Op donderdag is het op Het Marathonduivenjournaal ‘Columndag’. Op deze dag worden er stukjes, verhaaltjes en duivenpraat gedeeld door verschillende schrijvers. Cor Uitham heeft  (on)regelmatig een mooi verhaal te delen. Verder wil Ineke nog weleens wat schrijven en in het verleden hebben Klaas Buwalda en vooral Fabian Wendel gedachten en ontdekkingen gedeeld met ons. Ik hoop dat ze in de toekomst weer inspiratie vinden om dat weer te gaan doen. Vandaag is het debuut van Romy van den Herik op Het Marathonduivenjournaal. Samen met Everard Kampert, Michel en Tyson Kanters mijn steun en toeverlaat op de Marathonduivenjournaaldag. Ze begint met zich voor te stellen …

Mijn naam is Romy van den Herik, 25 jaar jong, net afgestudeerd en werkzaam in de mooiste sector die ik mij kan voorstellen. Ik werk al groepsbegeleider op een woongroep waar jongeren tijdelijk wonen ter observatie.
Daarnaast ben ik een groot duivenliefhebster en zie ik het niet als sport maar als een geweldige hobby, een ‘’way of life’’ die mij veel vreugde en rust brengt ondanks mijn pittige adhd kantje.

Als jonge baby werd ik door mijn vader al in de pamper in de kooi gezet. En op mijn 7de was ik verknocht aan de beestjes. Niet aan het spel maar vooral de jonge duiven wekte mijn interesse. Ik moest en zou de duiven om 16.00 eten geven. Wanneer ons pap dit al had gedaan en ik kwam stipt om 16.00 terug van het spelen met een vriendinnetje dan was ik boos.
Tot 2007 speelde mij vader de vitesse en midfond. Hier hield ik mij totaal niet mee bezig maar de beurs bezoeken samen met ons pap, ome Gup (ook duivenmelker) en duivenvriend Frits was voor mij een uitje.

Met periodes was ik erg actief in de kooi. Vooral toen ons pap in 2008 na 1 jaar te zijn gestopt geweest de schuur ombouwde tot een duivenhokje. Ik kreeg dan ook mijn eigen hokje. Door de diverse ziektes die ons pap had, ben ik meer gaan helpen. Rond mijn 14de tijdens de middelbare school werd er ook gestudeerd in de kooi. De geschiedenisboeken werden ondergepoept door de jongen en de woordjes frans werden hardop geoefend in de jonge duivenkooi. De jonge duivenkooi was mijn hokje en werd dan ook speciaal voor mij gebouwd.

Ons pap zien tobben in de sport heb ik veel gezien: de opstart naar het fondspel in 2008, de duiven die gekocht werden en die niet overbleven, de vele verbouwingen in de kooi en het elke keer over een ‘’andere boeg’’ gooien (ja mijn adhd is genetisch bepaald) was gebruikelijke kost. Maar zolang ik ze maar kon verzorgen en opwachten vond ik het wel goed

De Bonte en zijn jonkies in 2019

Het is rond 2011 dat ons pap contact kreeg met Jaco van Nieuwamerongen via Hyves en later Facebook. Ook wordt hij lid op het Forum het Praathuis.
In 2013 krijgen wij wat duiven van Jaco en zijn vader Gerrit uit Veenendaal. Waaronder mijn 2 favoriete die mij nog elke dag blij maken ‘de Bonte’ en ‘de Genaaide’.
Vele gesprekken volgen er tussen mijn vader en Jaco. Jaco wordt gebruikt als onuitputtelijk klankbord. Ook behalen we onze eerste succesjes in 2015 met deze duiven. Ons jaar kon niet meer stuk. En daar kwam in 2017 onze eerste nachtvlieger en teletekst vermelding bij … het was op attractievlucht Limoges, maar ook een van mijn mooiste herinneringen aan mijn vader.

In 2018 had mijn vader al enkele jaren kanker en werd er weer wat afgetobd met de duiven. Hierdoor kreeg ik nog meer contact met Jaco. Er werden vele gesprekken gehouden op Whatsapp en wanneer ik er niet meer uitkwam belde ik hem op. Het einde van het seizoen naderde en er zat totaal geen ritme in. Jaco gaf me de hulp om de laatste vlucht er nog wat van te maken. En waar mijn vader en Jaco goede vrienden waren geworden, deed Jaco net voor Bergerac aan Tilburg een bezoekje. Kletsen met ons pap en zo kon ik mijn geplande duiven voor Bergerac laten zien. Ik liet met lichte trots de duifjes voor bergerac zien, waaronder Toontje mijn eerst getekende en de blauwe zusjes Zwerver en Zussie. Zussie speelde een staartprijsje op limoges. De 2 blauwe zusjes waren nooit favoriet bij mijn vader maar ik zag iets in ze. Toen ik ze Jaco in de handen gaf zei hij dat ze er goed bijzaten en Zussie ons nog weleens kon verassen.
En ja hoor daar was ze op de ochtend van Bergerac. Ik wilde graag een duif draaien voor 08.00. Ze pakte de 207 prijs van de 16.366 duiven.

Waar Jaco mij altijd helpt met de duiven kan ik één keer in het jaar iets terug doen voor hem. Tijdens de marathonduivenjournaaldag in soest help ik met het showen van de duifjes. Dit jaar vroeg ik of ik ergens nog meer mee kon helpen. Jaco vroeg of ik wat bonnetjes wilde mee schrijven. Leuk dacht ik, ik kreeg informatie over 10 melkers met de uitslagen toegestuurd. Vol zin ging ik aan de slag. Echter bleek dit nog moeilijker te zijn dan gedacht. Ik had al de nodige informatie van Jaco, maar verdere informatie was lastig te vinden. Wanneer ik ging googelen kwam ik naast de informatie van het Marathon duivenjournaal zelf weinig nieuwe informatie tegen. Dit bevestigde voor mij  waarom juist deze site waar ik nu mijn eigen stukje voor mag schrijven vernieuwend en voor mij uniek is. Naast de vele tips die ik er opdoe door de vele stukjes te lezen over hoe diverse melkers voeren koppelen en kweken vind ik het altijd erg interessant om tijdens het seizoen de reportages te lezen met de overzichten van de winnaars op de marathonvluchten. Een site waar niet alleen ik, die in de beginfase sta, veel van kan leren maar ook de ervaren melker zijn visie kan uitbreiden.

Bedankt voor het lezen en tot een volgende keer.
Groeten van Romy