Sinds 1992 zijn vader en zoon Van Nieuwamerongen gespecialiseerd op de marathonvluchten. De hokken van deze combinatie staan aan het Kostverloren in Veenendaal. Hier startte opa Job in 1925 als 13-jarige jongen met de duivensport. Tot hij in 1997 met oma naar een verzorgingshuis ging. Daarna bleef hij betrokken bij zijn hobby tot zijn overlijden in november 2002. Toen Jaco op hetzelfde erf ging wonen, stonden daar een zolderhok op de schuur en een tuinhok wat in 1997 is geplaatst. Het zolderhok was een tophok, maar werd oud en gammel én stond te dicht op het huis. Het werd begin 1999 afgebroken. In 2000 kwam het hok wat achter het huis van Gerrit stond naar het Kostverloren. Dit hok was in het voorjaar van 1994 in Veenendaal West neergezet. Vanaf 2000  bundelde Gerrit en Jaco hun krachten en stonden aan het Kostverloren twee tuinhokken. De grootste (1997) is 8,5 meter lang en bevat 5 afdelingen (2 voor jonge duiven en 3 voor oude duiven) en een gangetje. Het kleinere hok (1994) is 5 meter lang en heeft 3 afdelingen voor oude duiven.

Kleine hok
Beide hokken staan op het Zuid-Zuidwesten. Het hok van 1994 is een traditioneel hok. Er zit een kap op met aan de voorkant 3 pannen en aan de achterkant 4 pannen (sneldekkers met aan de voorkant drie luchtpanen en om de pan een lichtpan). Aan de achterkant van het hok kan aan de onderkant van de pannen lucht naar binnen. Achter het hok staat een tuinhuis/schuurtje van de buren, wat beschutting geeft en zorgt dat de achterkant nooit volop in de wind staat. In het hok is vanaf het voorfront gezien eerst 20 cm dicht, dan 40 cm open met latjes en voor de broedbakken 80 cm dicht. Aan de voorkant zit dubbelglas. Op dit hok wordt elk jaar goed gespeeld. Op de inspeelvluchten maakt het niet veel met het andere hok, maar op de marathonvluchten worden hier 75-80% van de vroege duiven gepakt, zoals de 3e nationaal Narbonne en de 1e nationaal Mont de Marsan. Het afgelopen seizoen o.a. nog de 10e NPO Cahors en de 36e nationaal Barcelona. Wat dit hok tot een goed hok maakt, is niet uit te leggen. Er hangt een goed klimaat en de duiven doen het er goed op. Aan dit hok veranderen we niets. Wat goed is, blijft goed!

 

Het grote hok
Het grote hok was qua kap en verluchting hetzelfde gebouwd. Er zitten alleen andere (gebakken) pannen op het hok met meer ruimte voor verluchting en in het front enkel glas. Toch hing er altijd een ander (iets minder lekker) klimaat in het hok. Er hing een lucht dat het aan de vochtige kant was. En bij langdurig warme periodes rook je een beetje de duiven. In het kleine hok is dat nooit het geval. Op dit hok zijn ook vroege duiven gevallen zoals de 6e nationaal St. Vincent, 40e nationaal Narbonne, 21e nationaal St. Vincent ZLU en de 61e nationaal Barcelona. Echter … in verhouding lang niet zo goed als het kleine hok. De grootste zorg was het deel waar de jonge duiven zaten. In 20 jaar hielden we altijd 40-50% van de jongen over, terwijl dat minimaal 70% hoort te zijn. Het liefst tussen de 80 en 90%. In het voorjaar van 2017 hadden 15 jongen in een klein rennetje (gekregen van Ronald Jansen) zitten met een open voorkant en de zijkanten ook deels open. In dit hokje kunnen de duiven amper bewegen … het is eigenlijk bedoeld als weduwduivinnenren. Hoe het weer ook was de duiven blaakten van gezond. Ze glommen je tegemoet. Dit bracht ons op het idee om de twee afdelingen voor de jonge duiven te voorzien van hetzelfde gaas, als wat in het rennetje zit. Gaas met openingen van ongeveer 0,8 centimeter bij 0,8 centimeter. Geen windbreekgaas! Dit in plaats van het glas. Verder werd het plafond dicht gemaakt. Van de ongeveer 60 jonge duiven bleven er na een aantal vluchten (veel spelen we er nooit) meer dan 50 over (ongeveer 85%). Er bleven er een paar achter van de vlucht en een deel verwijderde we van het hok, omdat ze niet goed herstelden van de vluchten. We waren en zijn hier heel tevreden over. Het klimaat in het jonge duivendeel was ook beter als in het deel waar de oude duiven zaten. Terwijl er per kubieke meer duiven in zaten. In het najaar heeft pa ook dit deel van gaas voorzien in het voorfront en het plafond dicht gemaakt. Pa heeft wel (voor de invallende regen) een deel voorzien van een plastic front, zodat de regen niet zo inslaat. Het is de bedoeling dat in het voorjaar (bij een stijgende temperatuur) dit plastic weer verwijderd wordt. We zijn heel benieuwd hoe deze verandering gaat uitpakken in het vliegseizoen van 2018. We houden u op de hoogte.

 

Het verhaal ondersteunt in een kort filmpje.

Heeft u ook een verhaal over uw hok. Welke aanpassingen u heeft gedaan in de loop van de tijd om het goed te krijgen. Doe een mail naar marathonduivenjournaal@gmail.com