De afgelopen weken heeft u verschillende delen kunnen lezen van de reportage over een geweldenaar op de marathonvluchten: Jan van Gils uit het Brabantse Oosterhout. Na een lange periode als programmaspeler met veel successen, schakelde Jan enkele jaren terug over op de marathonvluchten. Hij haalt sinds die tijd op zowel de middaglossing als de ZLU-vluchten mooie prijzen binnen. Deze resultaten heeft allemaal met kwaliteit te maken. Afgelopen winter ging ik op een maandagochtend samen met Romy, mijn trouwe columniste en duivenvriendin, naar Jan om eens gezellig over de duiven te praten en de voorbereidingen te treffen voor een mooie reportage. Hieronder staat alweer het laatste deel van het verslag over Jan met zijn toppers …
De Beleving
Op de vraag of het gezin van Jan betrokken is bij zijn hobby, antwoord Jan: ‘Geenszins, ze snappen heel goed dat het mijn passie is en als ik doodziek zou zijn, zouden ze waarschijnlijk wel een hand voer op de kooi gooien, maar dat is het ook wel zo’n beetje. Als ik trots thuis kom als ik een goeie uitslag of eerst gevlogen heb, is een proficiat wel mijn deel.
Via de app en telefoon heb ik wel mijn kennissen waar ik ervaringen mee deel. De duivensport is voor mij pure hobby waar ik veel in kwijt kan, wel met ambities. Ik ben echt niet zomaar tevreden en zal altijd streven naar beter. Maar gezelligheid onder elkaar vind ik een van de belangrijkste dingen in onze sport. Gezellig met een pot bier urenlang keuvelen over duiven.
Wat ik mooi vind aan duivensport? natuurlijk de spanning bij thuiskomst van de duiven. Het mooiste aan de ZLU vind ik als er nog duiven doorkomen heel laat in de avond. Je denkt: Het wordt duister … het zal voor morgenvroeg zijn en plots duikt er nog een uit het duister op je klep…kippenvel !!
Verder zeg ik altijd: Duivensport is vooral hoop, vandaag slecht gaat het slecht … Wacht maar op volgende week. Of ik heb wat bijgehaald het gaat volgend seizoen top zijn.
HOOP… en ik denk er dan achteraan … die hoop probeer ik wel te sturen. Het is ook geen lotje in een loterij wat sommigen wel eens denken.
Ik zeg altijd: Zolang ik elke dag met plezier naar de kooi stap en er plezier in blijf houden zullen ook de prestaties wel komen. Als het heilig moeten wordt, zoals ik nogal eens zie, dan haken die liefhebbers als eerste af … als het eens wat minder gaat. Als je met duiven niet tegen je verlies kunt, moet je ze gauw opruimen, want je zult heel dikwijls teleurgesteld worden in onze sport.
Tegenslagen die je kunnen overkomen, zijn bijvoorbeeld:
- Die mooie blauwe die juist uit het koppel geplukt word door een havik
- Kat op de kooi
- Je beste komt gewond terug en heeft in de draden gehangen
- Een goeie achtergebleven op een relatief makkelijke vlucht.
- Plotseling breekt er een virusinfectie uit
- Je kloksysteem weigert ineens dienst
Zal ik nog verder gaan?
- Duiven waar je huizen op gebouwd hebt in de ren, blijken waardeloze boneneters te zijn ipv goede verervers
- Dit weekend kan het niet mis en iedereen draait zo’n beetje voor je
Ik bedoel met bovenstaande: Het is de helft van het jaar dikwijls afzien met duiven en dan heb je weer een paar prachtige uitslagen en alles is weer vergeten.
De charme van onze sport is dat iedereen het op zijn of haar manier kan en mag doen. Kanttekening mijnerzijds is wel: De overheersing van de professionele en semi professionele kooien. Dat zal niet meer terug te draaien zijn, ben ik bang voor. Als de NPO denkt met een inkorfbeperking in te stellen van 150 ouden en 250 jongen de toekomst voor onze sport veilig te stellen en mogelijk jonge aanwas te kweken….. dan zou ik zeggen: Jullie mogen met mij naar de Efteling !!!
Mijn mooiste herinnering als duivenliefhebber: ‘Bazooka’, die een kopprijs op St. Vincent won, daarna een 3e nationaal Dax. Toen kwam Soustons … zware vlucht … hele nacht niet geslapen … 1e nationaal Soustons. Hij viel driemaal tussen 12 en 12.15 uur. Ik was toen net zelfstandig ondernemer … drie maanden.
Wat zie je graag terug in een duif? Uitstraling vind ik het belangrijkste.
Ik speel het liefst Barcelona. Dat is mijn lievelingsvlucht. Barcelona vind ik het mooist, omdat deze vlucht de verste afstand heeft … dat spreekt het meeste aan.
‘Sophietje’ is een speciale Barcelona-duif. Zijn werd 1e Nationale Asduif over de jaren 2016-2019. Ze is van het eigen soort. De laatste jaren komen er goede Barcelona-duiven uit het soort uit de Gebr. Limburg. Van hen heb ik twee goede kweekdoffers. Deze duiven zijn gekoppeld met een duivin van Ben Boeijink (soort van Dirk van Hofwegen).’
Tot Slot
De goede duiven hebben bij Jan een naam. Is dat bij alle duiven zo, Jan? Onze Brabander antwoord: ‘Alle jaarlingen die overblijven krijgen een naam.’ Dat betekent voor mij als liefhebber, dat Jan een echte liefhebber is … een liefhebber die gek is met zijn duiven en die probeert er alles uit te halen. Dit laatste kun je wel opmaken als je dit verhaal leest.
Het was een gezellige ochtend in Oosterhout bij Jan, samen met Romy. Bedankt voor de gezelligheid en Romy en ik wensen je een mooi seizoen en een goede kweek, Jan. Tot een volgende keer!
Recente reacties