‘Wat een wereld van verschil’, was mijn eerste reactie toen mijn vader vroeg hoe de zitting van het beroep van Kees Droog was verlopen. Hoe amateuristisch was de aanpak van de Tucht- en Geschillencommissie en hoe professioneel (zoals het hoort) was de structuur tijdens de zitting van de Beroepscommissie. Hoe uitte zich dat:
- Er was orde tijdens de zitting. De verdediging en de aanklager moesten zich richten naar de voorzitter van de Beroepscommissie en niet tegen elkaar
- Iedereen kreeg de gelegenheid zijn ‘zegje’ te doen, zonder herhaling van zinnen
- De Beroepscommissie had zich verdiept in de materie, de knelpunten en de procedures
- Er werden gerichte en kritische vragen gesteld naar zowel de aanklager als de verdediging
- Men ging uit van feiten en de beroepscommissie probeerde onduidelijkheden helder te krijgen
- Er was geen teken van vooringenomenheid
Eerst kreeg de verdediging het woord: De verdediging bracht verschillende zaken naar voren om aan te tonen dat de veroordeling door de Tucht- en Geschillencommissie ongegrond zou zijn. In eerdere bijdragen over de Zaak Droog op Het Marathonduivenjournaal heeft u de argumenten al uitgebreid kunnen lezen. Tijdens de zitting werd de verdediging ondersteunt door Mat Westrate, toxioloog met juridische achtergrond. Vanuit deze achtergrond bracht hij een aantal zaken aan die meespelen in deze zaak en die de onschuld van Kees Droog laten zien. Marathonduivenliefhebbers kennen Mat ook als oud-voorzitter van de ZLU, maar dat is in deze rol niet relevant. Hieronder de punten van Mat, onverkort:
Mat Weststrate MD
Toxicology : o.a. Universiteiten van Leiden, Utrecht, Wageningen, Nijmegen en Arizona (USA).
Enkele opmerkingen m.b.t. zaak Diclofenac/postduiven.
- Lijst verboden stoffen. Er is niet of nauwelijks wetenschappelijk onderzoek gedaan naar prestatiebeïnvloedende stoffen bij vogels. In beperkte mate wel bij mensen/zoogdieren. De gehanteerde lijst verboden middelen bij postduiven is niet of nauwelijks onderbouwd en niet op redelijke gronden samengesteld. Het is onzorgvuldig om dit niet bij de beoordeling van eventuele competitievervalsing te betrekken.
- Diclofenac is een pijnstiller en ontstekingsremmer die vrij verkrijgbaar is in de vorm van tablet, gel, zetpil, spray en injectievloeistof.
- Zowel in 2006 als in 2016 heeft het RIVM vastgesteld dat Diclofenac in zowel oppervlaktewater, grondwater als in het drinkwater kan worden aangetoond. Hierdoor zijn er voor Diclofenac achtergrondwaarden en is een nul-optie voor deze stof niet aan de orde. Het ontkennen van eventuele achtergrondwaarden en het reglementair vastleggen van een 0-optie is onzorgvuldig.
- Diclofenac is voor vogels al in geringe concentraties, door nierfalen, fataal. Trachten de prestaties van postduiven te bevorderen middels het toedienen van Diclofenac is ridicuul.
- Monsterafname, zeker in een forensische setting, vereist adequaat opgeleide afnemers, gekwalificeerd materiaal en procedures die stipt worden nageleefd. In de onderhavige zaak lijkt dit consequent vermeden. Voor de noodzakelijke “chain of evidence” is geprotocoleerde afname, verzegeling van een A-staal (bepaling) en een B-staal (contraexpertise), verzegelde verzending en de wijze van monsteracceptatie van belang. Uit het verweer van de aanklager maak ik op dat de A-staal is gebruikt voor een globale screening en de B-staal voor identificatie van de stof. Dat zou procedureel onzorgvuldig zijn.
- Bij geschillen is het voorwaarde dat het laboratorium geaccrediteerd is voor dat onderzoek. Bij accreditatie wordt voldaan aan de deskundigheid van de medewerkers, de gebruikte apparatuur/materialen, de gevolgde toetsbare procedure`s maar tevens aan de eis van onpartijdigheid en onafhankelijkheid van de organisatie. Hier aan voorbijgaan, zoals in de onderhavige zaak, is onzorgvuldig.
- Het niet geaccrediteerde laboratorium Ducares heeft Diclofenac niet vastgesteld maar vond het monster verdacht. De NPO heeft als beleid de eventueel aanwezige verboden stof niet te identificeren maar tijdens de procedure de eigenaar in staat te stellen middels een B-staal, à 3000 euro, de aanwezigheid van een niet geïdentificeerde stof te weerleggen. De NPO had de verboden stof middels identificatie aan moeten tonen want wie beweert moet bewijzen. Het is onredelijk de eventuele identificatie, de weerlegging van deze eventuele identificatie èn de daarmee gepaarde hoge kosten bij de Kees Droog te leggen op basis van een verdenking door een niet geaccrediteerd laboratorium.
Na de verdediging kwam de aanklager aan het woord, zijn eerste opmerking: ‘Ik sta volledig achter het aandragen van deze zaak.’ Wat een opmerkelijke opmerking is, als je in het achterhoofd houdt, dat de procedure van het verzamelen van het mestmonster niet volgens de leidraad is gebeurt en dit alleen al vrijspraak zou moeten betekenen. Verder haalt hij de Nul-tolerantie nogmaals aan. (Deze heeft de verdediging nergens kunnen terugvinden in de documenten). Volgens de aanklager wel, al is het misschien niet helemaal duidelijk omschreven. De leidraad van het verzamelen van het mestmonster moet je volgens de aanklager zien als een voorbeeld en niet als een keiharde procedure. Aan de vraagstelling van de Beroepscommissie was te merken dat dit laatste niet vaststaat. De Beroepscommissie attendeerde verder de verdediging te laat was met hun beroepsschrift (volgens de reglementen). De verdediging had zich gehouden aan de termijn die genoemd was in de uitspraak van de Tucht- en Geschillencommissie. Dit wilde de Beroepscommissie meenemen. Wat vooral opviel in de houding van de Beroepscommissie dat zij zich alle drie hadden verdiept in de reglementen, in de instructie van verzameling van het mestmonster door de controleurs , waar dicloflenac in voorkwam (oppervlakte-water, drinkwater e.d.) en de daarbij nauwverwante Nul-tolerantie. Zij haalden aan dat de duif apart moet worden gezet en minimaal 10 gram mest moet laten vallen en dat moet worden verzameld. Ze hadden verschillende verslagen en onderzoeken, o.a. door het RIVM, gelezen over de Nul-tolerantie. Je kon je afvragen of de Nul-tolerantie reëel was, volgens de Beroepscommissie en vroeg aan de aanklager hoe hij erover dacht. Hij bleef erachter staan.
De Beroepscommissie zal over 4 weken proberen uitspraak te doen: Is de uitspraak en veroordeling van de Tucht- en Geschillencommissie gegrond of ongegrond. We zullen geduld moeten hebben en Kees Droog vooral.
Vragen of opmerkingen kunt u sturen naar marathonduivenjournaal@gmail.com
Recente reacties