Op een unieke plek in Diemen/Amsterdam heeft Dirk Veldhuis zijn duiven. Op een landje in de buurt van twee drukke spoorwegen en een drukke snelweg ligt een waar duivenparadijs. Toen ik enkele jaren terug voor het eerst bij hem was, zette ik mijn auto op de parkeerplaats van een begraafplaats. Daar stond Dirk me op te wachten. We staken voorzichtig twee spoorwegen over. Vervolgens kwamen we tussen de volkstuintjes uit. Vanaf het heuveltje waar we liepen, zag het sprookjesachtig uit. Mede dankzij het feit dat het een beetje gesneeuwd had. Vlak na de volkstuinen stonden tussen de bomen en struiken de hokken van Dirk … een prachtige locatie. Bij de hokken werden we verwelkomt door twee Mechelse Herders, de bewakers van Dirk’s Duivendomein. Tussen de hokken had Dirk een hoge plaats gemaakt, waar hij zijn duiven kon opwachten … vanaf de grond zou hij veel moeten missen van de mooie aankomsten. De bedoeling was toen dat ik een mooie reportage zou maken van deze topmelker. Door samenloop van omstandigheden (waaronder mijn energie-level na het bezoek), is de reportage nooit afgemaakt. Bij leven en welzijn moet dat er de komende jaren toch nog een keer van komen. Een klein jaar na mijn bezoek bij de hokken Dirk bezocht ik hem in zijn nieuwe huis in Diemen. Dit mooie herenhuis staat nog geen twee honderd meter van zijn hokken. Dirk was op die avond nog volop bezig met verbouwen en zou binnen enkele weken daar gaan wonen. Na zijn intreden kocht hij een Mechelse herder voor bij zijn woonhuis. Het grappige is, als de honden bij de hokken aanslaan, de hond thuis ook aanslaat. Dan gaat Dirk altijd even samen met ‘zijn maatje thuis’ polshoogte nemen.
Tussen Kerst en de Jaarwisseling belde Dirk me op. Hij had een waargebeurd verhaal aan het papier toevertrouwd. ‘Is dat iets om op je site te plaatsen, Jaco? vroeg hij me. ‘Jou kennende wel’, antwoordde ik met een glimlach, die hij aan de andere kant van de verbinding niet kon zien. Niet veel later mailde hij me dit onderstaande verhaal. En ik zeg u nu al … het is een prachtig (waargebeurd) verhaal …

Het was zomer 2015
Ergens in augustus 2015 zat ik op een avond diverse uitslagen en duivensites uit te pluizen. Mijn vrouw (Lisette) vroeg waar ik naar op zoek was en ik vertelde dat ik op zoek was naar versterking voor op mijn duivenhok. Ze vroeg waarom ik dat wilde, aangezien mijn duiven al goed vlogen. Eén van mijn toppers, eigenlijk dé topper, vloog dat jaar namelijk onder andere de 5de nationaal Pau. Deze duivin, Hilletje, werd de 4de beste ZLU duif van Nederland in 2015. Mijn vrouw vroeg me toen hoeveel jongen ik uit die duivin gekweekt had. Uit Hilletje, de duif die al een paar jaar mijn beste vliegduif was. Toen ik vertelde dat ik maar één duif van haar had op mijn hok, wees zij naar haar hoofd. Ze maakte mij dus duidelijk dat ik niet goed bij mijn hoofd was: Ik had één van de beste ZLU duiven van Nederland op mijn hok en ik had daar maar één jong van. ‘s Avonds lag ik in bed hierover na te denken en dacht op een gegeven moment: mijn vrouw heeft nog gelijk had.

De vervolgstap
Ik heb toen besloten dat ik mijn beste vliegdoffer van dat moment aan haar zou koppelen. Dat was ‘De Blauwe 988’. Hij vloog onder andere een 9e nationaal Mont de Marsan. ‘De Blauwe 988’ was een zoon uit een doffer die rechtstreeks uit het bonte koppel kwam van Nico Volkens. Zijn moeder was trouwens ook van het hok de man uit Bergen. Dus in de nazomer van 2015 heb ik toen ‘Hilletje 018’ maal ‘De Blauwe 988’ gezet. Het was het moment dat ik zoals ieder jaar uit mijn beste ZLU duiven jongen kweek. De eieren van Hilletje en de Blauwe had ik overgelegd, zodat ik in korte tijd vier jongen met de Blauwe zou hebben.
Nu is het zo dat ik altijd, als de jongen 16-17 dagen oud zijn, ze op de grond zet. Dan kunnen ze door alle duiven geaast worden (Het idee daarachter is dat ze daardoor meer weerstand opbouwen). Toen deze jongen ± 24 dagen oud waren en het tijd was om ze te spenen, verbaasde ik mij over één bepaald jong. Deze lag namelijk heel goed in de hand. Ik dacht toen: dit moet iets bijzonders zijn. Dat was voor mij de reden om het jong even apart hield van de rest. Ik wilde namelijk eens nakijken waar deze, voor mij, bijzondere duif vandaan kwam. Even later had ik nog zo’n jong in mijn handen: het bleek het nest maatje te zijn. Toen ik er achter kwam dat zij uit ‘Hilletje x de Blauwe’ kwam, zei ik tegen mezelf: ‘Ik heb al mijn hele leven duiven: Als dit niet iets bijzonders is, dan weet ik het niet meer.’
Ik heb toen besloten deze jonkies meteen in het kweekhok te doen.

Het resultaat
Deze koppeling was een prima zet uit, geboren uit een suggestie van Lisette, maar leverde het ook een goede nakweek op. Nou … die was de moeite waard …
Het doffertje ‘Vettel 888’ van de eerste ronde werd later de vader van de 4e nationaal Barcelona 2020. Ik heb toen zes jongen gespeend uit deze koppeling. De laatste twee jongen waren ‘Lizzy 909’ en ‘de 910’. Ik had besloten om ‘Lizzy 909’ in het vlieghok te plaatsen en ‘de 910’ in het kweekhok. ‘De 910’ werd moeder van de 3e nationaal Agen 2019 met kopwind en bloedheet weer. ‘De Lizzy 909’ werd in 2017 1e  Asduif van Noord-Holland ZLU. Zij won onder andere de 70e nationaal (6e provinciaal) ZLU Agen. Vijf weken later vloog ze de 7e nationaal (2e provinciaal) Perpignan … achter een hokgenootje. In 2019 werd een ander kleinkind van ‘Hilletje’, 11de nationaal Perpignan.

 

Tot Slot
Inmiddels heb ik met nog 3 andere doffers en enkele van haar eigen zoons,  waaronder ‘Vettel 888’, 21 kinderen van Hilletje op mijn kweekhok. Mijn voorpret van alle mooie prestaties die mogelijk nog gaan komen is nu al ‘plezant’.
Dus toeval (luisteren naar mijn vrouw) en een beetje geluk, ligt dicht bij elkaar. Als ik niet geluisterd had naar mijn vrouw … … …

Dank je wel, Dirk, voor deze mooie uiteenzetting van je verhaal rondom een topvlieger, die topkweekster werd. Ik wil er toch twee dingen aan toevoegen. Het verhaal start met een superduif, anders was het vervolg hoogstwaarschijnlijk niet zo mooi geweest en dat de nazaten gespeeld worden door een goede melker maakt het plaatje compleet.
Dirk, nogmaals dank, dat je dit wilde delen.