Vanmiddag las ik een verhaal uit het hart van Gerard Dekker. Ik vroeg hem of ik dit mocht plaatsen op Het Marathonduivenjournaal. Jij mag van mij alles, zei hij. Gerard deelt met mij de visie, dat je een hobby als de onze vanuit een positieve opbouwende kijk moet beleven. Ik onderschrijf wat Gerard hieronder schrijft en heb hetgeen ik heel belangrijk vind, heb ik schuin gezet. Mensen vertrouwen te veel op duivengoeroe’s en het gevolg beschrijft Gerard in één van de alinea’s. Lees het met net zo veel plezier als ik.
En nu?
Ik lees aan vele kanten, in de geschreven media, op facebook en ik hoor van vele kanten dat het seizoen er voor velen al weer opzit. Klopt voor een deel, maar voor de snelle jongens zijn er nog de navluchten. Maar die navluchten kan je ook nog mooi even gebruiken om te kijken of je duiven die onder de maat presteerden het misschien wel op nest doen. Wie weet, nooit geschoten is altijd mis.
Verder nu velen die excuses zoeken zoals zou het niet in het jaar zitten, wind, hitte, kou en regen zijn er altijd geweest. En natuurlijk komen duiven daar eerder of later door in vorm, maar dat kan nooit tekenend zijn voor een heel seizoen. Jammer is het dan dat je ook berichten leest dat liefhebbers de handschoen in de ring gooien.
Dat is jammer, want wat ga je dan doen honden fokken ? Paarden houden ? Ik denk dat alles om het even is. Ik denk ook dat de media en onze goedgelovigheid één van de grote schuldigen is aan de teleurstellingen van vele liefhebbers. Let op dat zijn mijn gedachten en ik kan en wil niet bewijzen dat die gedachten ook maar voor 1% gestoeld is op het overbrengen van die gedachten en daarmee mijn ideeën op anderen. Dat laat ik met liefde over aan anderen o.a. op facebook die strak en lijnrecht hun ideeën blijven verkondigen als ware het de waarheid.
Ik ben al ruim 50 jaar met onze mooie hobby bezig, het ene jaar wat meer gemotiveerd als het andere jaar. Ik zal het duidelijker zeggen, als het gaat, ga ik er ook voor 100% tegen aan. Als het niet gaat berust ik daar niet in en blijf ik zoeken naar een oorzaak, maar de motivatie zakt dan wel behoorlijk. Ik weet echter 1 ding zeker, de duiven die ik heb leven op mijn erf en met mijn verzorging en als er door mij ergens een fout wordt gemaakt, straffen mijn duiven me af en soms niet zo een klein beetje ook. Brrrr.
Ik hou niet van duiven met een stamboom, ik hou van duiven en er lopen profeten genoeg in Nederland die je kunnen vertellen hoe een goede duif in elkaar steekt, alleen het vod met een ijzeren wil en prima oriëntatie vermogen laten ze je verwijderen. Ze hebben meestal gelijk een goede duif heeft een goede bouw, maar hun waarheid wordt te vaak gelogenstraft om er klakkeloos op af te gaan. Vandaar speel de duiven die het niet als weduwnaar deden nog even op de navluchten. En…. Hele lelijke duiven die super afkomen worden vanzelf mooi !
Maar nog even terug naar het voor sommige mislukte of verloren seizoen. Ze zeggen vaak goede duiven kan je niet kopen. Dat klopt, iedereen die een super heeft zal hem niet voor een paar kwartjes verkopen aan je maar de jongen of de eieren van die super waren wel te krijg of te koop voordat de super een super werd en vrienden dat geluk kan je alleen al tegen het lijf lopen met het kopen van een bonnetje !
Heel vaak zie ik op facebook mooie foto’s met klinkende stamkaarten waarop staat dat betreffende duif de broer of zus is of halfbroer of zus van een goede duif, maar de duif zelf is dus niet de super. Maar ook dan kan je het met een portie geluk ver schoppen.
Ik hou altijd het gehele jaar de prestaties van anderen in de gaten en kijk vooral naar regelmatig scorende hokken en kampioensduiven. Maar ik kijk ook naar hoeveel duiven iemand wekelijks inkorft en naar de prijspercentages. En vooral ik kijk naar het aantal leden in een vereniging en hoeveel er dan op bepaalde vluchten inkorven, want je zal de kampioenen te eten moeten geven die tegen 3 concurrenten op dezelfde discipline en voor de rest inkorvende overnachtfondspelers kampioen worden. En voor de rest, heb ik alleen maar heel veel respect voor de mensen die echt keihard vliegen.
En bij die mensen ga ik graag op bezoek om liefst jonge duiven of eieren te bemachtigen, de stamkaarten doen dan niet ter zaken, ik wil ze hebben uit de beste en die hebben geen stamkaart nodig, want een stamkaart met klinkende namen en prestaties in het verleden geeft geen enkele garantie. Ja zo een stamkaart geeft wel een garantie, een mooie foto ook, om te verkopen op facebook of op andere media.
Als ik zelf geen prijzen meer zou vliegen, wordt het voor mij ook moeilijk, althans dat denk ik, maar voor het zover is zou ik een hele zoektocht achter de rug hebben zitten, naar voornamelijk fouten van mezelf. Is mijn hok in orde, heb ik op de juiste manier gevoerd, heb ik de juiste duiven wel (prestatieduiven, geen papieren krijgers.) en ook wel een beetje van wat anderen stellen, het ene seizoen is het andere niet.
Duivensport is te mooi om door negatieve zaken kapot te laten maken, om meerdere redenen. Maar één daarvan is wel dat ik mijn ei er zo goed in kwijt kan en een andere reden is, als ik geen duiven had zou ik denkelijk dood gaan achter de geraniums en daar bedank ik voorlopig nog even voor.
Gerard Dekker
Recente reacties