Het seizoen voor de marathonspelers is een aantal weken gestopt en de vraag is hoe hebben de mensen achter de verhalen het er af gebracht. Zijn ze tevreden, liep het wel of niet zoals verwacht of gehoopt. We lopen en bellen ze in meerdere edities, allemaal eens na.
De Onregelmatige
De Onregelmatige heeft een heel stabiel seizoen gedraaid en vertelde me (met een glimlach om zijn mond), dat hij niet meer de Onregelmatige genoemd wil worden. Hij is een tevreden liefhebber. Ik vroeg hem: Waarom? Dit was zijn antwoord: ‘Ik heb een jonge ploeg met vliegduiven. De meesten zijn jaarlingen en twee-jarigen. Die hebben het goed gedaan. Ik heb verschillende jaarlingen met twee prijzen van de twee keer inzetten en verschillende twee-jarigen met 4 en 5 prijzen in twee seizoenen.’ Dat kan een reden tot tevredenheid zijn. Ik vroeg hem verder: ‘En de echte nationale kopprijzen dan, die je in het verleden elk jaar wel een keerde haalde?’ Hij antwoordde rustig en toch resoluut: ‘Die kopprijzen werden vaak gepakt met ervaren duiven en die had ik dit jaar te weinig. Met een portie geduld krijg ik die de komende jaren weer.’ Een prima houding van deze ervaren marathonspeler. Verder was hij blij dat hij dit jaar zijn duiven gezond hield, zonder medicijnen, maar met natuurproducten als bijvoorbeeld Citromed. Hij pakte op de laatste twee vluchten net buiten de eerste 100 bij het NPO/sector-concours en op de laatste vlucht 60% prijs. In de regio waar hij speelt eindigde hij bij de eerste 10 op de meerdaagse fond. In de Kring met 6 verenigingen werd hij zelfs eerste kampioen meerdaagse fond.
De Barcelona-man
In de vorige editie heeft u kunnen lezen dat Barcelona bij de Barcelona-man slecht verliep. Hij had op de eerste concoursdag geen duif thuis en was hierover begrijpelijk zwaar teleurgesteld. Hij had eerder 8 duiven naar Agen gespeeld, hiervan kwamen er 6 thuis en die duiven gingen vervolgens naar Narbonne. Dit met als doel om ervaring op te doen voor één van de volgende vluchten vanuit Barcelona. Het meedoen aan Narbonne leverde een prachtige verrassing op. De Barcelona-man mag in januari in Kerkrade een vaasje van de ZLU op gaan halen. Met andere woorden zijn eerste duif zat bij de eerste 25 nationaal. De kwaliteit zit er wel degelijk bij deze gedreven liefhebber. Dit wisten we al, maar het is goed dat dit er wel af en toe uitkomt. Dat gebeurde dit keer op Narbonne in plaats van Barcelona. Ik vroeg hem: ‘Wat is mooier? Een vaasje op Narbonne of bij de eerste 80 nationaal op Barcelona? Hij twijfelde niet: ‘Een vaasje op Narbonne… … Maar een vaasje op Barcelona is nog mooier!’ In zijn doelen stond verder dat hij iets voor zijn kweekhok erbij wilde zoeken. Een duif die iets toevoegt aan zijn stam. Zijn stam excelleerde de afgelopen jaren op 3 vluchten met 1.100 mpm. Hij zoekt er wat bij die zijn stam versterkt, zodat ze ook met 900 mpm kunnen schitteren. Hij kocht een jonge duif uit lijnen die dit aankunnen. Hij ging voor een duivin, maar het is waarschijnlijk een doffer. Hij hoopt deze winter er nog een duivin bij te vinden. Wat de Barcelona-man nog rest is het africhten van zijn jongen. Of hij dat met de taartvluchten doet, is nog de vraag. Misschien volgend jaar als jaarling. Met jonge beesten heeft de Barcelona-man geen haast. (op de foto, de Narbonne-duif van de Barcelona-man)
De Stambomenman
Het doel van de liefhebber, die we hebben leren kennen, als De Stambomenman in de verhalen, had als doel dit jaar om zijn onervaren oude ploeg ervaring op te laten doen. Dat is maar voor een beperkt deel gelukt. Zijn duiven zijn door hemzelf regelmatig weggebracht, maar ze hebben de reismand in de vrachtwagen te weinig gezien. Toch is hij een groot deel van zijn ploeg verspeeld. Niet omdat ze ziek waren of omdat de kwaliteit heel slecht is, maar omdat het principe ‘jong geleerd, is oud gedaan’ bij zijn duiven niet van toepassing is. Zijn duiven leren te weinig als ze jong zijn. Dat is jammer !!! Dit komt deels, omdat De Stambomenman zich te veel laat afleiden door allerlei berichten op de sociale media. Voorbeeld: als hij leest, dat er veel jonge duiven verspeeld worden op vluchten en trainingen, dan gaat hij zijn jongen niet africhten. Dat is niet goed, want zo blijf je achter de feiten aan lopen. Hij hoort dan in contact te treden met ervaren liefhebbers, die het beste met hem voor hebben en die kunnen hem dan van een goed advies dienen. Een liefhebber die hem graag adviseert heeft de duiven in dezelfde periode, dat er veel duiven werden verspeeld, zijn duiven zes keer afgericht tot aan 75 km en is toen geen duif verspeeld. De goede raad om bij de juiste mensen tijdig om advies te vragen, is hem inmiddels ook gezegd. Het is gewoon jammer, dat zijn jonge duiven van 2015 nu niet op de navluchten worden ingespeeld. Gelukkig kunnen ze in zijn regio naar jongen inspelen op de taartvluchten. Het is niet alleen jammer voor zijn duiven, maar ook de liefhebber zelf. Hij kan zo genieten van de duiven en als hij voorbeeld bij ons komt kijken, geniet hij net zo sterk van de aankomsten van de duiven als wijzelf. Dat gun ik hem ook op zijn eigen hok. De accommodatie is mooi en zou goed moeten zijn. De duiven kunnen zeker prijs vliegen en dat zou hij uit kunnen bouwen als hij intensiever met ze zou gaan spelen. Dat zijn duiven goed genoeg zijn, bewijzen drie duivinnen die bij ons zitten. In het voorjaar van 2014 hadden wij 6 doffers meer dan duivinnen. Na een strenge selectie kon er geen doffer meer weg. In ons ‘rondje’ langs bevriende duivenliefhebbers kregen we o.a. drie duivinnen van De Stambomenman. Deze drie duivinnen hadden verschillende achtergronden. Het waren zomerjongen van 2013. Ze werden gekoppeld tegen vliegduiven en overgewend. In de nazomer werden ze ingespeeld op de navluchten. Eén van de drie kwam bijzonder leuk af. Dit seizoen zaten ze in de vliegploeg met zijn drietjes. Twee van deze drie zijn achteraf bruut ‘voor de leeuwen’ gegooid. De één op St. Vincent ZLU. Deze duivin kwam een dagje te laat, maar relatief fris thuis. De ander ging naar Narbonne. Deze duivin was voor de tijd niet verder geweest dan Souppes (475 km, eind mei). Hier kwam ik achter tijdens het inkorven. Ze had geen chipring om. De overige onervaren duiven hadden een chipring om gekregen voor het inkorven van Bourges of Chateauroux. Dit duivinnetje kwam een dag te laat op maandag thuis. Een knappe prestatie voor een duivin met zo weinig ervaring. De laatste duivin van De Stambomenman is ingemand op Agen en Narbonne. Ze won twee prijzen en vooral op Narbonne liet ze zien uit ‘het juiste hout gesneden’ te zijn. Haar prijs was behoorlijk goed en ze kwam vol en fris thuis. We zien in haar een potentiële Barcelona-duif, maar dat zal waarschijnlijk nog niet in 2016 zijn. Deze drie duivinnen bewijzen dat er best een acceptabele kwaliteit in de hokken van De Stambomenman huist. Ik gun hem dat hij daar ook van gaat genieten achter zijn huis, in zijn tuin.
Recente reacties