Een nationale (sector-)vlucht winnen is een droom voor iedere marathonspeler. Het winnen van één van de klassiekers (St. Vincent, Dax en Bergerac) van de middaglossing is weer een trede hoger. De laatste van de drie heeft weer iets extra’s, omdat daar veel duiven in mee zijn. Als je pas vijf jaar met de marathonvluchten en marathonduiven bezig bent, is het dan realistisch om te denken dat je een nationale overwinning gaat behalen. Waarom niet? Als je maar het goede materiaal hebt (hok en vooral duiven)! Dat het kan, bewijst Daniël Kreileman uit Nieuwleusen. Hij wint in sector 4 Bergerac en zit ook nog eens bij de eerste 10 nationaal tegen ruim 25.000 duiven. Een geweldige prestatie !!!
De winnende liefhebber
Daniël stelt zich voor: ‘Mijn naam is Daniёl Kreileman. Ik ben 42 jaar en kom uit Nieuwleusen, nabij Zwolle. Ik woon daar samen met mijn vriendin Marianne Kleinganseij en dochter Alissa van 9. In 2000 ben ik mijn eigen bedrijf begonnen en onze werkzaamheden zijn machinebouw- en onderhoud en lastechniek. De aanleiding van deze reportage is het winnen van Bergerac Sector 4, waarbij de duif ook nog eens 9e van het totale nationale concours was, tegen meer dan 25.000 duiven.
Ik ben in aanraking gekomen met onze sport door mijn schoonvader. Hij begon na een verhuizing in 2000 weer op het nieuwe adres met duiven en een jaar later zijn we samen een combinatie begonnen. Toen we in 2008 een eigen woning hadden gekocht, moest er natuurlijk ook een duivenhok in de tuin komen. De eerste 8 jaar heb ik de programma vluchten gespeeld. Vanaf 2016, niet in de laatste plaats op aandringen van mijn maat Willem Mulderij, heb ik besloten om me volledig te richten op de marathonvluchten. Van hem kwamen uiteraard ook de duiven.
Ik speel op een hok van 4 meter breed en 3 meter diep. Het hok heeft geen wanden en geen zolder. Het heeft wel een mechanische ventilatie. Hier speel ik met 30 koppels op het nest. Verder huizen de jongen op een hok van 3 x 2 meter, met een even zo grote aluminium volière ervoor. De kwekers hebben een zolderhok van 8 meter. Hier huizen 8 koppels, waarvan de aanwas telkens uit de Vinkenbuurt komt. De lijnen van de duiven van Willem en dus ook die van mij, bestaan veelal uit Theelen, Volkens, en uit Willem zijn eigen soort (o.a. de legendarische 20 uit 20 prijs op de overnachting). Uiteraard zijn wij constant op zoek naar nieuwe, interessante duiven. Vorig jaar kwam ik zomaar in Veenendaal. Van de eigenaar van Het Marathonduivenjournaal en zijn vader kreeg ik een koppel jongen uit hun 3e maal de 18e nationaal Narbonne via een bon en een hoop geduld.’
De winnende duif
De winnende duif is een roodkras doffer, de 18-588, met een behoorlijke mordantie. Deze duif heeft een bijzonder verhaal. Hij is als jaarling gewond geraakt en gehecht, door de vrouw van clubgenoot Jurgen Menkhorst. Hij heeft toen nog geen marathonvlucht gehad. Na ‘de operatie’, heeft Daniël nog gekeken hoe hij thuiskwam op de natour. Dit jaar is hij voorbereid voor Limoges, waar hij een staartprijs had. Daniël vertelt verder over zijn winnaar: ‘Op Bergerac maakte hij het helemaal goed met deze overwinning! Ik zou hem spelen op Dax, samen met nog 4 andere duiven van 2018, maar aangezien de motivatie voor deze vlucht gering was, heb ik besloten om Dax niet in te korven en de duif ipv op 7 dagen broeden, op 14 dagen broeden in te korven op Bergerac. Eigenlijk zie ik liever een Cahors of een vlucht met ongeveer deze afstand voor Sector 4. Deze Bergerac pakte heel mooi uit.’
De duif is 75% Jan Theelen en 25% uit de eerdergenoemde legendarische stam van Willem Mulderij. Duiven die zeker op zwaardere vluchten beter naar voren komen, is in de loop van de jaren bewezen.
Bij thuiskomt van de duif werd er even wat gedronken en na een blik op zijn plek werd er eerst even een jaarling doffer van zijn broedschaal geknokt. Toen pas was het voor hem tijd om wat te gaan eten. Daniël: ‘De duiven kwamen echt fit thuis en zijn dus geweldig verzorgd onderweg, waarvoor mijn complimenten … zeker gezien de temperaturen.
Overigens had ik 14 duiven mee, waarbij de rest, veelal jaarlingen ook prima kwamen. Op de verschillende niveaus waren het 10, 11 en 12 duiven van de 14 in de prijzen. Ook mijn 4e duif is dit jaar gehecht. Deze jaarling was, gezien de wond op borst en rug, geschoten. De gewonde duiven zijn dus hier niet meer bij voorbaat afgeschreven!’
Het seizoen
De vliegduiven zijn in februari gekoppeld en hebben allemaal een jong groot gebracht. Niet elk koppel heeft zijn eigen jong groot gebracht. Daniël: ‘Uiteraard de winnende doffer ook niet, aangezien mijn vertrouwen in de duif gedaald was, doordat hij gewond was geweest.
In het begin van het jaar is het hok donker, bijna ongezellig, maar dat draai ik 180 graden andersom, zodra Limoges in aantocht is. De duiven moeten dan ook in aanloop van Limoges hard trainen. Dat wil zeggen: elke week een vlucht en twee maal daags een uur verplicht trainen. Uiteindelijk probeer ik ze dan wat rust te geven. Als de tijd er naar is, breng ik ze dan nog wel eens een stukje weg. Tijdens de vluchten probeer ik een beetje de balans te vinden tussen de arbeid-rust verhouding, wat ik nogal lastig vindt. Duiven gaan na hun 1e marathonvlucht dan ook niet meer mee met de vereniging.
Het voer komt al jaren naar volledige tevredenheid van Matador. Indien ik vragen heb, wordt hier door Matador prima op gereageerd. Afhankelijk van de gedane arbeid meng ik Fond, Turbo en HE. De duiven krijgen volle bak. Hard werken en goed eten … dat is belangrijk. Ik doe dan graag Omega olie over het voer, met Lechitine. Verder staat er altijd Vitemineral, Vi-spu-min en Grit. De vliegduiven krijgen alles elke dag vers. Het voer wat overblijft gaat naar de kwekers. Voor de vluchten laat ik mijn duiven controleren door Nanne Wolff en halverwege nogmaals. Hier wordt uiteraard op gereageerd als dat nodig mocht zijn. Van elk product wat ik geef, wil ik toch eigenlijk voor mijzelf wel weten waarom ik dat wil geven. Dus geen natuur of bijproducten, waar ik het nut niet van kan onderbouwen.
De Beleving
Daniël vertelt: ‘De duivensport is voor mij een aangename onderbreking van alle dagelijkse drukte. Het is hier dan ook eigenlijk een teamprestatie. Marianne draagt de zorg voor de jongen en de ochtendtraining. Met een vader als duivenmelker, gaat dat haar dan ook erg natuurlijk af. Verder bestaat het team uit twee vrienden, de eerdere genoemde Willem Mulderij, (nog Vinkenbuurt, binnenkort Wierden) en Harm Kuipers uit Borne. Samen proberen we naar een hoger niveau te komen door duiven te ruilen en samen aan te schaffen, discussies, tips, etc. Dit is voor mij dan ook echt een toevoeging voor onze hobby.
Ik lees en hoor best veel negativiteit binnen en over onze sport. Als je dan een duif ziet thuiskomen, vanaf ongeveer 500 meter, die 960 km heeft afgelegd, waarvan je weet dat Harold Zwiers en Arjan Beens nog maar ‘net’ duiven hebben. Deze duiven waren steenvroeg op nationaal niveau en in onze sector is nog geen duif gemeld, dan is onze sport toch wel echt uniek.
Wat er daarna gebeurd is dan ook wel echt bijzonder! Felicitaties, Whatsappjes, bloemen, reportages, krant, Spoor… Ik voel me dan ook bijna bezwaard, om een reportage te doen, aangezien ik zeker niet denk dat ik de wijsheid in pacht heb!’
Tot Slot
Daniël: ‘Al met al maakt deze prachtige ervaring, de toch al grote motivatie, nog groter, om volgend jaar nog weer harder te gaan, maar deze pakken ze me niet meer af, hahaha!!’
En zo is het, Daniël … nogmaals van harte gefeliciteerd met deze mooie overwinning. Bedankt voor je mooie en grote bijdrage aan deze reportage en blijf genieten van je topper !!!
Recente reacties