Op mijn computer staan veel verhalen over de duivensport over de laatste 25 jaar. Sommige verhalen zijn leuk om terug te lezen. Ik wil er af en toe eens eentje plaatsen op Het Marathonduivenjournaal. Ook omdat ik in 2018 mijn 25-jarig jubileum ‘vier’ als duivensportreporter. In maart 1993 begon ik met een verhaal over Martin Jacobs uit Bennekom. Daarna volgden er nog honderden, die ik met veel plezier heb gemaakt. Dit verhaal gaat over Sabri Tefman en znn uit Utrecht. U leest in het verhaal zelf wel wat de aanleiding was van dit verslag. Sabri kwam in de duivensport door zijn zwager Jozef Poelstra, maar was zelf geen melker. Dat bleek toen hij een blauwbandbonte duivin moest pakken om door mij op de foto gezet te worden. Er zat er maar één (Blauwbonte) in het hele hok. Maar na acht krassen, twee blauwen en drie donkere bonte duiven, bleek de duif waar ik naar vroeg de enige blauwbonte te zijn, die in het hele hok zat. Corné van Oeveren die ruim 15 jaar terug met me mee was op reportage, kwam niet meer bij van de lach (al dan niet onder invloed van de verdachte cake, die bij de koffie hadden genoten). Al was Sabri geen melker … hij heeft een van de mooiste Barcelona-uitslagen ooit neergezet. Daaaruit bleek dat hij toen over topduiven beschikte en de goede vorm met zijn duiven te pakken had. Het verslag …
Sabri Tefman en znn, Utrecht
1e Fondunie 2000, 4e nationaal Barcelona
Liefhebber met snelste 2, snelste 3 en snelste 4 duiven
Een fantastische en prachtige prestatie werd op Barcelona geleverd door Sabri Tefman en zijn zoontjes Dirk en Rini uit Utrecht. Deze liefhebbers hadden op de vlucht der vluchten vier duiven aan de kop van de nationale en internationale uitslag. De eerste duif zat vierde nationaal, terwijl de tweede duif goed was voor een dertiende plaats. De derde is vervolgens ook nog terug te vinden bij de eerste veertig nationaal, de vierde valt net buiten de eerste honderd, maar mag zeker een kopduif genoemd worden. Utrecht deed het op deze editie van Barcelona over het algemeen heel goed. Jozef Poelstra en partners speelde goed mee met de zestiende plaats. Hun tweede duif zat op plaats vierentachtig. De comb. Van de Berg had een duif op plaats negentien en op deze manier kon iedereen zien, dat Utrecht er als fondstad aan zit te komen, sterker ze zijn het al met vier duiven bij de eerste twintig nationaal. Verder waren de comb. Greve goed op dreef met de nationale plaatsen 117 en 149. Jan van Straten had er twee mee en was de eerste liefhebber die ze allemaal thuis had. De nationale plaatsen 146 en 215 waren zijn deel. De grote Utrechtse winnaars waren Sabri Tefman en znn. Het werd tijd dat we een verhaal van deze jonge liefhebbers zouden lezen, want ze waren dit jaar al zeer succesvol.
Drie duiven op teletekst op Brive
Zeven jaar terug startte Sabri Tefman met de duivensport. Aan de Gangesdreef werd een duivenhok van twaalf meter geplaatst. Hij startte met Belgische duiven van de duivenmarkt van Lier. Al snel kwam hij er achter dat dit geen zoden aan de dijk zette. In overleg met Jozef Poelstra werden er een aantal kwekers van hem in het hok van Sabri geplaatst. Sabri had voor kwekers meer ruimte dan Jozef. Deze duiven kwamen over het algemeen van het kweekcentrum van Krouwel-Pollman uit Tiel. Van duivencollega Hoffman, eveneens uit Utrecht, kwamen zijn Jan van Haaren duiven. Deze twee lijnen van het Nederlandse fondras werden tegen elkaar gezet. En de successen volgden snel. Vorig jaar speelde de mannen uit Utrecht de 18e nat. Perpignan, dit was tevens goed voor de 19e internationaal. Dit jaar begon het gelijk goed met de 2e, de 3e en de 4e nat. Brive, een NPO-vlucht voor de afdeling 7 Midden Nederland. Een paar weken later speelden ze de 47e nat. Pau. Een week voor Barcelona verdiende hun eerste Bordeaux-duif de 14e nationaal, tevens de 2e prijs van de fondunie 2000. En dan nu deze superprestatie op Barcelona: 4, 13, 39 en 105 tegen 8.720 concurrenten. Werkelijk een klasse prestatie op een afstand van 1.217 km.
Op eieren
De duiven werden dit jaar wekelijks zelf weggebracht naar de Belgische grens. De Barcelonaduiven gingen voor het eerst dit jaar in de concoursmand op Brive. Daarna mochten ze uitrusten tot Barcelona. De duiven werden allemaal gespeeld op eieren. De ene zat pas een paar dagen de broeden en er zaten erbij van veertien dagen broeden. Zo doet hij dit op elke vlucht. De duiven brengen in het vliegseizoen geen jong groot, want dat geeft veel te veel schoonmaakwerk. Jozef zei nog tegen hem: ‘Speel later in het seizoen toch een keer op jongen, want de duiven hebben anders geen motivatie of geen veren meer om te vliegen.’ Sabri trekt zich er niets van aan. ‘Als er jongen liggen is het zo’n troep en ik heb geen zin om uren in het hok te zitten om schoon te maken,’ vertelt Sabri nuchter. Zijn eigenwijsheid legt hem tot nu toe geen windeieren, al ben ik bang dat Jozef voor de vluchten Marseille, Bergerac en Perpignan (zeker op het punt van de veren) weleens gelijk kan krijgen. Maar zeker ben ik er wat betreft de Tefmannetjes niet van, want hun duiven presteren het onmogelijke.
Gespoten met Vapona
Een aantal weken terug had Sabri veel last van motjes in de hokken. Het leek wel een plaag. Hij haalde een spuitbus insectenverdelger van Vapona uit het keukenkastje van zijn vrouw. Vervolgens spoot hij vrolijk rond in het hok totdat er geen levende mot meer in het hok te vinden was. Dit was een week voor inkorving van Barcelona. Een mens zou ademhalingsmoeilijkheden krijgen van de lucht uit die spuitbus, een carapatiënt zou met loeiende sirenes naar het Overvechtziekenhuis zijn gebracht, maar de duiven van de heren Tefman geven de schijnbaar niets om, want zie de uitslag van Barcelona maar eens. Op dit punt verklaarde de concurrenten hem voor Barcelona voor gek, wat betreft de actie met de Vapona-spuitbus. Deze mensen zijn de mond gesnoerd. Misschien valt het met de pennen en de motivatie ook wel mee op Marseille, Bergerac en Perpignan. Bij Sabri en zijn zoontjes weet je het nooit.
Er is meer tussen hemel en aarde
Sabri en zijn zonen besteden niet veel tijd aan de duiven. Tenminste niet meer dan nodig is. ’s Morgens worden ze alleen gevoerd en ’s avonds mogen ze ook nog eens een uur vliegen. Voorheen speelden ze totaal weduwschap, maar dan moesten ze in twee ploegen los. Nu wordt er nest gespeeld en dat scheelt weer een uur. De duiven worden zoals gezegd alleen op eieren gespeeld en er komen geen jongen van en ook daar wordt (schoonmaak)tijd mee bespaard. ‘Duivensport is leuk,’ vertelt Sabri,’ maar is meer tussen hemel en aarde dan alleen duiven.’ De duiven werden deze winter slechts een paar dagen gescheiden en ze mochten in het voorjaar een koppel jongen groot brengen en toen was het vliegseizoen daar. Het jaar 2002 bracht succes naar succes met als voorlopige hoogtepunten Brive en Barcelona. De eerste duif van Barcelona klokten ze om 9:20 uur. Deze duivin won zoals gezegd de 4e nationaal. Ze komt uit een kruising Jan van Haaren via Hoffman maal Krouwel-Pollman via Jozef Poelstra. De Van Haaren-moeder komt uit de beste duiven van Jan, ‘de 25’ maal ‘de 31.’ Een zus van deze donkere duivin won bij Jozef de 13e nat. St. Vincent. De tweede Barcelona-duif werd geklokt om 10:12 uur en was dus goed voor de 13e nationaal. Deze blauwbonte duivin komt uit een ander koppel, maar met dezelfde kruising.
Geen verstand van duiven
Sabri zegt geen verstand van duiven te hebben en we (mijn bijrijder Corné van Oeveren en ondergetekende) hebben de bewijzen met eigen ogen gezien. Bij de jaarlingen gaat Sabri in het voorjaar in het hok zitten en welke duif achter een andere duif begint te koeren krijgt een knijpringetje om, want dat is een doffer. ‘Anders kom ik er echt niet uit,’ vertelt Sabri eerlijk. Toen de duiven op de foto werden gezet moest hij in het hok zoeken om de twee toppertjes in het hok te vinden, zodat de goede duiven op de foto kwamen. Het is geen schande natuurlijk en hij zit er zelf ook niet zo mee. Voorlopig droogt hij alle kenners af met fantastische prestaties. Het is goed en leuk dat op deze manier ook goede uitslagen gemaakt kunnen worden. De kennis mist Sabri dan wel, maar hij heeft er wel voor gezorgd dat hij goede duiven in het hok heeft en dat hij een goed duivenhok heeft, want dat hebben hij en zijn twee jonge zoontjes zeker. Een ruim hok met een goede verluchting en roosters op de vloer en in de broedhokken, zodat de duiven lekker schoon in de hokken kunnen lopen. Zo zijn de ideale omstandigheden geschapen om leuke prestaties te leveren: Goede duiven, een goed hok en dan is verstand van duiven overbodig. ‘Verstand’ van duiven is niet alles, want hoeveel liefhebbers heb ik de laatste tien jaar niet geïnterviewd en waarvan ik dacht: ‘die weten het’ en vervolgens waren ze een aantal jaren later nergens meer. Ze vertrouwden teveel op zichzelf en te weinig op de duiven. Sabri, Dirk en Rini nogmaals gefeliciteerd en houd vol waar jullie mee bezig zijn, dan blijven de prestaties wel komen.
Recente reacties