Al jarenlang is Bob Jansen een topper in de duivensport. Eerst als programmaspeler via dagfond en overnacht is hij sinds een jaar of vijftien een marathonspecialist. Dit gaat hem super goed af. Zo won hij in 2015 Cahors in de sector 2. Het afgelopen jaar had hij een puik seizoen met een geweldige duivin, Belle. Met alleen deze topduivin doe je Bob als marathonspeler te kort. Ik vond het daarom hoog tijd voor een wat langere reportage. Bob schreef zelf een prachtig stuk, waar ik niets aan toe wil voegen, als alleen deze inleiding. Bob vertelt verder…
De liefhebber
Mijn naam is Bob Jansen, 72 jaar. Ik woon sinds 20 jaar in Bergambacht, ca. 22 km ten oosten van Rotterdam. Ik ben gepensioneerd ICT-ondernemer. Nadat ik mijn bedrijf had verkocht ben ik nog heel wat jaren als commissaris en adviseur bij bedrijven werkzaam geweest. Ook nu doe ik dat werk nog een aantal uren per week.
Eind vijftiger, begin zestiger jaren hielp ik mijn vader met zijn duiven. Dat was in Zutphen. Daar heb ik nog leuke herinneringen aan. Een van de mooiste was het winnen van de Solex op de vlucht uit Fürth door ‘de 39’, een superduivin. We vlogen toen uit Duitsland. Toen ik op mijn achttiende jaar naar Utrecht vertrok om te studeren verdwenen ook de duiven even uit het gezichtsveld, maar nooit helemaal. Ik had al snel weer een abonnement op het NPO-orgaan. In de weekenden dat ik thuis was werden ook weer de nodige uurtjes in het duivenhok doorgebracht.
Een stukje Historie
In 1977 was ik inmiddels gevestigd in Lekkerkerk. Daar ben ik weer begonnen met duiven. Dat was geen succes. Ik was ook net gestart met mijn eigen bedrijf. Dat kostte me vrijwel al mijn tijd. Toen een van mijn clubgenoten me dan ook vroeg om in combinatie te gaan vliegen had ik daar wel oren naar. Vanaf 1983 tot en met 2004 hebben we redelijk succesvol gespeeld op de programmavluchten, waarbij in de latere jaren de nadruk steeds meer kwam te liggen op de dagfond en de overnachtfondvluchten. De vliegers zaten bij mijn compagnon, de kwekers bij mij.
Vanaf 2005, ik had inmiddels meer tijd gekregen, ben ik weer zelfstandig gaan vliegen. Ik was in 2000 verhuisd naar Bergambacht en daar had ik volop de ruimte. Ik had nog steeds de kwekers waar we ook al in de Combinatie over beschikten. Drie doffers daarbij liggen nog steeds ten grondslag aan de huidige successen. Een vale Theelendoffer via Brouwers-Kodama, een zoon van de Boudewijn (1e nationaal Barcelona 1997) van Willy Looymans en een doffer van Kouters-origine via de combinatie Van Dongen-de Bruin uit Sliedrecht. Metname uit die laatste doffer kweekte ik twee duivinnen die allebei zeer goed gevlogen hebben, maar nog beter kweekten. Ad van Gils schreef er onlangs nog een leuk artikel over in het Spoor.
De Hokken
Mijn vlieghok is de zolderverdieping van een schuur, ca. 8 meter. Dit is verdeeld in vier afdelingen, maar in de praktijk zijn het er eigenlijk altijd twee, omdat de deuren openstaan. Daarnaast heb ik onder in de schuur twee kweekhokjes van elk ca. 2,5 meter met daarin elk 11 bakken. De kwekers kunnen ook altijd in een volière. Later heb ik er nog zes meter volière bij laten zetten voor de jonge duiven. Toen de aannemer de schuur bouwde wilde hij er mooie geglazuurde pannen op leggen. Hij was dan ook heel verbaasd toen ik zei dat het oud-Hollandse pannen moesten worden waar je op sommige plekken nog een beetje blauw tussendoor kon zien. Op een aantal plekken liggen glazen pannen om het hok iets lichter te maken.
Het seizoen 2020
2020 was een bijzonder jaar in onze sport door Corona. Voor mij was het echter ook een bijzonder jaar door de resultaten. In 2007 en 2011 was ik twee keer tweede geworden in Afdeling 5 bij het kampioenschap Onaangewezen Overnachtfond, beide keren geklopt door het verschijnsel aftrekvluchten. In de loop der jaren was het daarnaast meerdere keren gelukt bij de eerste tien te eindigen. Dit jaar lukte het eindelijk een keer om de hoogste trede te halen, al zal dat wel een figuurlijke hoogste trede blijven nu de meeste kampioenenhuldigingen niet doorgaan. Ook in het Samenspel Noord en Zuid-Holland werd, net als in 2011, de eerste plaats veroverd, evenals in de fondclub Groot Rotterdam. Bij de fondclub Marathonvliegers werd het de derde plaats omdat daar ook de aangewezen duiven meetellen. In het aanwijzen was ik dit jaar niet zo best. In afdeling 5 had ik ook de kampioensduif. Daarnaast ook nog de 9e duifkampioen. Over de duifkampioen Belle stond al een stukje in het Marathonduivenjournaal.
… Wordt vervolgd …
Recente reacties