In de duivensport ontwikkelen zich mooie verhalen. Soms verhalen met een verdrietige oorzaak, maar door onze hobby wordt verdriet weleens omgevormd in een moment van intens geluk en dat brengt emotie met zich mee en dankbaarheid. Lees het verhaal van mijn Limburgse vriend Herman over zijn vader … de Rode Doffer en het Alpinopetje.
Mijn vader speelde in de jaren 90 prima op de grote fond. Hij had een rode doffer en die was van 1990. Zijn ringnummer was NL90-1346432. Die had tot en met 1994 van de 10 inkorvingen 10 prima prijzen gepakt. Het was zijn lievelingsduif en hij opperde: ‘Eens zal deze duif op teletekst komen.’ Dit was zijn ultieme wens! 1995 zou een gedenkwaardig jaar worden. In dat jaar op St. Vincent, juni 1995, had mijn vader 4 duiven mee …… maar niet de Rode. Ik had zelf geen mee ,en ging dus passen bij pap en er waren al een paar duiven gemeld. Toen zei ik tegen pap: ‘Ik ga even kijken bij Hein.Brasse in Vaesrade’ … Dat was een vriend van mij!Het was 8.45uur die morgen toen ik bij Hein was. De telefoon ging bij hem. Het was mijn moeder. Ze was aan het huilen en riep: ‘Kom gauw hierheen! Pap is het slecht geworden!’ Dus ik terug naar Pap.
Toen ik aankwam was de ziekenauto al daar! Ze waren hem aan het reanimeren, maar het mocht niet baten. Ik heb nog meegeholpen om Pap op de bank te leggen. Ik keek naar hem en zag zijn ingevallen gezicht. Ik zei tegen mam: ‘Geef mij het gebit van pap, zodat het gezicht wat voller lijkt.’ Ik had het bij pap ingedaan en zijn trouwring had ik ook afgedaan. Iedereen was komen afscheid nemen en pap had altijd zo’n zwart petje op! Een Alpinopetje. Dagen erna zaten we rond de tafel en iedereen mocht wat uitzoeken van Pap. Ze vroegen mij wat ik wilde hebben. Ik zei: ‘Geef mij zijn petje maar!’ Iedereen begon te huilen, van emotie, omdat ik dit wilde. Toen kwam de volgende vraag … Wat te doen met de duiven? Ik zei toen: Pap wilde graag eens op teletekst komen … Ik ga zorgen dat die wens gaat uitkomen! … Met die rode doffer!
Het was Pau 1995. Ik had in die twee weken de Rode Doffer klaargemaakt voor deze vlucht. De duiven waren los van Pau en … geen duif in de avond door! Een pittig vluchtje! ’s morgens vroeg waren alle gezinsleden aannwezig bij mam. Cox uit Stein maakte toe de eerste Nat. Het was rond 9 uur dat ik paps petje ophad en zei: ‘Pap is nu achter de rode aan het duwen!’ … En pats … uit het niets was de Rode Doffer aanwezig! Een prachtige ervaring! De duif geconstateerd en doorgegeven! Toen maakte we de 5e Nationaal! We hebben allemaal staan huilen … samen met de broers van pap! Dus je kan voorstellen dat ik dit petje altijd op heb! zodat Pap bij mij is. Het is inmiddels 21 jaar later en ik heb het petje altijd op naar de duiven!
https://www.facebook.com/100006968116655/videos/1601462506762671/
Dit zijn mooie dingen toch? Een waargebeurd verhaal! De vader van Herman werd 68 jaar … relatief jong. Maar de gedachte aan zijn vader motiveert Herman en geeft hem kracht … zeker in zijn hobby !!!
Recente reacties