Vanuit mijn woonkamer heb ik zicht op twee van mijn drie duivenonderkomens. Ook ’s avonds want er brandt een buitenlamp. Op het hok dat ik niet zie liggen twee stokoude asbest golfplaten. Laat ik het voor het gemak mijn kweekhok noemen. Weliswaar warmt de aarde op maar het is de laatste dagen, zeker voor een hoogbejaarde duivenmelker, erg fris. Vlak naast mijn duivenbroedkamer blaast de cv-ketel van buurman Ed ijverig rook en stoom af die neerslaat en over mijn golvend duivendak een weg zoekt. Vooral als het koud en wat mistig is, blijft die witte stoom laag en langer hangen.
Buurman rookt een pijpje….ik heb daar al eens eerder iets over geschreven. Gisteravond zag ik opeens dat er af en toe door het licht een bijzonder effect te zien was. Uit de laaghangende rook schoten soms een vijftal hoge verticale smalle banen omhoog. Stuwde daar misschien rookdamp naar de hemel en kwam die uit mijn kleine duivenhokje waarin nu zeven oude mannelijke postduiven huisden en problemen met hun luchtwegen kregen?
Ik had stof tot nadenken en een beetje filosoferen deed geen kwaad … ook bij een duivenliefhebber niet. Een split second dacht ik in paniek: de duiventil staat vol rook en die spuit er bij de golfplaatgaten met kracht uit. De verlichte rookstrepen verwaaiden gelukkig . Enigszins gerustgesteld dronk ik koffie met een stroopwafel en ging wat fantaseren en nadenken, Sommige duivenmannen doen dat!. Ondertussen herhaalde het vreemde natuurverschijnsel zich en verhieven zich witte strepen, die dan weer oplosten in de donkere sterrenhemel. Ik wou er een foto van maken. Dat was lastig. Immers het beeld van de rookstrepen veranderde steeds.
Na een tweede kop bio koffie kreeg ik de geest en langzaam vormde zich een theorie. In het duivenhok was het warmer dan buiten, maar lager van temperatuur dan de cv-damp die op zijn beurt weer warmer was dan de buitenlucht. De ventilatie van de duivenvilla duwde op regelmatige afstanden (golven) geconcentreerd de rook van buurman omhoog. En schadelijk voor mijn duiven kon dat helemaal niet zijn natuurlijk! Het grote duivenhok met sneldekpannen dat ik vanuit mijn stoel wel constant in het vizier had, kreeg soms ook de volle laag van de cv-rookwolken maar daar deden zich geen bijzondere lichteffecten voor. Dat hok stond wel wat verder weg in de vuurlinie en dat kon verschil uitmaken.
Je wil je overpeinzingen of ontdekkingen ook wel delen. Daarom telefoneerde ik met enkele verspreid in het land wonende duivenvrienden en stuurde een mailtje naar Umberto. Krekel uit W vond mijn verhaal klinkklare onzin, zei dat ik spoken zag, maar beter een glas kruidenbitter of fladderak kon nemen en dan vroeg onder de wol moest. Mario uit Keistad oordeelde: ‘Het is duidelijk; een lessenaar op je hok is beter dan een kap.’ In zijn antwoordmailtje schreef vriend U: ik zal dat gebabbel van jou maar niet serieus nemen, je hebt vast te diep in het glaasje gekeken en wat gebeurt er eigenlijk met jouw duivenlucht als het buiten stikheet is of als het stortregent? Enfin, het is geen zaak voor De Rijdende Rechter. Ik spreek je nog! Maak je geen zorgen over die spookrook.
©c.u.
Recente reacties