Vier weken terug is de serie gestart over Martin de Poorter uit het Zeeuwse Sluis. Twee weken terug was deel 3 … hoog tijd voor deel 4. U heeft al kunnen lezen over zijn start als duivenliefhebber, zijn overstap in 2013 naar de marathonvluchten. Hierbij hebben de ZLU-vluchten een dusdanige voorkeur gekregen, dat hij de laatste jaren alleen deze vluchten ‘om het echie’ speelt. Hij heeft zijn huidige vliegploeg opgebouwd rondom drie topduiven. Dit zijn ‘Rainman’, ‘New Rainman’ en ‘Levi’. De eerste twee hebben bij Martin grootse overwinningen behaald en de laatst genoemde duif won bij Aad Kuyt de 1e nationaal St. Vincent ZLU. Tegen deze doffers zijn goede duiven van verschillende liefhebbers geplaatst en dat leverde een nieuwe generatie goede duiven op. Deze duiven lieten in 2018 zien dat ze goed van kwaliteit zijn en in vorm waren. Martin vloog acht maal bij de eerste 100 van de ZLU. Over het hok en zijn kweek heeft u kunnen lezen. Hoe hij zelf tegen het afgelopen seizoen aan kijkt las u in deel 3. Hoe hij vooruitziet naar het komende seizoen leest u onder andere hieronder …
Het komende seizoen
Martin, wat zijn je doelstellingen voor het komende seizoen? Martin: ‘Ik ga proberen meer getekende duiven te draaien en een eerste nationaal winnen, zal ook mooi zijn. Maar vooral het genieten van de kweek, trainingen, het thuiskomen van de duiven, etc staat voorop. Hopelijk ben ik zelf ook wat fitter, om zo makkelijker door het seizoen heen komen. Mijn gezondheid is ‘a work in progress’ momenteel.
Welke duiven zijn je favorieten voor het komende seizoen? Onze liefhebber uit Zeeuws Vlaanderen: ‘Hier ga ik geen antwoord op geven. Uiteraard zijn er duiven waarvan ik hoge verwachtingen heb. Maar die komen toch met enige regelmaat niet uit moet ik zeggen……… Mooie zijn nog geen goeden en vooral op fond is karakter heel belangrijk en dat zie je niet aan de buitenkant. Zo was mijn witoogje als jong echt geen favoriet, omdat ze de staart ook wat naar boven durfde te drukken. Een soepele rug zoals ze tegenwoordig zeggen, maar verder was ze perfect. En mijn eerste jaarling van Agen dit jaar is verder een pracht duivin maar heeft relatief zachte stuitbeentjes als “fout”. Dingen die we niet graag zien, maar als ze vroeg vliegen, wat moet je er dan verder van zeggen? Eén van mijn absolute topfavorieten voor het seizoen onder de jaarlingen was een pracht duivin, super gebouwd, balans goed, zachte pluim, keiharde en gesloten stuitbenen, soepele en lange spieren, enfin alles wat we allemaal graag zien. Je raad het al, ze heeft het niet gered dit seizoen. Duiven met meerdere grote fouten gaan er overigens wel uit als jonge duif.
Dit jaar hadden we een seizoen met zeer veel vluchten met kopwind en vaak gepaard met hitte en lage snelheden. Volgend jaar vliegen we misschien 7x met zuidwest 5 en dan pak je ook regelmatig andere duiven voorop is mijn ervaring. Dus ik houd mijn zogenaamde favorieten nog even voor me als je het niet erg vind.’ Martin heeft daar gelijk in en een ‘goede les’ dat je een duif niet te veel op uiterlijke kenmerken moet beoordelen!
Ga je dingen anders aanpakken het komende seizoen ivm het vorige seizoen? Onze inwoner uit Sluis: ‘Enkele zaken moeten anders komend seizoen. Voor St Vincent ZLU bestond de ploeg dit jaar op een enkeling na hoofdzakelijk uit late van 2016. Deze duiven waren als jaarling vanaf april goed ingevlogen tot en met de eerste dagfond en daarna stil gelegd om uit te groeien. Dit jaar wederom straf ingevlogen vanaf het begin tot en met de eerste dagfondvlucht en dan doorgezet naar hun eerste echte test St Vincent ZLU. Op enkele na faalden ze nagenoeg allemaal. De laatjes die ik dit jaar gekweekt heb, gaan we volgend jaar toch al eens wat meer aan de tand voelen en proberen te ziften hetzij op de dagfond of op het eind van het seizoen op een marathonvlucht. In het verleden had Afdeling Zeeland in hetzelfde weekend als Perpignan een Bergerac met ochtendlossing op het programma staan. Dit was een perfecte vlucht voor jaarlingen/laatjes. Helaas is die sinds 2016 van het programma gehaald. Ik zou graag zien dat die vlucht terug op het programma komt einde juli/begin augustus.
Een tweede punt van aandacht was de pennenstand dit jaar voor Perpignan. Redelijk wat duiven waren eigenlijk al iets te ver in de rui naar mijn zin dit jaar. Ik moest er zelfs nog enkele thuis laten die niet meer mee konden. Een aantal duiven zat stil vanaf Pau (veel te lang eigenlijk) en wellicht dat het langdurige warme weer er ook deels de oorzaak van was, maar dit is wel iets waar ik deze winter eens over ga nadenken hoe dit te voorkomen in de toekomst met verduisteren, anders koppelen, korter broeden o.i.d. Daar ben ik nu nog niet uit, en de winter is nog lang gelukkig.
Volgende keer gaat het laatste deel over Martin de Poorter over De Beleving van de duivensport en andere dingen die nog voorbij komen.
… wordt vervolgd …
Recente reacties