De NPO probeert een samenwerking aan te gaan met de ZLU over de marathonvluchten. Dit is onder meer te lezen ‘Op de Hoogte’. Op zich zou deze samenwerking een goede ontwikkeling moeten zijn, maar de uitwerking lijkt ten koste te gaan van de ZLU-vluchten. Dit mag niet gebeuren. Jan Polder schreef er een mooi betoog over …
Reeds eerder heb ik mijn zorgen geuit omtrent de toekomst van de ZLU-vluchten en dan met name de wijze waarop de NPO uitvoering wil geven aan de geopperde samenwerking met de ZLU. In mijn ogen zal dit leiden tot afbreuk van het succes van de ZLU-vluchten. Het lijkt er veel op dat de NPO haar intenties om de NPO marathonvluchten te upgraden ten koste wil laten gaan van het succes van de ZLU-vluchten.
Door de NPO worden de NPO marathonvluchten en de ZLU-vluchten bestempeld als gelijksoortige marathonvluchten. Dit blijkt uit de volgende passage uit “Op de hoogte” van 30 juli j.l., uitgegeven door de NPO. Voorzitter NPO schrijft daar het volgende:
• Eerste samenwerking met de ZLU. Wij hebben met het ZLU Bestuur afgesproken in 2022 te gaan samenwerken en samen een vlucht te organiseren. In ons concept geven wij aan dat wij gaan voor twee, wie weet zit dat er ook in. Het zou goed zijn voor de Marathonspelers. Dit weekend is een mooi voorbeeld: twee vluchten van ongeveer dezelfde afstand. Weliswaar 1 ochtend- en 1 middaglossing, maar toch…… er zijn er velen die op beide vluchten duiven inzetten, vraagt dat niet om samenwerking?? Niets moet maar er zijn mogelijkheden en uiteindelijk moeten wij doen wat het beste is voor de toekomst van onze duivensport.
Hier worden appels met peren vergeleken. De vluchten van de ZLU zijn een totaal andere discipline. Het voorbeeld dat de NPO geeft betreft de vluchten Bergerac (NPO met middaglossing) en Narbonne (ZLU met ochtendlossing). De geschiedenis van deze vluchten en ook de editie van 2021 tonen ondubbelzinnig aan dat deze vluchten niet met elkaar zijn te vergelijken en zelfs totaal verschillende disciplines zijn. Waar Bergerac/Libourne dit jaar voor bijv. Rotterdam ca. 860 kilometer was, is Narbonne 980 kilometer, toch zo’n slordige 120 kilometer verder. Dit is niet ongeveer dezelfde afstand zoals de NPO oppert. Daarnaast kent Bergerac/Libourne, los in de middag, vele honderden nachtelijke aankomsten met vele snelheden van ver boven de 1800 m/m, terwijl Narbonne, los in de ochtend, opent met 1359 m/m en met slechts één aankomst na 23.00 uur en voor 05.00 uur. Volledig onvergelijkbaar dus en een totaal andere discipline van de marathon duivensport.
De NPO noemt vluchten boven de 700 kilometer marathonvluchten. Ik vind dat je pas van een marathonvlucht kunt gaan praten bij vluchten vanaf 900 kilometer voor de kortste afstand. Kortere vluchten behoren in de categorie dagfond. Ik word hierin bevestigd door de onlangs in Zuid Holland gespeelde Brive, met afstanden tussen 750 en 800 kilometer. Geen misselijke vlucht vanwege de kopwind gedurende een groot gedeelte van het traject. Toch wordt de kop van de uitslag gedomineerd door de dagfondduiven. Totaal andere duiven, met totaal andere eigenschappen. De ingekorfde marathonduiven gingen over het algemeen pas later de uitslaglijst vol maken.
Op geen enkele wijze wordt door de NPO stil gestaan bij de vraag wat het afnemen van ZLU-vluchten gaat betekenen voor de deelname aan de internationale concoursen en de daaraan gekoppelde internationale competities. Geen deelname meer aan de Europabeker, de Europa Marathon, de Eurodiamond, de internationale competities van de Fondclub Midden Limburg etc. Volledig voorbij gegaan wordt ook aan het feit dat de Nederlandse Marathonduif wereldwijd wordt gezien als ’s werelds beste lange afstand duif. Dit is afgedwongen door de geweldige successen van onze leden op vooral de internationale vluchten, vaak ook op afstanden tot boven 1200 kilometer. Deze vluchten worden wereldwijd live gevolgd door vele duizenden duivenliefhebbers uit alle hoeken van de wereld en worden wereldwijd beschouwd als zijnde leading voor de marathon duivensport. Een ieder zichzelf respecterende sportbond zou hier trots op zijn en dit spel promoten, ondersteunen en gebruiken als P.R. bij bijvoorbeeld de ledenwerving. Ja maar, hoe zit het met de diervriendelijkheid? Onze duiven zijn geselecteerd om deze afstanden ook onder moeilijke omstandigheden aan te kunnen. Dat is de vorige 2 jaren bewezen, toen de programmavluchten met code rood werden stil gelegd vanwege te hoge temperaturen en onze duiven weliswaar met lagere snelheden gewoon naar huis kwamen. Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat de gemiddelde marathonspeler op jaarbasis minder duiven verspeelt dan de programmaspelers. Onze duiven blijven na een moeilijke vlucht wel nakomen, hoewel dit nu dankzij de roofvogel minder is dan voorheen. En als we met de jonge duiven tegen een zeperd aanlopen, dan zijn de programmaduiven die ’s avonds niet thuis zijn verloren en gaan wij 2 dagen later eens tellen wat er nog thuis is gekomen en dat zijn er veel. Doe er onderzoek naar NPO zou ik zeggen en u zult zien dat dit inderdaad zo is en zo kunt u onze tak van duivensport verdedigen tegen onheil van buitenaf die vinden dat het te ver en te zwaar is.
We hebben te veel marathonvluchten is een veel gehoord argument voor de samenvoeging van NPO en ZLU vluchten. Welnu, het lijkt me logischer te stoppen met de vluchten die te maken hebben met een daling van het aantal duiven en waarvan het dreigt dat deze niet meer rendabel vervoerd kunnen worden en niet met de vluchten die aan populariteit winnen. Wat nu dreigt te gebeuren is dat succesvolle vluchten moeten worden opgeofferd ten faveure van vluchten waarvan de deelname in een dalende tendens is gekomen.
Het is veel te belastend voor de inkorfcentra is ook een aangevoerd argument. Hoe is dit vastgesteld? Wanneer 2 van de 10 roepen dat het te belastend is, wil dit nog niet zeggen dat de overige 8 die zich stil houden hier ook zo over denken. Wij hebben in Middelharnis een NIC en ZLU inkorfcentrum voor alle vluchten en daarnaast ook nog een regionale functie voor de dagfondvluchten. Wij horen niet bij die 2. Natuurlijk is het druk, maar je krijgt er ook wat voor terug. Mooie sport, een kampioenendag voor het NIC welke middels de bonnen de vereniging in staat stelt dit allemaal te organiseren en er klaagt niemand over te druk. Het zijn bij ons de hoogtij dagen van de duivensport. Hetzelfde geluid hoor ik ook van andere centra. De inkorfavonden van de nationale en internationale vluchten zijn de gezelligste van het hele seizoen en belangrijk voor de clubs. Het zijn inkorfavonden die we vroeger wekelijks kenden, met veel gezelligheid en sfeer.
Nog even terug naar het gelijksoortig zijn van NPO en ZLU-vluchten. V.w.b. de beleving zijn ze dit zeker niet, althans niet voor mij en het merendeel van de ZLU-spelers. Ik mocht in 1988 voor het eerst op het podium staan van de ZLU. Ik stond daar samen met o.a. Leo Hogervorst uit Vrouwenakker, die toen de 1e nat. Perpignan won en ook al de West-Europese Super Marathon had gewonnen. Dit is de Hoge School van de duivensport zei Leo tegen me en zo voelde het toen en zo voelt het nog steeds. Voor veel marathonspelers is uitblinken op de ZLU het ultieme doel. Er zijn talloze voorbeelden van liefhebbers die grote successen behaalden op de NPO middaglossingen, maar die daarna de uitdaging van het ZLU-spel opzochten omdat dit de volgende sportieve uitdaging was. Het gedrag van iedere echte sportman. Wij, ZLU-spelers worden door sommigen gezien als lastige mensen die moeilijk doen over het programma. Wij op onze beurt voelen ons niet begrepen. Wij moeten maar meeliften op het programma dat door de programmaspelers wordt opgesteld en helemaal niet aansluit bij onze behoeften. Vandaar ook dat de Nishoek en Hank zo maar even 13.000 duiven op 1 dag in de korven krijgen, afkomstig van marathonliefhebbers uit het hele land.
Waarom ik nu weer in de pen geklommen ben? Ik zie een ontwikkeling waar de NPO probeert de status van de NPO-vluchten te verbeteren ten koste van de ZLU-vluchten. En dat is een ontwikkeling die mij grote zorgen baart, simpelweg omdat de weg naar einde ZLU zoals we die nu kennen, een hele korte is. Wanneer het huidige NPO-bestuur haar voorstellen dienaangaande voorlegt aan de ALV, bestaande uit verreweg het meest programmaspelers, dan is het einde ZLU-vluchten in haar huidige vorm en ik wil graag mijn steentje bijdragen om dat te voorkomen. Beslissingen worden niet door ons, maar over ons genomen en dat ligt niet aan de mensen die op de beslisposten zitten, maar aan de beslisstructuur welke bemand wordt door mensen die niks met ons spel hebben, er geen verstand van hebben en zich al helemaal niet in kunnen leven wat dit spel, voor toch zo’n kleine duizend NPO-leden die regelmatig ZLU spelen, betekent. En ja, ik weet het, wij zijn ook veel te passief. Het merendeel van onze liefhebbers is al een dagje ouder, gaat niet naar vergaderingen, vult geen polls in en laat het allemaal gebeuren. Niet goed, maar wel realiteit. De stem van de ALV bepaalt, of deze nu door de achterban gedragen wordt of niet en de polls geven mede de richting aan. Maar de praktijk zal straks zijn dat de NPO als een generaal voor de troepen uitloopt, maar wanneer hij achterom kijkt tot de ontdekking komt dat er geen troepen meer volgen.
Ik roep bestuur NPO op om ook bestuur te zijn voor de liefhebbers van de ZLU-vluchten.
Ik roep bestuur ZLU op om zich in te blijven spannen voor de liefhebbers die het vertrouwen aan de ZLU schenken voor het organiseren van deze internationale marathonvluchten.
Ik roep de liefhebbers van de ZLU-vluchten op om al jullie kanalen te gebruiken via afdelings- fondclubbestuurders, afgevaardigden en allen die wat bij kunnen dragen om de dreigende afbraak van de ZLU-vluchten te voorkomen.
Jan Polder, Middelharnis
Recente reacties