Het Marathonduivenseizoen ligt al weer ruim twee maanden achter ons. De duiven zijn lekker in de rui. Veel liefhebbers moeten de duiven gedwongen binnen houden, omdat de roofvogels weer extra actief zijn. Het is een belangrijke periode, omdat de rui goed moet verlopen. Met het nieuwe verenpak moet immers volgend jaar weer gevlogen worden. Deze periode is ook een tijd om terug te blikken. Wat ging er goed en wat moet volgend seizoen echt beter en hoe krijg je dat voor elkaar. Het is dus ook een periode waar (voorzichtig) naar volgend jaar wordt gekeken. Welke koppels gaan we samenstellen en welke duiven gaan naar welke vluchten? Een goede duivenliefhebber blijft altijd bezig … in het hok en vooral in het hoofd!
Het seizoen geëvalueerd
Als mijn vader en ik terugkijken naar het seizoen, zijn we niet tevreden. Nu is tevredenheid op zich in het leven een goede zaak. Echter als duivenliefhebber die aan wedvluchten deelneemt, is het niet goed en in een staat van tevredenheid laat je je langzaam in slaap sussen. En zoals u, als lezer, weet … de concurrentie slaapt nooit.
Rinus Michels zei: ‘Voetbal is oorlog!’ Dit in tegenstelling tot onze hobby. Het ligt in de duivensport anders. Onze hobby kent een afnemend aantal deelnemers … jammer genoeg. We moeten als liefhebbers in eerste instantie elkaar helpen en bijstaan. Het doel van iedere liefhebber zou moeten zijn om iedere duivenliefhebber er zo lang mogelijk bij te houden en zelfs potentiële liefhebbers te enthousiasmeren. Dit lijkt in strijd met hetgene ik eerder schreef (de concurrentie slaapt nooit). Ik zie het zo: Concurrenten zijn we als de duiven in de mand zitten en op weg zijn naar de losplaats. Wij, liefhebbers, kunnen dan niets meer aan de duiven doen. Het is dan aan de duiven zelf. Ze worden losgelaten en we gaan zien hoe de uitslag vorm krijgt. Verder zijn we mensen die dezelfde hobby uitoefenen en het gezellig met elkaar zouden moeten hebben en moeten we elkaar steunen daar waar het kan. U leest wel … ik zie de duivensport als een soort droomwereld. Toch zou het mooi zijn, als iedereen de duivensport zo zou beleven. Je kunt niet iedereen helpen, maar mensen waar je mee in contact komt wel. Duivensport is dus geen oorlog, maar verbondenheid!
Even terug naar tevreden of ontevreden zijn. In 2020 hadden we moeite om de duiven het hele seizoen optimaal gezond te houden. Voor het seizoen 2021 hadden we bedacht nog wat vaker de dierenarts te bezoeken. Dat doen we bij Dierenartsenpraktijk Van der Sluis en Marco van Doorn uit Herveld, de compagnon van Piet Heikamp. Ondanks die bezoeken en resultaten van onderzoeken, ging het mis. Agen was niet goed genoeg en Barcelona was droevig (niets terug). Vooraf waren de duiven schoon en na die tijd bleken ze (de duiven voor de volgende vluchten) het geel te hebben en ontstoken luchtwegen. Na een fikse kuur en een geelpil en een kleine drie weken rust waren de laatste twee vluchten voor ons (Bergerac en Perpignan) naar omstandigheden prima verlopen.
Hoe kunnen we dit volgend seizoen verbeteren? Wij vinden dat voor onszelf een moeilijke vraag. Enten tegen herpes? Een voorbehoedende geelkuur tijdens het broeden? Wie weet hebben goedpresterende liefhebbers een goede tip? Ik zal sowieso bij enkele liefhebbers eens een balletje opgooien.
De rui
Sinds augustus geven we de duiven (op advies van onze duivenvriend Piet Westerlaken) kruidenelixer van Jan Smit. Dit gaat iedere dag in het water. Op het oog zagen we weinig verschil aan de duiven. Logisch … ze waren niet drastisch gekuurd tegen ontstoken luchtwegen en ze hadden een geelpil gehad. Beter dan goed en gezond kan niet. Nu de duiven volop in de rui zitten, zien we wel verschil. We denken te zien dat de duiven drastischer aan het ruien zijn. Normaal gaat het heel geleidelijk en nu vallen ze om de beurt volledig kaal. Ondanks dat de duiven regelmatig buiten komen en dat er hier en daar nog een jong in de schaal ligt. Zou dat het ‘Jan Smit-effect’ zijn? Te bewijzen is het niet, maar het geeft vertrouwen. Onze vriend Piet geeft de elixer al enkele seizoenen en de prestaties zijn op zijn kleine hok goed te noemen. Dit samen geeft ons het vertrouwen om het te blijven geven.
De duiven hebben naast deze kruidenelixer wekelijks een bad tot hun beschikking, naast een prima ruimengeling en voldoende mineralen. Verder hebben de duiven in deze ruitijd niet veel nodig om goed door de rui te komen. Als ze tenminste gezond zijn!
Tot Slot
Tot een volgende keer en ik wens iedereen veel gezelligheid en saamhorigheid toe!
Recente reacties