Bij het lezen van de uitslagen en eerder bij het bekijken van de meldingen deed mijn hart een sprongetje. Dat is overdrachtelijk natuurlijk en klinkt misschien overdreven, maar dat is het laatste niet. Hierover straks meer over de reden van deze blijdschap.
Bergerac werd een vlotte vlucht. Er vielen drie duiven aan het eind van de Neutralisatietijd … dat zou een week later wel anders zijn. Ook het verder verloop verliep gladjes. Rond het middaguur waren de prijzen verdiend. Er werden door verschillende liefhebbers een mooie uitslag neergezet. De winnaar, Comb. Meesters uit Hoogerheide, werd ook grootmeester en liet daarmee zien, dat de eerste Bergerac van 2024, een geweldige vlucht voor hen was.
Nostalgie
Ik ben opgegroeid met een vader en twee opa’s met duiven en liep dus al jong met deze drie voorouders en liefhebbers mee. Mijn vader speelde samen met zijn vader en mijn opa van moederskant speelde zelfstandig. Toen ik een beetje doorkreeg (met de nadruk op ‘een beetje’) hoe de duivensport in elkaar stak, ging mijn interesse uit naar de grote fond. Een onderdeel wat mijn vader en opa’s niet vaak speelden. Alleen Ruffec en Bergerac werden af en toe meegedaan omdat deze vluchten voor ‘Het Generaal Kampioenschap’ telde. In die jaren kreeg ik van mijn opa een hokje met 6 koppels om de grote fond uit te gaan proberen. Ik las toen het boek van Jan Aarden en hoe zijn stam ontstond en welke liefhebbers in de beginjaren groot werden met de Jan Aarden-duiven. Hierin stond de naam ‘Bakker Meesters uit De Heen (als ik het goed heb onthouden). Toen ik de winnaar van Bergerac las … Comb. Meesters vond ik dat mooi. Een gevoel van nostalgie kwam bij me op borrelen. In het telefoongesprek, dat ik had met de winnaar van Bergerac, Piet Meesters, had, bleek dat hij een ver familielid was van Bakker Meesters, maar dat het daarmee ophield. Hij snapte mijn gevoel van nostalgie en dat ik die koppeling legde die ik net heb geschetst. Hij had dit gevoel van nostalgie ook. Maar dan anders en wel, omdat hij op 84 jarige leeftijd zijn eerste nationale overwinning had binnengehaald. Iets waar hij decennia lang van had gedroomd.
De winnende liefhebbers
De winnende combinatie bestaat uit Piet en Corrie Meesters uit Hoogerheide. Piet is de duivenmelker, omdat hij al vanaf zijn prille jeugd duiven had en Corrie is zijn steun en toeverlaat ook bij de verzorging van de duiven. Piet heeft de leeftijd van 84 jaar bereikt. Toen ik hem ‘aan de lijn’ had, klonk hij als een jonge kerel. Dus deze veteraan-duivenliefhebber gaat nog jaren mee. In zijn werkzame leven was Piet hoofd van de afdeling Reproductie en Documentatie van Aviolanda.
Hoe bent u in de duivensport terecht gekomen? Piet vertelt: ‘Er was een missionaris, een neef van de oude slager Theuns – waar mijn moeder werkte – die was vanuit Kongo met de boot naar Nederland gekomen. Hij had op de boot een duifje gevangen en meegenomen naar Hoogerheide. Op zondag ging ik altijd met mijn moeder na de kerkdienst langs de familie Theuns voor een kopje koffie. Die zondag, ik was toen 7 jaar oud, kreeg ik van de missionaris die betreffende duif. Thuis gekomen, ging ik op zoek naar een verblijf voor de duif. We hadden nog geen duivenhok, maar wel een kippenhok, met uitloopren. De duif werd dus tussen de kippen geplaatst. Praktisch gelijkelijk kreeg ik van de buurman Fons Hoendervangers nog een duifje. Dus ineens had ik, mijn allereerste koppeltje duiven.’
Dat is inmiddels ruim 75 jaar geleden. Tegenwoordig heeft Piet ongeveer 13 meter aan duivenhok staan. In 10 afdelingen verdeeld voor doffers, duivinnen en jonge duiven. Piet speelt zijn duiven op weduwschap. Hij speelt sinds enkele jaren alleen met de weduwnaars. Zijn leeftijd is daarvoor de reden … het moet wel leuk en behapbaar voor hem blijven.
De winnende duif
De winnaar van sector 1 is een vale doffer. Hij is zoals hierboven beschreven als weduwnaar ingemand.
Hij komt voort uit een mengelmoes van duiven van Jan Ernest, Cees van Heijst, Clemens Fuchs en Fran Jansen. Vorig jaar won hij een mooie prijs op Bergerac (200e tegen 2.854 duiven bij Brabant 2000).
Het seizoen
De vliegploeg van de Comb. Meesters bestaat uit 20 weduwnaars. Hiernaast heeft Piet zo’n 8 kweekkoppels.
Half januari wordt er gekoppeld en dan mogen ook de vliegduiven een koppel jongen grootbrengen.
Vanaf de start van het seizoen worden de duiven in gespeeld. Piet: ‘Van 100, 200 naar 400 kilometer … opbouwend dus. De winnende duif heeft ongeveer zes vluchten gehad als voorbereiding.
De duiven krijgen voer van het merk Paloma. In het vliegseizoen is dat de Vliegmengeling met zwarte maïs plus eigen gekweekte zwarte mais. Naast het voer krijgen de duiven een enkele keer knoflookolie en biergist over de mengeling. De duiven worden jaarlijks geënt bij de dierenarts. Aan het begin van het seizoen worden de duiven ook door de dierenarts gecontroleerd. Als er iets is, krijgen de duiven een kuurtje of pilletje. Liever niet!
De Beleving
Hoe beleeft u de duivensport? Piet: ‘Nog steeds met veel enthousiasme. Helaas zie ik de vergrijzing ook in deze sport opkomen. Ik geniet nog steeds van deze sport … het spel tussen mens en dier. Respect voor de duif en goede verzorging maken de sport voor mens en dier een waar genot.’
Is uw gezin betrokken bij uw hobby? Piet: ‘Jazeker, mijn vrouw en ik zijn samen Combinatie Meesters en beiden zeer fervente duivenliefhebbers. De verzorging doen we dan ook geheel samen.
Wat is er zo mooi aan de duivensport? Piet: ‘De spanning op het verloop van de wedvlucht of ze allemaal weer heelhuids thuiskomen. Zorgzaamheid hoort daar zeker bij. Hierbij hoort soms dus een spiermassage in een lauwwarm badje bij thuiskomst.’
Heb je nog een leuke anekdote omtrent deze overwinning? Piet: ‘Bij de piep van ’t telefoontje om 04.03.44 uur werden we beiden wakker en wisten eigenlijk niet of ‘t piepje van deze vlucht was. Toen ik me vlug aangekleed had, keek ik nogmaals op mijn telefoon en bleek ‘t toch echt een duif van Bergerac te zijn. Snel liep ik het duivenhok in en trof daar de ‘vroege vogel’ aan. Ik nam ‘m in mijn handen en liep er mee naar mijn vrouw, die binnen wachtte op mij. Mijn woorden naar haar waren: ‘Ik kan ‘t niet geloven!’ Terwijl mijn vrouw tegelijkertijd zei: ‘Het is er echt een van Bergerac!’. We hebben de duif doorgemeld aan de club, middels de app. John van Opdorp van onze club belde ons als eerste in de vroege ochtend op om ons te feliciteren, waarna vele felicitaties volgden.’
Tot Slot
Wat zou u nog graag kwijt willen in de reportage? Piet: ‘Dat ik hoop nog vele jaren van de duivensport te mogen genieten.’ Dat hopen wij ook, Piet! Blijf gezond en vitaal en dan gaat het zeker lukken.
Ik wil jullie, Piet en Corrie, nogmaals feliciteren met de mooie overwinning op Bergerac en hopelijk nog meer mooie successen in dit seizoen!
Recente reacties