Poolse lossingen in Ede
De afgelopen jaren ben ik regelmatig met mijn vader naar de Poolse lossingen in Ede wezen kijken. Om vijf uur op staan en om kwart over vijf op de plek zijn waar ze stonden. Het was altijd super mooi om te zien. Ze kwamen met hele oude vrachtwagens , zo oud dat je jezelf af vraagt hoe ze zoveel kilometers week in week uit konden rijden. Geen airco voor de duiven, geen systeem dat automatisch met een trek aan een hendel alle duiven tegelijk lost. Ze hebben allemaal klepjes die ze van te voren 1 voor 1 open zetten waarna ze na een aantal klappen op de vrachtwagen om de duiven wakker te schudden rij voor rij los gaan. Ze lossen net zo makkelijk in de ochtend om vijf uur. Ze kijken totaal niet naar de bewolking en inversie. Menig keer heb ik er met volle verbazing naar gekeken. Die duiven komen blijkbaar toch thuis want iedere week stonden ze er weer. We hebben in al die tijd, zeker drie jaar, nog nooit meegemaakt dat ze een nacht hebben over gestaan.

Op een keer gooide ze met heel zwaar bewolkt weer om zeven uur gewoon de duiven los. De duiven in de onderste manden hadden het dit keer ook niet best. Ze schoven met de buiken over het asfalt. Die lossing hebben ze echt tot in de middag boven Ede rond gezworven. De week erop gingen we weer bij de lossingen kijken en toen zwierven er nog twee duiven rond van de week ervoor. De chauffeur heeft ze mee terug genomen. Een duivenmelker uit onze club had er ook één opgevangen en ook die werd liefdevol aangepakt en in een mand gestopt.

We hadden hele gesprekken met die Poolse chauffeurs met handen en voeten en een hoop gelach. Aan het eind van het seizoen namen ze zelfs zelfgemaakt gebak voor ons mee en kregen we koffie aangeboden. Mijn vader nam drop en stroopwafels voor ze mee. Echt superleuk, als kind geneerde ik me wel eens dat mijn vader met wild vreemde hele gesprekken aan ging en moppen vertelde. Nu stond ik vaak met een knipoog en een lach te kijken. Vooral toen ze elkaar de littekens van de open-hart-operatie, die ze toevallig beide hadden gehad, aan het showen waren. Twee oudere mannen , mijn vader en die Pool stonden met blote buiken naar elkaar te wijzen.

Ze vroegen of wij nog jongen hadden liggen en  we hebben er twee voor ze mee genomen superblij was onze Poolse vriend ermee. Ik werd helemaal doodgeknuffeld en gekust. Vervolgens kreeg ik twee handen vol met duiven eitjes mee die kon ik door mijn eigen duiven uit laten broeden. Ik zei netjes dat ik ze niet hoefde maar kwam niet weg zonder ze mee te nemen. Ik heb ze maar niet uit laten broeden want je weet er verder eigenlijk helemaal niets van en we hebben niet echt een heel groot hok. Ze beloofde dat ik het jaar erop ook jongen van hun kreeg, helaas ik zie nog nergens dat ze binnenkort weer in Ede lossen. Als ze er weer staan, gaan we weer op zaterdagochtend om vijf uit het bed om te gaan kijken, het blijft een fantastisch gezicht.

Liefs, Ineke