het iedere keer wat beter. Het resulteerde in mooie kampioenschappen in groot verband. Bij de Marathon Noord werd Piet 2e Kampioen Ochtendlossing en werd hij de winnaar van de competitie Het Criterium der Azen. Bij de Marathon Noord draait het om de twee bovenste duiven van de lijst. In het ‘gewone’ kampioenschap moet je er één van de twee pakken. Bij ‘Het Criterium’ tellen beide aangewezen duiven. Beide kampioenschappen worden vervlogen op de vluchten Barcelona, Marseille en Perpignan. Drie van de vier goede vluchten die Piet afgelopen seizoen heeft gehad. Narbonne was de vierde vlucht. In de eerste helft van het verslag heeft u kunnen lezen over de start als liefhebber en de geschiedenis tot nu als ‘duivenmelker’, de stamopbouw en de duiven die de kampioenschappen bij de Marathon Noord binnen hebben gehengeld. Dit laatste wordt in dit deel 3 afgerond en vertelt Piet over de duivensportbeleving.
De Beleving
De duivensport beleeft Piet heel ontspannen. Piet: ‘Mijn gezin leeft op afstand mee met mijn hobby. Adri en de kinderen vragen altijd hoe het gaat met de duiven en of de vluchten naar wens zijn verlopen. Adri laat een hokje los als het nodig is of gooit een bus voer in het hok als ik laat thuis is van zijn werk. De laatste jaren is dat niet zo vaak nodig, maar ze zou het doen als het nodig is. Mijn tweede zoon Dirk Jan hielp me met de duiven toen hij nog thuis woonde. Hij is inmiddels huisarts in Ederveen en heeft een jong gezin. Hij houdt alles zo veel mogelijk bij. Als de duiven los zijn en de duiven beginnen in Frankrijk te vallen, dan appt hij naar me: als je dan en dan een duif hebt, zit je er goed bij. Dat zijn leuke dingen.
Het mooiste van onze hobby is het thuiskomen van de duiven en vooral de vroege duiven. Ik heb dit jaar extra genoten van de aankomsten op vrijdagavond van Narbonne en Perpignan. Je weet van te voren nooit of ze door kunnen komen op onze afstand. En als ze doorkomen, is het dan bij mij? Perpignan was extra bijzonder. Door de omstandigheden en door de duivin, ‘de 392’. Mijn dochter had een vakantie op Terschelling geregeld. Samen met mijn vrouw Adri, twee dochters Heleen en Arianne en schoonzoon Pim vertrok ik maandagochtend richting de boot in Harlingen. Jaco had de duiven op maandagavond ingemand voor Perpignan. Op de dag van lossing van Perpignan gingen wij terug naar huis. Op Terschelling hebben we met ons gezin en Jaco en Thea en de jongens nog koffie gedronken onder de Brandaris. Jaco en Thea waren net aangekomen op Terschelling. In de middag gingen wij met de boot terug en eenmaal aan wal gingen we snel richting Veenendaal. We waren een uur thuis en zaten aan de koffie. Toen viel ‘de 392’. Mijn dochter zei net daarvoor nog: Even wachten tot er een duif is, dan gaan wij ook naar huis.’ Ze had geluk … ze hoefde niet te blijven slapen. ‘De 392’ was er om tien voor half 10, terwijl de meeste liefhebbers moesten wachten tot de volgende ochtend.’
Piet: ‘Ik doe in de sport veel samen met Gerrit en Jaco: africhten, inkorven, jongen uitwisselen, sparren over de duiven. Jaco helpt bij het koppels samenstellen. Verder bel ik iedere zaterdagavond met broer Hans. Ook wij wisselen samen jongen uit. Het is over het algemeen leuk onderling tussen de marathonduivenliefhebbers. Bij het inkorven kun je ook op een gezellige manier de contacten onderhouden. Dit is wel een pré van de marathonliefhebbers ten opzichte van de programmaspelers. Het is wat gemoedelijker onder elkaar.’
De puntenpakkers voor ‘Het Criterium’ (2)
De laatste vlucht die telt voor dit kampioenschap is Perpignan. Op deze vlucht pakte Piet wederom zijn beide aangewezen duiven. In de Marathon Noord goed voor de 4e en 38e prijs. Nationaal wonnen deze duiven de 24e en 363e prijs tegen 4.873 duiven. De tweede aangewezen duif was Piets 3e duif van de 6 ingekorfde duiven.
De eerste duif was ‘de 392’ van 2016. Zij won in 2018 al de 13e nationaal Perpignan tegen 3.778 duiven. Dit duivenseizoen won ze de 24e nationaal Perpignan tegen 4.873 duiven en 30e Internationaal tegen 13.274 duiven. Haar vader is ‘de 584’ van 2013, die de 6e nationaal Narbonne in 2018 won. Meer info kunt u bij ‘de 762’ teruglezen. De moeder van ‘de 392’ komt uit de volgende vier grootouders: ‘de 701’ (o.a. 19e en 22e nationaal Cahors) van broer Hans Westerlaken, een duivin uit samenkweek met Gerrit en Jaco, een doffer van Jan van Beest en een duivin van het oude soort van Gerrit en Jaco (dochter ‘08’ van 1998).
De tweede aangewezen duif op de uitslag van Perpignan is ‘de 544’ van 2018. Deze doffer komt ook weer uit de geleende doffer van Gerrit en Jaco van Nieuwamerongen, van het soort van Koos Steenbeek. De moeder van ‘de 544’ komt van broer Hans Westerlaken. Kortom een volle broer van ‘de 233’ van 2017 van Barcelona.
… wordt vervolgd …
Recente reacties