Afgelopen vrijdag ben ik samen met mijn vader en een duivenvriend naar Ermerveen gereden. Al enkele jaren, rond deze tijd, ga ik daar met mijn vader heen. Niet speciaal om de prachtige duiven te bewonderen die op een veilingsite worden aangeboden, maar gewoon om te proeven van een professioneel, gezellig en bovenal succesvol postduivenbedrijf.
Natuurlijk heb ik het over de kijkdag van Gerard Koopman, een jaarlijks evenement waarop elk jaar meer duivenmelkers af schijnen te komen. Onder het genot van een stuk taart en een kop koffie namen we eerst plaats in een verwarmde grote tent waar het al gonsde van melkers. Hier en daar hoorde ik wat Duits en zag ik bekende gezichten in de duivensport. Het was ook dit jaar weer een gezellige bedoening. Na wat gekletst te hebben over duiven, ben ik gaan kijken welke duiven aangeboden gaan worden voor de veiling. Dit was het eerste jaar dat er volgens mij overnachtduiven worden aangeboden. Het was de uitgelezen kans om een dochter van de Red Bullens, tevens zus Noël vast te houden. Red Bullens… het paradepaardje van Gerard Koopman op de marathon. Deze doffer heeft zelf uitzonderlijk gevlogen en geeft dit ook aan zijn kinderen en kleinkinderen door. Tijdens een privébezoek heb ik de Red Bullens en zijn twee zonen, Noël en Leonidas, vast mogen houden. Bewonderingswaardig dat Gerard Koopman de twee zonen al na een korte vliegcarrière op de kweek heeft gezet. De reden hiervoor is het snel opbouwen van een betrouwbare stam marathonduiven. Hier is hij zeker in geslaagd. Terwijl ik de duifjes even keurde, dwaalden mijn gedachten weer naar dat hokbezoek af. “Een klein Red Bullensje zou ik ook wel willen”, zeg ik tegen mijn duivenmaat. Dromen mag!
Daarna de kweekboxen met topduiven bewonderd. Die kweekboxen, tot in de puntjes verzorgd, blijft een machtig gezicht. Natuurlijk voel je als ‘gewone’ melker dan altijd een kleine jaloezie opborrelen, maar na een leuk gesprek met de sympathieke melker Gerard ebt dat gevoel al gauw weer weg. In de middag waren er zowel broodjes knakworst als andere broodjes. Sommigen leken meer geïnteresseerd in bier en broodjes dan in duiven. Maar hé, ieder zijn eigen redenen om naar Ermerveen te gaan. Wij zijn eind van de middag gemotiveerd richting huis vertrokken. Zo’n concurrent wil je in het seizoen voorblijven! Rest mij niets anders dan te zeggen dat ik het super vind dat Gerard Koopman en zijn team op deze manier wat voor de sport (terug) doen.
Iene miene mutte
In mijn vorige column had ik beloofd te vertellen over de keuze welke doffers bekroond zullen worden als weduwnaar en welke als pater. In de winterperiode haal ik mijn doffers altijd van hun kooien en plaats ze in de jonge duivenafdeling. Ik heb het idee dat ze dan meer gemotiveerd zijn op hun kooi in het vliegseizoen. Dit keer had ik met het terugplaatsen een probleem: 38 doffers en maar 20 kooien. Selecteren is geen optie. Al mijn elf overjarige doffers hebben prijs gevlogen op de marathon. Aangevuld met 3 september doffers van 2015 en 24 jonge doffers, kom je uit op 38.
Tien oude doffers zijn teruggeplaatst op de kooien, 1 niet. Een doffer van 2013 die van de 7 keer spelen, 7 keer prijs vliegt mag aankomend seizoen een jaar voor pater spelen. Hij pakt altijd twee kooien en wil wel eens een kijkje nemen in een andere kooi als er jongen liggen. Zijn gedrag, naast het uitblijven van een echte kopprijs, heeft ons doen beslissen om hem op de patersafdeling te plaatsen. Waarom dan niet eruit? Ik denk dat hij op een gekke vlucht nog wel voor een verassing kan zorgen.
Mijn keuze voor de andere tien te plaatsen doffers is vrij simpel geweest. Ik heb afgelopen seizoen twee echte kopprijzen gevlogen: een 1e N.P.O./6e Nationaal en een 7e N.P.O./11e Nationaal. De 1e N.P.O. zijn moeder is de nestmaat van de 7e N.P.O. zijn vader. Dit soort heeft bewezen kop te kunnen vliegen dus daarom wil ik deze lijn het liefst op de weduwnaarsafdeling. Van de 7e N.P.O. lijn heb ik niks gekweekt in 2016; van de 1e N.P.O. lijn genoeg. Dat komt doordat mijn vader het vermoeden had dat deze doffer goed zou presteren, vandaar dat zijn ouders samen waren gezet.
De tien aangevulde doffers zijn de volgende:
3 volle broers 1e N.P.O.
2 75% broers 1e N.P.O. (zelfde vader, moeders halfzussen)
3 neven van de 1e N.P.O. (uit twee zussen)
en nog twee losse doffers die ik op gevoel erbij heb gepakt.
Omdat ik ervaring heb met weduwnaars, heb ik de in mijn ogen betere lijn op het weduwnaarshok geplaatst. Het paterspel is nieuw voor mij. Ik ben benieuwd of de paters de weduwnaars gaan verslaan!
De 8 kweekkoppels gaan top. Op woensdagavond (dag 9 van het koppelen) hebben 7 van de 8 koppels gelegd. Het zachte weer helpt mee, maar dat voorkoppelen kon vast ook geen kwaad!
© Fabian
voor reacties of vragen fabiansocialmedia@outlook.com of contactpagina Marathonduivenjournaal
Recente reacties