Deze keer op Het Marathonduivenjournaal in de rubriek … Hoe is het nu met …? een vraag/antwoord gesprek met Simon IJnsen van het prachtige Waddeneiland Ameland . In deze gesprekken stellen we een aantal vragen aan willekeurige liefhebbers die in het verleden mooie prestaties hebben neergezet en er zullen ook liefhebbers aan bod komen, die minder bekend zijn, maar die wel met veel enthousiasme over hun hobby kunnen praten. In deze editie krijgt u de antwoorden op de vragen, die bedacht zijn door een kwartet lezers en schrijvers van Het Marathonduivenjournaal, door Simon IJnsen. Hij heeft een aantal jaren terug een geweldig jaar gehad. Zijn prestaties vielen op, omdat voor de duiven de oversteek naar een eiland extra moeilijk is. Zeker na een vlucht van 1.000 km of veel meer. Hoe gaat hij met zijn hobby om en hoe was zijn duivenjaar? U leest het hier onder …

Hallo Jaco, leuk dat ik mag meewerken aan je rubriek ‘’Hoe is het nu met ?’’.

  • Wat is uw mooiste vluchtprestatie of kampioenschap uit het verleden? Simon: ‘De mooiste vluchtprestatie voor mij uit het verleden was natuurlijk Barcelona 2015 met Youri. Dit is tot nu toe mijn enige teletekst-notering. Met code rood en dat op 1.362 km. Onvoorstelbaar hoe fit hij toen thuis kwam met 30 graden en een noordoosten wind. Jammer genoeg is hij afgelopen herfst gestorven, maar de herinneringen zijn vastgelegd.’
  • Wat waren je mooiste vluchtresultaten en kampioenschappen in het afgelopen jaar? Simon: ‘Afgelopen seizoen was voor mijn discipline niet goed. Ik had wel een uitschieter en dat was op Perigueux, waar ik alleen maar jaarlingen op speelde. Op deze vlucht speelde ‘’Matje’’, een doffertje uit de samenkweek met Auke Rekker, de 63e van 2.853 duiven in sector 4. Ik hoop dat dit mijn toekomstige topper wordt. Hij was in 2019 mijn beste jonge duif en de eerste dagfondvlucht in 2020 met 4 nachten mand was het ook al mijn eerste.’

  • Hoe is het seizoen 2020 verlopen en dan vooral door het hele corona gebeuren zijn er minder vluchten geweest. Als je hier op terug kijkt zou het erg zijn als er in de toekomst minder vluchten zijn? Simon: ‘Door de Corona was het afgelopen seizoen korter natuurlijk met minder vluchten, iets waar onze afdeling Friesland96 al mee bezig was. Dat is me prima bevallen.’
  • In het seizoen 2020 konden we moeilijk bij en met elkaar gaan melken, advies vragen over hoe iets te doen. Of als er problemen met de duiven waren iemand eens vragen om langs te komen. Hoe heb je dit opgelost? Simon: ‘Jammer genoeg misten we natuurlijk het gezellig samenzijn en melken in de club, maar door sociaal media waar ik redelijk actief op ben compenseert dit een boel.’
  • Heb je nog duiven aangeschaft of wat is er van de laatst aangeschafte duiven terecht gekomen? Simon: ‘Ieder jaar doe ik samenkweek met Wieger Ten Caat, Gebroeders Keekstra en Combinatie Rekker/Westra. Dit levert ieder jaar wel een verrassing op. Vooral de contacten en het vertrouwen zijn voor mij heel bijzonder.’
  • Voor welke liefhebber heb je bewondering? En welke vraag zou u hem of haar willen stellen? Simon: ‘Bewondering heb ik natuurlijk, zou je haast zeggen, voor Jelle Jellema. Als wereldtopper blijft hij gewoon zichzelf zonder kapsones. Wat hem denk ik, als ik zijn ouders zo inschat, in zijn opvoeding wel is bijgebracht. Af en toe vraag ik wel eens wat aan Jelle en krijg altijd snel een antwoordt ondanks zijn drukke bestaan.’
  • Hoe zie je de toekomst van onze hobby. Is je vereniging nog gezond en levensvatbaar? Als je verder moet gaan reizen om in te korven voor marathonvluchten blijf je dan nog marathon spelen of kies je voor een discipline die je in je eigen vereniging wel in kunt korven? Simon: ‘De toekomst van de duivensport wordt al vaak besproken. Daar ben ik niet zo mee bezig. Ik heb namelijk een hekel aan een glazen bol. Natuurlijk zie ook ik wel dat de jeugd niet meer te porren is voor onze hobby. Als iedereen nu eens gaat genieten van onze hobby. Dat scheelt een boel wrevel onder elkaar. Het doel van de meeste is om eerste te worden, maar dit kan er maar één zijn en dat moet ook niet ten koste gaan van alles. Hier op het eiland hebben we nog 2 verenigingen waar gelukkig de samenwerking goed is en wekelijks brengen we de Amelander duiven gezamenlijk naar het vasteland. Voor de marathon korf ik in op het vasteland, in Holwerd. Voor mij een redelijke inspanning maar dat hebben we er voor over.’

… wordt vervolgd …