Bij de Marathon Noord hebben we sinds enkele jaren de Herman van der Velden-Trofee. Herman is één van onze oprichters van deze Stichting en is tot zijn overlijden, vorig jaar, bestuurslid geweest van onze organisatie. Gelukkig is deze trofee in het leven geroepen toen Herman nog onder ons was. Hij genoot enorm van dit eerbetoon.
Voor deze trofee tellen de klassiekers St. Vincent en Barcelona. Degene die met de aangewezen duiven de meeste punten pakt is winnaar van deze mooie prijs. In 2023 viel de eer de beurt aan Ben van Holland en zijn zoon Ronald uit Ede. In 2017 werden Ben en Ronald Kampioen Middaglossing en 3e bij de Ochtendlossing in hetzelfde seizoen. Vroege duiven pakken op de zowel de middaglossing als de ochtendlossing is deze toppers uit Ede niet vreemd. In tegendeel!
Over Herman van der Velden
In 2014 vroeg de toenmalige voorzitter van Marathon Noord, Ad van Heijst, of ik toe wilde treden tot de Marathon-Noord-familie. Hij zag voor mij een rol als verslaggever. Dat doe ik sinds die tijd met veel plezier. Er waren jaarlijks bijeenkomsten gepland voor bestuursleden, contactpersonen en verslaggevers. Dit werd mede georganiseerd door wijlen Wim van Dorrestijn. Dit was op het kantoor van DS70, waar Wim werkte, in Veenendaal. Voor mij dus een ‘thuiswedstrijd’. Op deze bijenkomsten verzaakte Herman van der Velden zelden of noot. Met hem ben ik ook weleens op bezoek geweest bij vluchtwinnaars en kampioenen. Hij als bestuurslid en ik als stukjesschrijver. Herman zorgde altijd voor een ongedwongen leuke sfeer. Waar het plezier in de duivensport voorop stond.
Op een dag stond er iemand op mijn voicemail met de mededeling dat hij een jonge duif van mij had opgevangen. Hij was drie weken op vakantie geweest en bij thuiskomst zag hij deze duif van ons tussen zijn jongen zitten. Ik haalde hem op en had niet door dat ik richting Herman aan het rijden was. Tot ik voor zijn huis stopte. Het was een leuk en gezellig uurtje bij hem en toen ik naar huis ging met het duifje, gaf hij mij een boekje mee met gedichten die hij aan zijn vrouw had opgedragen. Zijn vrouw was niet lang daarvoor overleden. Hij was duidelijk gek met haar … tot het laatste toe. Het was een heel leuk en mooi gedichtenbundeltje, die hier en daar emotie opriep van schaterlach tot traan.
Een klein jaar later kwam hij samen met de inmiddels ook al overleden Arie Heezen een paar jongen bij ons ophalen. Het was wederom een gezellige middag. Herman zal zo lang ik leef een glimlach op mijn lippen toveren als ik aan hem herinnerd wordt.
Ik vind het mooi dat ik dit jaar het verslag mag maken over de winnaar van de Herman van der Velden-trofee en die winnaar is ook nog eens mijn duivenvriend Ben van Holland!
De winnende liefhebbers
Ben speelt samen met zijn zoon Ronald, die zelf nauwelijks tijd heeft voor duiven vanwege zijn werk en andere hobby’s. Ben is inmiddels al jaren met pensioen en neemt de taak van zijn zoon erbij. Ronald heeft bij zijn eigen huis ook nog een hok, waar op de naam van Ronalds vrouw wordt gespeeld. Ik heb een vermoeden dat Ronald in de toekomst op de marathonvluchten zijn geluk weer gaat beproeven. Hij doet af en toe een gerichte investering. Deze duiven worden dan gekoppeld aan duiven van de ingeteelde stam van zijn vader.
De naam Ben van Holland zingt al tientallen jaren rond in de Gelderse Vallei rondom Ede en omgeving. Een liefhebber die elk jaar verschillende keren vroege duiven pakt. Een echte liefhebber die kan genieten van zijn duiven en eveneens kan genieten van ‘het melken’ met duivenliefhebbers onder elkaar. Een man met een geweldige stam duiven, waar we later in dit verhaal op terugkomen. Kortom een man met een geweldige staat van dienst. Ben had al duiven met zijn vader en broer Wim. Hij is zeg maar ‘tussen de duiven’ geboren. Toen hij in 1976 samen met zijn vrouw Grada op hun huidige adres, aan de Hakselseweg, ging wonen, werd er ook hier met duiven gestart. De eerste duiven kwamen van Ale van den Bosch uit Veenendaal. In het begin werd er op alle vluchten mee gedaan en vanaf 1989 is de overstap naar de fond gedaan, waarbij tot een paar jaar terug de dagfond er ook nog bij werd gedaan. De dagfondduiven zijn inmiddels in het vlieghok verdwenen, zodat de Grote Fondduiven meer ruimte hebben. In 2000 werden Ben en Ronald nog Kampioen Oude Duiven van de GOU, maar ook 1e Algemeen Kampioen bij de Jonge Duiven. Een prestatie waar Ben met recht nog apetrots op is.
… wordt vervolgd …
Recente reacties