Achttien april telefoon: een meisjesstem ‘Meneer, er loopt een duif van U achter mijn huis tussen de tuinvogels. Ik heb foto’s gemaakt.’ ‘Heb je de duif al in handen gehad of vliegt hij rond’, wil ik weten. Nee de 943 wandelt tussen de mussen, ziet er goed uit alleen zijn poot is geschaafd. Ze heeft de foto’s ingezoomd want hij komt niet dichtbij is op zijn hoede. Via de boodschappendienst van facebook stuurt ze de opnamen. Mooie foto’s! Ze heet Wendieke en heeft mijn duif Sam gedoopt van Samuel. Misschien schrijf ik een column over Sam, kan ik het beeldmateriaal gebruiken, reageer ik. ‘Haha, is het antwoord, ‘U heeft iets met taal en postduiven!’ ‘Ja dat is zo!’ ‘Haha, dat is prima hoor. Vergeef me mijn grammaticafouten en ik hou je op de hoogte .’ Ik vertel dat mijn duif uit Duffel komt en als hij weer bij zijn positieven komt, naar huis vliegt. Immers thuis wachten vrouw en kinderen! Vanaf dat moment ontspint zich een wekenlange internetconversatie over Sam in Os.
Bericht van 19 april: hij zit nog op mijn dak. Geniet van het mooie weer. Totaal ontspannen. Hoezo, vrouw en kinderen! Ja. Dat is ie natuurlijk even vergeten door de stress van de botsing en jij verwent hem natuurlijk, maar er komt een dag dat meneer vertrekt, maar of ie Amersfoort bereikt, is afwachten. ‘Nou ik voer hem niet het hele jaar door hoor. Ik stop er eind mei mee denk ik.’ ‘Ik zal een foto sturen van zijn gezinnetje. Zijn vrouwtje heet Dieuwertje, de kids zijn nog naamloos.’ Dat vindt ze zoet en wil horen hoe Sam eigenlijk heet. Dat weet ik natuurlijk niet want Sam had nog geen naam. Op 20 april: Gisteravond zag ik Sam niet meer. Nu ook niet! Is hij thuis! En even later: Hoi, hoi, ik kijk net en zie dat Sam op het dak zit. Hij is hier nog! Zal hij de weg weten. Hebben duiven een ingebouwd kompas of zo! Ja duiven kunnen zich oriënteren op de stand van de zon en het aardmagnetisme en ze onthouden routes die ze vaak vliegen. Dat vindt ze interessant … 27 April schrijft ze: Heb Sam al twee en een halve dag niet gezien! Is meneer thuis en hoe gaat het Dieuwertje en haar kinderen. Bij de buren schuin aan de overkant zit een duif op het dak. Ik vermoed dat het Sam is. Heb even mijn fotocamera gepakt waarmee ik kan inzoomen. Het is Sam. Hij zat gisteren in een hevige hagelbui. Misschien dat hij daarom niet meer hier wil zijn! De duif kan tegen een stootje, zeg ik. Hij heeft wel eens in een sneeuwbui rondgevlogen. Fijn om te weten dat ze tegen een stootje kunnen. Dat is toch een hele geruststelling.
Sam zit al weer een paar uur op mijn dak. Hij heeft ook gegeten. Heb vaak ook kauwen. Soms eksters. Net als jij. Meesjes ook. Die nestelen dit jaar in een nesthuisje. Heel af en toe een gaai en sijsje. Elk jaar groenlingen en veel vinken. Sam is nu bij mij in de tuin aan het eten. Heb vanochtend foto’s gemaakt. Ik zal ze straks op gsm zetten en jou sturen. In mijn tuin komt van alles. Tortels, holenduiven, houtduiven, elk jaar wel groenlingen en veel vinken. En heggemussen. Sam dineert samen met al mijn vogels. Bij mijn achterburen staan bomen en vlak bij is een park met bomen. En dan ruim ik mijn tuin zo min mogelijk op. Krijg je toch een beetje bosachtige sfeer. Ze stuurt foto’s van het vogelvolk in haar tuin en voor de aardigheid om mij te plagen ook een plaatje van een sperwer die in haar achtertuin een jaar terug in een bos veren staat te hakken. Ze begrijpt dat ik daar bang van ben, maar het was vorig jaar en de rover is niet meer langs gekomen. Ik antwoord onbewogen dat meneer Sperwer ook moet leven en moeilijk aan een boterham met pindakaas kan beginnen! Begin mei tenslotte op de dag dat onze Koning jarig is feliciteert ze me en meldt; Sam is er weer! Maar even later oh nee toch niet, het is een holenduif. En ze informeert of Sam misschien een ander duivenhok heeft gevonden Ik zeg dat die dingen gebeuren en beloof nogmaals haar te informeren als Sam aan de deur van mijn duivenhok klopt en daarmee stopt onze levendige internetbabbel. Sam heeft sindsdien geen teken van leven meer gegeven.
©c.u.
Recente reacties