Vanaf mijn veertiende jaar verzorg ik intensief duiven. Ik ben een echte duivenliefhebber … ik zeg niet dat ik een goede duivenliefhebber ben, maar een echte! Ik ben gek op mijn duiven en ik kan ze gewoon niet missen. Duiven verspelen vind ik niet leuk. Ik weet wel dat het erbij hoort, maar regelmatig doet het ook echt zeer. Ik kom daar in de loop van de tijd wel overheen, maar het moet niet elke ZLU-vlucht gebeuren dat ik meerdere duiven verspeel en zeker geen duiven van 4 jaar of ouder. Je bouwt een band op bij zo’n duif. Het is niet anders … ik zit zo in elkaar en ik word daar niet echt makkelijker in. Selecteren is daarom ook lastig. Ik had het jaren geleden met een andere liefhebber over gehad, die hetzelfde probleem heeft als ik en die zei: ‘Ik moet een hele goede reden hebben om een duif weg te doen, anders heb ik er wekenlang “buikpijn” van.’ Ik herkende dat! Toch moet je een selectie maken, anders kom je naar verloop van jaren om in de duiven en dat is ook niet goed voor je duivenbestand. Je raakt als duivenliefhebber het overzicht kwijt … de duiven worden ziek, omdat je het niet doorhebt, dat een duif iets opgelopen heeft en dan gaan er uiteindelijk slachtoffers vallen. Dat is veel erger als dat je je aantal op peil houdt. Ik heb er wat op gevonden om niet te snel hoeven te selecteren … ik kweek in verhouding met andere liefhebbers minder jongen, dan hoeven er minder oude duiven te wijken aan het eind van het seizoen. Misschien niet slim, maar het blijft voor mij liefhebberij.
Streng?
Als duivenliefhebber die al 25 jaar stukjes schrijft … één die ook af en toe met zijn vader leuke prestaties neerzet op de marathonvluchten met de duiven, heb ik regelmatig gesprekken met andere duivenliefhebbers. Als ik naar liefhebbers luister, die over het algemeen minder spelen met hun duiven dan ons, dan heb ik het idee dat ik strenger selecteer dan zij. Er zijn liefhebbers die eerder selecteren. Er zijn liefhebbers die op zaken selecteren die ik totaal niet belangrijk vind. Zo kom je in de loop van de jaren, in mijn ogen rare dingen tegen, waarvan ik denk: ‘Waarom doe je dit zo, welke goed spelende liefhebber, heeft jou verteld het zo te doen?’ Meestal is het antwoord: ‘Niemand!’ Toch doen ze het en denken ze er beter van te worden, terwijl het tegendeel vaak waar is. Vandaar deze serie, waar de mening van goede liefhebbers wordt gepolst.
Handkeurders
Wat ik ook niet begrijp, is het uit laten selecteren van duiven door “keurmeesters”! Mensen die duiven beoordelen in de hand en dan uitselecteren. Ik vind het waanzin! Jaren terug vroeg iemand mij dit te doen. Hij had 120 jongen overgehouden en dat moest terug naar 80. ‘Ik begin daar niet aan,’ zei ik, ‘er is maar één iemand die dat kan … hij heet De Mand.’ Het kwartje viel niet echt … hij liet iemand anders komen en ik nodigde mezelf ook uit om deze ‘profeet’ eens van dichtbij te bekijken. Hij ging op een bepaalde manier te werk … had zo zijn standaard en uiteindelijk voldeden 43 van de 120 niet aan die standaard. De man vertrok 280 gulden rijker. Ik liep langs de hokken, waar de 77 overgebleven duiven in terecht kwamen en zag nog 6 afdelingen leeg staan. Deze waren bestemd voor 6 x 25 jongen. Ik zei tegen de betreffende liefhebber: ‘Maak daar eens 4 x 25 jongen van en doe de afgekeurde 43 duiven in die twee andere afdelingen en ga die op de deur spelen, zoals sommigen met jonge duiven doen.’ Er werd nog een duivin uit de afgekeurde ploeg gehaald om de elite-ploeg in evenwicht te brengen en de rest van ‘het afval’ ging na wat mokken en met steun van de vrouw van deze liefhebber in twee jonge duivenafdelingen. De betreffende liefhebber haalde in de 3 jaren erna een paar maal teletekst en u raadt het al … alleen met duiven die als jaarling in het jonge duivenhok zaten. De afgekeurde duiven van de handkeurmeester. Deze discussie over handkeuren heb ik ook gevoerd met Nico van Veen, de duivencoach. Hij denkt daar anders over dan ik en dat mag, want we leven in een vrij land en hij heeft daar zijn argumenten voor. Hij zegt dat duiven met een bepaalde bouw nooit kunnen presteren. Ik denk dat hij daar voor een deel gelijk in heeft. Echter … als je jarenlang de mand laat selecteren en je kweekt louter uit duiven met een goede prestatie-achtergrond dan kweek je de duiven die Nico bedoelt nauwelijks. Kweek je die wel … dan doorstaan deze duiven de andere belangrijke eisen niet (deze duiven vallen af op basis van gezondheid en vitaliteit) en anders na een paar africhtingen (bij liefhebbers die het moeilijk zien of een duif gezond en vitaal is). Bij de liefhebber die ik zo juist noemde, waren de jongen tot 450 km meegeweest en waren deze zwakkelingen (als hij deze al gekweekt had) met de vluchten al achter gebleven.
Vragen
Afgelopen dagen heb ik een aantal goede spelende liefhebbers deze vragen gesteld:
- Wanneer begint de selectie van de duiven op prestatie? Als jonge duif al? Wat is dan de lat?
- Hoeveel jaar kweek je met kweekduiven voordat je deze gaat selecteren? Wat moet een kweker hebben gebracht om na een aantal kweekjaren te mogen blijven?
- Wat is de reden om een goede vliegduif tot kweker te promoveren? Is dat afhankelijk van vliegprestaties of zijn de prestaties van zijn of haar nazaten belangrijker?
- Selecteren kun je alleen op prestaties of ook op bouw, vitaliteit, ogentheorie of iets anders?
- Waar selecteer jij op als je naar de bouw kijkt: Hoe belangrijk is de stuit, Gesloten/open, rug, spieren en voorarm?
- Vliegduiven moeten een gesloten stuit hebben vinden veel liefhebbers … wat vind jij? Hoe zit dat met kweekduiven?
- Selecteer je zieke duiven er gelijk uit? Zo ja, waarom?
- Jonge duiven die na enkele weken (zwerven) weer thuis komen. Aanhouden of uitselecteren?
- Kijkt u naar het volgende: Moet bij een duif de vleugel (dus de achterste broekpennen) op de rug rusten? Kijkt u naar de verspringing tussen de laatste broekpen en de eerste slagpen?
- Hoe belangrijk is de ogentheorie bij de selectie? De verkenningscirkel … bepaalde streepjes?
Aan de hand van deze vragen, wil ik ook mijn eigen mening delen met u als lezer …
… wordt vervolgd …
Recente reacties