Duiven poepen daar kunnen ze niks aan doen.
Soms valt er een klodder op mijn pet of schoen.
Of ze gewoon plassen zou ik ik echt niet weten
en als ik me niet vergis laten ze geen scheten.
In een verstaanbaar taaltje hoor je ze niet praten,
tanden hebben ze niet, wel
witte neuzen met 2 gaten.
Ik kan natuurlijk een brief op
hoge poten schrijven
met ‘t uitdrukkelijk bevel
voortaan zindelijk te blijven.
Anders krijgen ze een
rantsoen van brood en water.
Boos koeren gaat niet werken,
stop met dat gesnater,
’t baasje heeft geen zin
duivenpampers te verschonen.
Het minste wat hij vraagt is
wat goede wil te tonen.
Misschien zijn ze kippig
kunnen ze zijn abc niet lezen.
En een duif met varifocusbril
kom je niet vaak tegen.
©c.u.
Zonder nadrukkelijke voorafgaande schriftelijke toestemming van Het Marathonduivenjournaal is het niet toegestaan materiaal van Het Marathonduivenjournaal te publiceren, kopieren of reproduceren voor gebruik op welke website of krant, magazine
Recente reacties