In het weekend van Marseille was het weer (voor deze zomer) warm en lichtelijk benauwd in Nederland. De duiven die de Marathonvluchten van dat weekend moesten trotseren hadden ook nog eens een groot deel (ongeveer de helft) van de vlucht de wind tegen. Ze kregen het niet cadeau. Kortom een vlucht voor de echte marathonduiven … geen ruimte voor excuses. Alleen het nakomen na de prijzen werd bemoeilijkt door felle buien met onweer. Dat is altijd jammer voor de duiven die de vorm van de dag missen en niet op tijd het thuisfront kunnen halen. Die doen er dan extra lang over.
Op Marseille vielen in de avond van de dag van lossing 4 duiven in Zuid Limburg en directe omgeving (lees Vroenhoven). In de vroege ochtend ging het thuiskomen gestaag door in heel Nederland. Om 18 uur was er geen prijs meer te verdienen op de gemiddelde afstand en korter. De winnaar komt uit Wijnandsrade en draagt de naam Jo de Cock, een liefhebber die eerder in zijn duivenliefhebbersloopbaan Nationaal Narbonne won en nu de beste was op Nationaal Marseille.

foto’s: Falco Ebben, PigeonPixels

De winnende duif
Nationaal Marseille 2024 werd een prooi voor ‘de 871’ van 2021. Deze weduwnaar gaat door het leven als ‘Der Giel’, naar zijn goede duivenvriend Giel Janssens. Na 14 uur onderweg te zijn geweest won ‘Der Giel’ deze Nationale vlucht met een snelheid van 986 mpm. We komen op deze snelheid, doordat hij om 21.02 uur thuiskwam op een afstand van bijna 846 km.
De snelheid verraad dat het een pittige vlucht is geweest voor de ‘echte’ marathonduiven, waar ‘Der Giel’ de beste van was. Dit was zijn vierde prijs op de Internationale Vluchten. Na tweemaal prijs op Agen, was dit zijn tweede keer prijs op Marseille. Dit keer was hij Internationaal de 5e tegen 8.557 duiven. In de Eurregio-competitie met delen van Duitsland, België en Limburg was ‘Der Giel’ eveneens de snelste tegen 1.660 duiven.
‘Der Giel’ is 100% afkomstig van Giel Janssens en zijn overleden compagnon Jean Hausoul. In de vader zit hun oude soort, een duif van de Duitse liefhebber Grun en het soort van Wim van Houten (’t Amsterdammertje, 4e Nationale Asduif en ‘Snellie’, 14e nationaal Barcelona). De moeder is voor het overgrote deel van hun eigen soort met een vleugje Batenburg-v.d. Merwe via Guus van Aken. De moeder van ‘Der Giel’ is een kleindochter van de beroemde ‘Zwarte Lourdes’ (1e nationaal St. Vincent 2006) van Janssens-Hausoul.
Hij is gespeeld op weduwschap.

 

Het seizoen
De 28 weduwnaars, waarvan 13 jaarlingen, worden half maart gekoppeld. Samen met hun duivin mogen de latere weduwnaars tien dagen broeden. Daarna worden ze op weduwschap gezet.
Vanaf de start van het seizoen gaan de vliegduiven de mand in. De enige uitzondering is een weekend met slecht weer. Jo maakt ook gebruik van de tussenvluchten, die de Afdeling Limburg organiseert. Op deze manier hebben de duiven 1200 tot 1400 km gehad met als verste vlucht Issoudun (550 km), als de eerste marathonvlucht zich aandient.
De eerste vlucht is de laatste jaren Agen ZLU. Om dan twee weken later mee te gaan naar Marseille. De twijfelaars worden ingekorfd voor Cahors. In 2023 gingen er 20 mee naar Agen en 10 daarvan wonnen hun prijs. Jo vond het niet vroeg genoeg, maar er was wel een vorm van tevredenheid. Op Marseille won hij toen de 24e, 36e, 38e en 53e prijs nationaal en had hij 9 van de 20 duiven in de prijzen. Dit jaar won hij op Agen de 65e en de 67e prijs nationaal en weer 9 van de 20 duiven in de prijzen. Nu won hij op Marseille de 1e nationaal tegen 2.855 duiven. 7 van de 19 duiven staan in de uitslag. Een oplettende lezer ziet dat er weinig ‘afvallers’ in de ploeg zitten in de jaren 2023 en 2024.
Normaal speelt Jo na Marseille ook nog Narbonne of Perpignan of allebei, maar na de overwinning van Marseille vonden hij en zijn vrouw Kety het genoeg geweest. Er was veel belangstelling na de zege en de duiven moesten duidelijk bijkomen van deze gezelligheid. En ik (JvN) denk de liefhebbers zelf ook.
De dagelijkse verzorging van de duiven is simpel. De duiven komen eenmaal per dag buiten en wel in de avond. De weduwnaars gaan eerst naar buiten en daarna de jongen. Jo’s vrouw Kety neemt dit altijd voor haar rekening. De duiven zijn haar gewend en ze zijn super mak. Nu Jo met pensioen gaat, zal hij dat voortaan zelf wel meer gaan doen, maar Kety blijft Jo’s compagnon. Jo zet altijd het voer klaar, observeert de duiven (in en buiten het hok) en zorgt dat de duiven ingemand worden.

… wordt vervolgd …